سریال « The Last of Us» سرانجام با انتشار نهمین قسمت در فصل اول به پایان رسید. سریالی که توانست خیلی زود و در همان چند اپیزود ابتدایی دل طرفداران بازی مشهور این عنوان را به دست بیاورد و تبدیل به یکی از محبوب ترین سریال های سال شود. با انتشار آخرین قسمت بهتر می توان به این مسئله پرداخت که آیا این سریال توانسته یک اقتباس ایده آل از یک بازی موفق باشد یا خیر.
برای پاسخ به این سوال باید سریال را از چند وجه مختلف مورد بررسی قرار داد. بدون شک، طرفداران این سریال پیش از این با یک عنوان فوق العاده در دنیای بازی های کامپیوتری مواجه شده بودند. بازی که از لحاظ قصه گویی در جایگاه بالایی قرار می گیرد و همین موضوع کار سازندگان سریال را برای انجام یک اقتباس تلویزیونی به مراتب سخت تر کرده بود. برای گیمرها، فصل اول سریال «The Last of Us» ویژگی که باعث شود سریال در جایگاه بالاتری از بازی قرار بگیرد نداشت. سازندگان سریال در طول قصه بارها به تغییرات در اقتباس تلویزیونی اشاره کرده بودند و اتفاقاً برخی از این تغییرات به حدی خلاقانه بوده که خود سازندگان بازی نیز در واکنش به آن گفته بودند که اگر از قبل چنین ایده هایی به ذهنشان می رسید قطعاً آن را در بازی پیاده سازی می کردند! یکی از این ایده ها، ارتباط شبکه ای آلوده شدگان بود که متاسفانه تنها در یک اپیزود از سریال مکانیزم آن روایت شد و در همان اپیزود نیز به پایان رسید و در ادامه سریال این ایده بکر، گسترش داده نشد.
شاید برای نقد فصل اول سریال کمی بی رحمانه به نظر برسد اما سریال «The Last of Us» در خلق درام موفق نشد به کیفیت داستان سرایی در نسخه بازی برسد. در بازی کامپیوتری این عنوان، در موقعیت های مختلف اتفاقاتی برای جوئل و الی رخ می داد که فداکاری این دو برای یکدیگر در نهایت منجر به شکل گیری یک رابطه دوستانه صمیمی (یا حتی پدر و دختری) میان آن دو می شد. در اقتباس تلویزیونی نیز این رویه با کیفیتی نسبتاً پایین تر تکرار شده است به طوری که در برخی از اپیزودهای سریال جوئل بیشتر در حاشیه قرار می گرفت تا در انتها در کنار الی ظاهر شود. شاید به صورت مستقل نتوان این موضوع را یک ایراد برای سریال محسوب کرد اما زمانی که پیش از تماشای سریال، به انجام بازی پرداخته باشید قطعاً متوجه کیفیت پایین تر درام در سریال خواهید شد.
اما اگر بخواهیم «The Last of Us» را به صورت یک اثر مستقل مورد بررسی قرار دهیم باید بگوییم که این سریال یکی از بهترین ساخته های HBO بود که به خوبی توانست روح بازی را به سریال منتقل کند. خودداری سازندگان سریال از تبدیل کردن این قصه به یک اکشن زامبی وار (به کار بردن کلمه زامبی یکی از ممنوعیت هایی بود که سازندگان سریال برای عوامل فیلم در نظر گرفته بودند تا مانع از شکل گیر این ذهنیت شود که مبتلایان داستان زامبی هستند!) باعث شد تا شخصیت ها در طول داستان شکل بگیرند و حتی خرده داستان هایی که در ابتدای اپیزودها روایت می شد نیز به پرداخت بیشتر شخصیت های اصلی و محیطی که در آن زندگی می کردند کمک کند. این خرده داستان ها، مخصوصاً در اپیزود سوم و جایی که دو شخصیت مرد در تنهایی کامل و آخرالزمانی سعی در ادامه تجربه های زندگی دارند، توانست محیط تاریک و وهم آلود داستان را بیشتر برای مخاطب معرفی کند.
نباید از بازی خوب پدرو پاسکال و بلا رمزی در سریال غافل شد. دو بازیگری که بسیاری تصور می کردند قادر به ایجاد تصویری دلنشین از رابطه ای شبه پدر و دخترانه نیستند اما درست برعکس تصورات عمومی، چنان در ایفای نقش موفق بودند که تبدیل به شخصیت های محبوب تماشاگران شدند که سهم پدرو پاسکال در این زمینه بسیار بیشتر از رمزی بود. پاسکال چنان در نقش جوئل تبدیل به محبوب تماشاگران شد که سایت IMDB وی را در صدر لیست شخصیت های محبوبش قرار داد که براساس سیستم ارزیابی توسط مخاطبان در این وب سایت تعیین می شود. همه این موارد به این معنی است که باید بپذیریم پاسکال بیشتر از آنچه که فکرش را می کردیم در خلق شخصیت جوئل موفق بود.
اما کمبود اصلی اقتباس تلویزیونی از این عنوان چه بوده؟ به طور قطع شاید بتوان اکشن محدود سریال را یکی از ضعف های آن برشمرد که با توجه به 9 قسمت بودن فصل اول احتمالاً راه چاره ای برای آن یافت نشده است. ایده های جذابی مانند حمله آلوده شدگان از زیر زمین به روی زمین و آن غول عجیب و بزرگی که همه را نابود می کرد، پتانسیل بیشتری برای خلق صحنه های اکشن داشت اما سازندگان سریال مانند دو شخصیت سریال، به چشم یک سفر خیابانی به آن ها نگاه کردند که در همان لحظه می بایست به آن توجه کرد و سپس گذشت. محدودیت در خلق سکانس های اکشن شاید یکی از مهم ترین کم کاری هایی بود که در طول سریال شاهدش بودیم.
در هر حال باید گفت که فصل اول سریال «The Last of Us» بسیار موفق بود و توانست رضایت بینندگان تلویزیونی و علاقه مندان به بازی های کامپیوتری را برآورده کند. اخیرا سازندگان سریال بیان داشته اند که فصل دوم با رویکردی متفاوت نسبت به بازی ساخته خواهد شد. اتفاقی که پیش از این در سریال «بازی تاج و تخت» هم شاهد بودیم. بنابراین باید منتظر فصل دوم بمانیم و ببینیم که این بار نویسندگان برای خلق دنیای محبوبشان از بازی «The Last of Us»، چه ایده های جدیدی در ذهن خواهند داشت.
نمره: 8/10
منتقد: رضا توسلی
