«مسعود فراستی» منتقد سابق تلویزیون که به تازگی کانال یوتیوب خود را راه‌اندازی کرده و به نقد «سینمای جهان» می‌پردازد، پیش از نقد فیلم «نهنگ» (The Whale) در تازه‌ترین اپیزود برنامه‌اش، جوایز اسکار نود و پنجم (Academy Awards 2023) که با برتری «همه‌چیز همه‌جا به یکباره» (Everything Everywhere All at Once) به پایان رسید را بررسی کرده است.
فراستی می‌گوید همه می‌دانند که آکادمی معمولاً جوایز را به فیلمهای «صنعتی مخاطب‌دار» می‌دهد اما معتقد است که اهدای جایزه بهترین بازیگر زن نقش اول به «آن خانم چینی که اسمش را حوصله ندارم بگویم» یا «میشل یئو» برای «همه‌چیز همه‌جا به یکباره» به جای «کیت بلانشت» برای فیلم «تار» (Tar)، یک «دهن‌کجی است به بازیگری و حتی سینما به طور کلی» چرا که بلانشت «بهترین بازیگر سینما حداقل در ده سال اخیر» است.
او در مورد فیلم «دنیل کوان» و «دنیل شاینرت» که هفت جایزه اسکار از جمله بهترین فیلم را دریافت کرد می‌گوید: «این فیلم خوراک جامعه امروز آمریکاست. همه‌چیز هست اما هیچ‌چیز نیست.» این منتقد می‌گوید نمی‌خواهد وارد بحث اقتصاد سیاسی شود و بگوید که «آمریکایی‌ها با این فیلم دارند به چینی‌ها باج می‌دهند. از چینی‌ها ترسیده‌اند – در سطح جهانی در مسئله اقتصاد، در مسئله سیاست خارجی – و اینجا باج دادن است.»
فراستی ادامه می‌دهد: «[هالیوودی‌ها با «همه‌چیز همه‌جا»] دارند مزه دهان مردم آمریکا را با این فیلم کانالیزه می‌کنند. فیلمی که اترکسیون است. همه‌چیز دارد منهای سینما، منهای کارگردانی و منهای بازیگری. این اساساً اسکار امسال است. اسکار امسال از بدترین اسکار‌های حداقل بیست سال اخیر است که من به یاد می‌آورم.»
منتقد سپس به سراغ فیلم «داغ» این روزها که «همه برایش سینه می‌زنند، به‌خصوص روشن‌فکرها»، یعنی «نهنگ» به کارگردانی «دارن آرونوفسکی» می‌رود: «فیلم آخر آرونوفسکی، بعد از «مادر» (Mother) مهوع‌ترین فیلم کارگردان است و مشمئزکننده.» او توصیه می‌کند که مخاطب بهتر است کتاب «موبی دیک» اثر «هرمان ملویل» را بخواند که «ابداً نمادباز نیست» و «اثر بزرگ و بی‌نظیر قرن نوزدهم آمریکا» است.
فراستی می‌گوید: «حیف است وقتی که در مورد این کتاب حرف می‌زنیم، بیاییم راجع به این فیلم – خیلی سعی میکنم مؤدب باشم – مشمئزکننده غیرانسانی حرف بزنیم. اما مجبوریم برای اینکه ارجاعات بسیاری دارد از شخصیت اسماعیل راوی «موبی دیک».»
منتقد حدس می‌زند که نمایشنامه‌ای که فیلم آرونوفسکی بر اساس آن ساخته شده، «از این فیلم بی‌سروشکل و بی‌ریخت جلوتر است.» او در مورد افتتاحیه فیلم می‌گوید: «نمای اول فیلم واقعاً مشمئزکننده است. ما با این کاراکتر در نمای اول – کمی مدیوم لانگ است – با خودارضایی او مواجه‌ایم. این نگاه فیلمساز است. شروعش این است. وای به حال ادامه‌اش. سینما مدیوم بی‌رحمی است. بی‌رحم‌ترین مدیوم بشری است. یعنی همه دروغ‌ها و ناتوانی‌ها و ناخودآگاهی‌ها را بیان می‌کند. به همین دلیل با سینما نمی‌شود شوخی کرد. فیلمساز را لو می‌دهد. آرونوفسکی لو می‌رود و همه ادعاهای عجیب و غریب نمادگرایانه‌اش باد هوا می‌شود.»
فراستی پیشنهاد ۱۰۰ هزار دلاری شخصیت چارلی با بازی «برندن فریزر» به دخترش را «شوخی» می‌داند: «این پول را می‌دهند در آمریکا برای این تدریس؟ خیلی شوخی است. یعنی آرونوفسکی پدیده را نمی‌فهمد. نه معلم بوده و نه چنین تجربه‌ای داشته، نه شاگرد می‌شناسد و نه مطلقاً ادبیات بلد است.»
او ادامه می‌دهد: «فیلم مفاهیم مختلف را تلنبار می‌کند. از «موبی دیک» ملویل عزیز، تا آدم مذهبی، تا یک دختر شورشی، تا یک پرستار – نمی‌دانم کجایی، قیافه آسیایی می‌خورد – فیلمساز با هیچ‌یک از اینها ارتباط برقرار نمی‌کند. چارلی آدم فداکار دلرحم معلم نیست. یک موجود – به قول دخترش – حال‌به‌هم‌زنی است که دوربین حال‌به‌هم‌زن‌ترش می‌کند.»
فراستی به آرونوفسکی می‌گوید: «هیکل فاجعه را تو می‌خواهی چکارش کنی؟ می‌خواهی آدمیزادی‌اش کنی؟ نمی‌توانی. برای اینکه خودت معتقد نیستی. آن‌قدر هم فیلمسازی بلد نیستی بر خلاف چند فیلم پرسروصدایی که ساخته – نمی‌دانم «نهنگ» او بدتر است یا آن «مادر»… کثافتش.»
منتقد در مورد شخصیت چارلی اضافه می‌کند: «این شخصیت اصلاً مظلوم نیست. این یک آدم خودخواه بی‌اثر است که به خودش هم رحم نمی‌کند. کسی که به خودش رحم نمی‌کند غیرممکن است که به دیگران رحم کند.»
فراستی سپس از پایان فیلم می‌گوید: «فیلمساز «عزیز» ما دوربین را از پایین به بالا می‌کشد و نور بالا می‌دهد و [چارلی] عروج می‌کند. و می‌میرد. کاش زودتر می‌مرد. یعنی یک فیلم قلابی و بی‌حس که حتی احساس ما را هم درگیر نمی‌کند تمام می‌شود.»
او در پایان «نهنگ» را «هیاهوی بسیار برای کمتر از هیچ» توصیف می‌کند.
چارلی در حالی که هیچ احساس پشیمونی از عشق ورزی اش نداره، توی یکی از دیالوگ های فیلم به زنش میگه بذار یه کار درست تو زندگیم انجام داده باشم؟ آیا از گذشته اش پشیمونه؟ نه!!! از این خنده دار تر هم مگه داریم؟ در حالی که از خیانت اخلاقی اش پشیمون نیست (اصلا فرض کنیم بجای شریک جنسی مردش شریک جنسیش زن بود. بازم خیانت بود) میخواد سال ها خیانتش رو برای دخترش توی یک هفته جبران کنه!!! اونم به چه شکل با دادن پول!!! واقعا فقط آدم سطحی باور میکنه که یکی بخواد با دادن پول حق پدری رو ادا کنه! من نمیدونم ملت از چی این فیلم دفاع میکنن. ( جدای از مسائل فنی که به نظرم اصلا سمپاتی مخاطب رو بر نمی انگیزه. یعنی نه ما به درستی مساله چارلی رو می فهمیم نه دختر رو و نه حتی اون پسره رو. در نتیجه هیچ احساس همدلی هم رخ نمیده.)
اگر چارلی جای یک مرد، به خاطر یک زن، همسر و فرزند خردسالش رو ول میکرد، باز هم بهش اسکار میدادن؟
به نظرم فراستی خیلی هم ترسوِ، چون اگه من جاش بوم میگفتم **** تو اسکار…
این فیلم بسیار خوش‌ساخت ولی بسیار شعاری و کثیفِ. نقد آقای فراستی رو تا حدودی قبول دارم…
اما این فیلم متاسفانه احساس آدم رو درگیر میکنه. و سکانس پایانی گویا عروج چارلی به بهشت رو به تصویر میکشه که شوخیِ زشتیه…
درسته که از دیدن این فیلم لذت بردم ولی مانند دیدن صحنه تصادفی در خیابان هست. دیدنش هیجان‌انگیزِ ولی آیا خوب هم هست؟!
خیلی ها تا بحث خوندند تمام مطلب بیخیال شدند و فراستی رد کردند و توجه نکردند که از جایزه نگرفتن کیت در فیلم تار اقای فراستی اعتراص داشته و این یعنی با این نطر فراستی هم مخالف هستند
سلام و درود. هر دو فیلم تار و اون فیلم همه چیز را دیدم… به عنوان یک فرد عادی و مخاطب سینما گویم.. تار خیلی بهتر بود از فیلم همه چیز… بازیگری خانم تار هم فکر کنم بهتربود..
عالی
آقای مسعود فراستی نقدتو در مورد فیلم نهنگ نپسندیدم.نظرت در مورد دارن آرونوفسکی هم نپسندیدم.برات آرزو میکنم سیگار کشیدن هم بذاری کنار چون واسه سلامتیت مضره.
موافقم. واقعا این نقد محتوا بود؟ فرم بود؟ چی بود؟ بیشتر با تحمیل سلایق شخصی، صورت مسئله را حذف کرد که تو چرا این کار را کردی و بهمان. باور کن جناب فراستی با کنترل هیجانات و ایدئولوژی نقد بهتری ارائه می شود.
از عزیز ملویل رسیدی به کثافت خواندن…این عدم کنترل احساس یعنی نقد؟ باور کن اثر ملویل را بقیه هم خوانده اند وادب دانان به آن ارادت دارند. اما این تکبر و از نویسنده نهنگ، ملویل تر شدن مضحک و نمایشی است.
بیش از حد سیاسی شدن اسکار و هالیوود منجر به نابودی صنعت سینمایی غرب شده
به کار بردن ابحاث LGBT ، ابر قهرمانی های بی محتوا و پوچ و سرد فقط برای ارضا کردن حس هیجان مخاطب امید چندان زیادی برای این هنز نگذاشته .
احساس میکنم لشگر جیره خورها و مواجب بگیرهای سایبری دولتی، به سایت مووی مگ هم وارد شدن؛ چون تعداد منفی ها به یکباره تو خیلی از کامنتهای مخالف افزایش پیدا کرده که البته مهم نیست. اگر ما به کامنتی مثبت و منفی میدیم، کسی به ما بابت این کار پولی نداده و ما خودمون بر اساس واقعیات و شناختی که از امثال فراستی و رفقای بالادستیش داریم به یه کامنت مثبت یا منفی میدیم. اما اونایی که پول میگیرن که برن تو سطح اینترت بچرخن و هرجا چه میدونم نظر ضد روسی بود یا ضد فراستی بود کامنت بزارن یا منفی بدن بدونن با این کارها حقیقت رو نمیتونن تغییر بدن و فقط دارن خودشون و مسخره میکنن. نه پوتین با کامنتهای موافق و لایکهای شما پیروز و عاقبت به خیر میشه نه فراستی محبوب میشه و دو کلاس سینما یاد می گیره.
باید برای پاکیزگی و نمیزی سایت ورود با ساندیس رو ممنوع کنن.
اینا از کیهان و تسنیم و فارس و مشرق نیوز وووو مامور شدن به اینجا.
هرکسی که قلبش برای سینما میتپه، هرکسی که اشتیاق داره نسبت به سینما، باید دست فسیل بازان کهنه پرست رو از دیسکورس های سینمایی کوتاه کنه. این افراد از هنر و هنرمند متنفرند، از سینما متنفرن، این افراد مریضن. غرق در ایدیولوژی های سیاسی و مکتبی پوسیده هستن. علاقه و اشتیاق فیلم بازان واقعی از طرف کمونیست های فراستی چی، تندرو های مذهبی ضد زندگی و فسیلبازان هیپستر فاقد بهداشت روانی و فیزیکی سالهاست مورد حمله قرار گرفته. اگر حرکتی انجام نشه یکی دیگه از معدود خوبی های زندگی هم از دست هممون میپره. بارها گفتم و بازم میگم: راه خلاصی و نجات روح فیلمبازی، چه عده ای بخوان قبول کنن چه نکنن، منزوی کردن هرچه بیشتر این افراده که در اون صورت فقط جا برای افتادن به جون هم داشته باشن و فقط بتونن تو سر و کله هم بزنن. با کمک هم باید دست به تقدس زدایی از آثار مورد علاقه شون و بت شکنی تمام قبله هاشون بزنیم. همراهی نکنید، سانسور کنید، تمسخر کنید و سر جایزه کم اهمیتی چون اسکار به جون هم بیفتد و هم زبان بشید با اینها، نتیجه اش این میشه که امثال این ….ادامه میدن و اوباش طرفدارشون «عستاد خوب، فیلمباز بد» راه میندازن. می‌بینید که فقط من نیستم که اعتیاد دیسلایک دادن بهش رو دارن!
ویدیوی جدید یوتیوبر man carrying thing به شکل عجیبی کل حواشی این اسکار و برنده بهترین فیلمش رو تو یک دقیقه و نیم خلاصه کرد! واقعا از عجایب زمونه ماست که تو نظر مردم و مباحثه هاشون، یه فیلم از یه شاهکار مستقل که تو سینمای فرمولیک فعلی یه غنیمت بزرگ هستش (عیناً حرفای منتقد همینجا، آقای میثم کریمی) میرسه به «بدترین فیلم تاریخ سینما» و «فیلمی که اون ذره آبرویی که اسکار داشت هم به باد داد»!!!
سال بعد یه فیلم جنجالی تر می‌بره یادشون میاد که انتخاب امسال خوب بوده! اینها به همین زودی اسکار مونلایت و گرین بوک رو فراموش کردن! بدون شک اگر شبکه های اجتماعی گستردگی الان رو نوزده سال پیش میداشت، فیلم ارباب حلقه ها: بازگشت پادشاه هم یه شبه منفور ترین فیلم تاریخ میشد (خودم میدونم بازگشت پادشاه خیلی از همه چیز همه جا بهتره. شلوغش نکنید الان). من فسیلباز هارو میشناسم. همین الان ازشون بپرسی میگن سه گانه ارباب در بهترین حالت متوسطه. اینقدری که من نسبت به اینا شناخت دارم باید بهم phd فسیلباز شناسی بدن! و مدرکش بسیار معتبر تر از سه مدرک آقای لوکوموتیر خواهد بود!!!
خب در مورد فیلم همه چیز و مادر من باهاش موافقم
خدایا… پروردگارا… محافظ هرچیز خوب و مقدس در این جهان، ما و هنر رو از شر مسوت فراستی و شاگردان دیوانه اش حفظ کن
یارو زن و بچه کوچیکشو به خاطر یه مرد دیگه ول میکنه و بعد چند سال بر میگرده همه هم میگن عجب آدم خوبی… به به چه چه… اسکارم بهش میدن…
داری از کی و چی دفاع میکنی؟!
خدایا… پروردگارا
این آدم چطور شد معروف ترین منتقد ما؟! متن صحبت هاش رو خوندم واقعا جمله پس از جمله خجالت آور و حال بهم زن تر از قبلی. چطور همچین کسی برو بیا داره تو جامعه هنری؟! چطور کسی میتونه خودش شاگرد این بدونه؟! عجب…
نمیدونم هدفتون چیه اینقدر کینه از فراستی دارین….خواهشا یکبار بشینین پای حرفاش ببینید چی میگه بعد هرچی خواستید فحشش بدین….خداییش ادم اینقدر باسواد و سینما بلد کمه…تا حالا یکبار به طور کامل به نقدهاش گوش دادین؟کدوم منتقدی اینقدر از لحاظ فنی و ساختاری و تکنیکی فیلم رو خوب نقد میکنه؟از حرکت دوربین بگیرین تا میزانسن و فیلم نامه همه رو نقد میکنه…دقیقا کدوم نقدش درباره فیلمها با مذاق شما خوش نیومده؟نقدهاش به فیلم های سینمای سراسر شلم شوربای ایران یا فیلم های ابر قهرمانی کودکانه هالیوود؟یکمی یاد بگیریم اینقدر زود قضاوت نکنیم….همین نقد فیلم نهنگ رو برین از تو یوتیوبش ببنین اگه تونستین حرفاش رو رد کنین بعد بیاین فحشش بدین….این همه کینه و عقده از یک منتقد کاربلد باسواد سینما شناس مایه شرمساریه…اصلاح کنید خودتونو
دوست عزیز من متن صحبتش رو کامل خوندم. این آدم حرفهاش پرت و پلای محض، توهین به هنر و هنرمند، توهین به زمین و زمان و شعور مخاطب، لفاظی، اطلاعات غلط و بطور خلاصه سم خالصه! چی و کجاش ارزش داره که بخوایم «پاش بشینیم»؟! بازم مردم اینقدر صبور بودن و همینجا کلی از ارور های حرفهاش رو مطرح کردن. سوال واقعی اینه که شما دقیقا چه نشانه ای از سواد و کار بلدی تو خزعبلات این مرد می‌بینی؟!
این بشر فیلم و درست دیده یا اینکه یه فیلم دیگه بهش نشون دادن گفتن این فیلم نهنگه? نوشته کجای امریکا بابت تدریس صد هزار دلار میدن? آقای منتقد شل مغز، چارلی تو فیلم، هشت ساله خانواده اش و ول کرده. خودشم میگه جز اجاره خونه و هزینه غذا و اینترنت من خرجی نداشتم. گیریم سه سال هم باشه که تدریس و شروع کرده باشه. صدهزاردلار و راحت میتونه پس انداز کنه. فکر کرده أمریکا هم ایرانه که همه مجبورن به خاطر تورم هر چی دارن و در لحظه خرج کنن.
ابن بابا اسکورسیزی و اسپیلبرگ رو هم کارگردان نمیدونه چه برسه به ارنوفسکی
غم نان و عدم وجود کوچکترین سطحی از امنیت اقتصادی، نتیجه اش می شه تبدیل یک منقد قدیمی به دلقکی که حتی دیگه خنده دار هم نیست.مشکل فراستی اما نه رقصیدن به ساز روزگار بی رحم، که خوش رقصی اضافه هست. فراستی حالا پکیج کامل دنیای هنر هست و معادل محمود در دنیای دیگر. بی ادب، فحاش، بی سواد روز، تهمت زن و عاشق حرفهای بی سند و پایه. و در یک کلمه آنچه برای تخریب تفکر نوجوان ها نیاز هست. واقعا تاسف باره.
خنده دار ترین قسمت قضیه اینه که میشل یئو اصلا چینی نیست. ایشون مالزیایی هستن!!!
اینم می‌ذاریم کنار گذشته گهربارت و شاهنامه خوانیت و نامه داستایوفسکیت و موارد دیگه مسوت خان 😂
خطاب به کسانی که به این آدم هنوز میگن استاد: خودتونو به دکتر نشون بدید در اولین فرصت!!!
منتقدی که تنش به سینما و تلویزیون شعاری ایران خورده باشه از این بیشتر اصلا حالیش نیست. فراستی چیزی غیر از این حرفها میگفت تعجب میکردم. این بشر انتظار داره سکانس ابتدایی فیلم، چارلی در حال نماز خوندن باشه، پرستاره بیاد یه سری شعار در مورد خدا و زندگی معنوی بده، دختر چارلی با حجاب کامل از دانشگاه بیاد و بگه: «بابا خدا پرخوری رو توی دین ممنوع کرده. میدونستی شکم پرستی یک گناه کبیره است و تو جهنم چربی هاتو میسوزونن و میدن بخوری؟» بعد اون پسر کشیشه به عنوان همکلاسی دخترش تو دانشگاه بیاد از زندگی دینی بگه، حتی اون پیتزافروشه هم بیاد از خوب بودن بندگی برای خدا حرف بزنه و مجموع اینا باعث بشه که چارلی یه دفعه به خودش بیاد. وزن کم کنه. آخرشم خونواده اون پسره بیان خواستگاری دخترش و تامام. فیلم اگر اینطوری بود فراستی و ارباباش خیلی حال میکردن و جزو بهترین فیلمهای تاریخ عنوانش میکردن. چون به سیک و سیاق سینما و تلویزیون ایران، شعار و قشنگ تف میکنه تو صورت آدم و فیلمی که اخلاقیه مدل ایرانی نباشه و شعار و تف نکنه تو صورت آدم، از نظر فراستی اون فیلم به درد نمیخوره. خلاصه اینکه اگر فراستی و فراستی ها آرنوفسکی بزرگ و میفهمیدن باید تعجب کرد. کارگردانی که تقریبا مثل تمام هالیوود شعار و تف نمیکنه تو صورت آدم و به شدت سانتی مانتالیسم و توی فیلماش کنترل میکنه که کار بسیار سختی هستش. همین فیلم نهنگش به نظر من، کارگردان انگار داشت توی میدان مین راه میرفت و به دقت و کنترل شده، اجازه نمیداد فیلم شعاری بشه و احساسات درش مصنوعی بشه. همین فیلم و بیاین فرض کنیم تو ایران میساختن. قشنگ اون سناریویی که بالا نوشتم و عینا پیاده میکردن و فراستی و بَه بَه و چَه چَه میکرد و بعدش پشت صحنه چک چند صد میلیونیش و میگرفت و به ریش اونایی که این بشر و اصلا آدم حساب میکنن میخندید.
دوست عزیز شما سینمایی مسیر سبز رو دیدی دقیقا همین شعار های دینی که تو مسخره می کنی رو داخلش داره و شده یه شاهکار
اصلا کتاب مرگ ایوان ایلیچ از تولستوی همشون همین چیزا رو میگن و به خاطر همین حرفا شدن شاهکار
هنر یه وظیفه داره که راهی رو به مردم نشون بده یه پیام به درد بخور به مردم بده
وال چی داشت
من نمیگم شخصیتا باید نماز خون باشن ولی خداوکیلی از فیلم چی فهمیدی
اصلا فرض کن یه نفر خونخوار ترین ادم دنیا باشه چطوری وقتی پدرش داره می میره باید سر پدرش داد بزنه اصلا دختره قابل فهم نبود
بقیه شخصیتا هم همینطور هیچکدوم واقعی به نظر نمی اومدن
اتفاقا مسیر سبز و دوست عزیز. شعارهای دینی آخرش خراب کرد. اون لحظه که شعار دادن شروع شد فیلم یک دفعه نابود شد. انقدر «جان کافی» بد شروع کرد به شعار دادن و با اون هیکل مثل بچه گریه کردن که تمام پایه های منطقی فیلم فرو ریخت و باعث شد فیلم از شاهکار بودن تبدیل به یک اثر معمولی بشه و در اسکار هم زیاد دیده نشه. اینکه یک شخصیت غول پیکر بیاد مثل بچه ها یا آدمهای عقب افتاده حرف بزنه و شعار بده این اصلا سینما نیست. بیشتر شبیه برنامه کودکه که شخصیتهای گنده توشون شعار میدن و گریه میکنن. چارلی غول پیکر فیلم نهنگ ولی خیلی فرق میکرد. اون درد مردن عشقش و ول کردن خانواده اش و عذاب وجدان و اینارو ، طی هشت سال تو خودش ریخت و شد اون آدم نهنگ وار. به این میگن انتقال پیام نه اینکه یه نفر بیاد زل بزنه به دوربین یا زل بزنه به یکی از شخصیتهای فیلم و شروع کنه رگباری شعار دادن. نهنگ شاهکاریه که اگه با عینک فراستی بهش نگاه کنی بی ارزشه ولی با عینک یه آدم باشعور و فهمیده و سینما دوست و انسان دوست بهش نگاه کنی به نظر من رو دستش فیلم نیومده. دختر چارلی سر باباش داد میزنه چون خشمش بیشتر از احساس ترحمی که چارلی میخواد با اون دخترش و تحریک کنه تا باهاش دعوا نکنه. هیچکس حرفهای آدمی که یه دفعه بعد از هشت سال میاد میگه دارم میمیرم و اولش باور نمیکنه ولی بعدش که میبینه طرف داره درست میگه، باورش میکنه و نسبت بهش نرم میشه که دختر چارلی شد.
حق گفت
فیلم نهنگ داره یه بچه بازو قهرمان جلوه میده
اون همجنسباز هم آدمه و با این خصلت به دنیا اومده. همونطور که نمیتونیم به یه آدمی که فلج مادرزاد به دنیا اومده خرده بگیریم که تو چرا فلجی، به آدمهایی با گرایش های جنسی محتلف هم نباید خرده گرفت. همجنسبازی در طبیعت هم وجود داره و انسان هم جزئی ازطبیعته. این طبیعت هفتاد درصدش منطق داره و استثنائات زیادی در طبیعت هست که اصلا با عقل جور در نمیان ولی هستن. اون شش تا گرایش جنسی مختلف از جمله استثنائات در طبیعت هستش. اون مارمولکی که میتونه در لحظه تغییر جنسیت بده استثنای طبیعته. اون ماده سگی که به چهارتا توله ببر شیر میداد استثنا طبیعته و هزاران تا چیز دیگه که چون عقل ناقص ما نمیتونه هضمش کنه، علیهش جبهه میگیره.
درواقع همجنسگرایی درسته….
چارلی که دوجنسگرا بود. هم درگذشته زن داشت هم دوست پسر. بعدشم من هوموفوب نیستم اما فیلم نهنگ اصلا و ابدا چیزی که تو تفکر اینها بهش «تبلیغ و ترویج همجنسگرایی» میگن نیست. بهشت طرف آخر فیلم کنار زن و بچه اش بود نه پیش دوست پسرش
من هم توی هیچ فیلم و سریال هالیوودی ترویج همجنس گرایی ندیدم . بلکه طی یک سری پیامهای کوتاه فقط میخواستن که ما این آدمها رو درک کنیم و از خودمون طردشون نکنیم. میزان خودکشی در بین این افراد خیلی زیاده و همشون احساس افسردگی و طردشدگی حتی توی جوامع مدرن و دارن. شاید قانون اومده باشه و همجنسگراها رو در جامعه ای به رسمیت شناخته باشه ولی اکثریت مردم حتی توی جوامع لیبرال هنوز هم نمیتونن با این افراد ارتباط بگیرن و یه جوری هنوز تابوی سنگینیه این گرایشات جنسی. برای اینکه این افراد رو درک کنیم دوستان من یک فرمول ساده پیدا کردم. در مورد یک مرد همجنسباز شما اینطور بهشون نگاه کنین که درسته ظاهرشون مرده اما درون اونها یک زن هستش که طبیعتاً به مردها تمایل داره؛ یعنی به خاطر یک سری جهش ها و فلان، درون این افراد مردانگی شکل نگرفته و یک زن درونشون هست که به مردان تمایل داره. زنها همینطور. یک مرد درونشون زندگی میکنه که به زنها تمایل داره. با این فرمول من دیگه به راحتی این افراد رو درک میکنم.
سلام
یک نکته و یک سوال
اول نکته : جایی خواندم افرادی که تمایل به همجنسگرایی دارند ، تعادل هورمونی مادرشون در دوران بارداری برقرار نبوده (این مطالعه مربوط به بیش از هشت سال پیش هست) اگر نبود تعادل هورمونی را یک نقص در نظر بگیریم عملا همجنسگرایی یک بیماری میشه (همان طور که تا سال ها بود) ولی مسلما اگر بازه مجاز هورمون ها رو جابجا کنیم میتونیم همجنس گرایی را به عنوان یک گرایش طبیعی بپذیریم (من هم پذیرفتم و بهشون احترام میگذارم . دین من، من رو از این کار نهی کرده و کاری با بقیه ندارم )
و سوال: در مورد گرایش های جنسی فرمودید شش گرایش هست
۱- مخالف گرا مثل اکثر مردم (نمیدونم اسم رایج‌ش چیه !!!)
۲-همجنسگرا
۳-دو جنس گرا
اون سه تای دیگه چیه ؟
سالها پیش همینجا یه کامنت گذاشتم به فراستی گفتم “بی‌سواد”، دوستان نقد کردن گفتن فراستی هرچی باشه بی‌سوادی بهش نمی‌چسبه.
حالا بعد از چند سال دوباره تکرار میکنم. فراستی یه بی‌سواد به تمام معناست! به ولله اگه فهمیده باشه اصن چرا اسم فیلم نهنگ بود و ارتباطش با موبی‌دیک چی بود. از اظهارنظری که در مورد نقش اصلی گفت میشه اینو فهمید.
….اگر این رو نگه چی بگه!
فکر کردید کیا هستن که با این وضعیت اینترنت وقت و حجم میذارن ویدیو های این رو ببینن
با نظرش درباره بدترین اسکار این چندسال اخیر موافقم ولی فیلم نهنگ درسته یک گام به عقب برای آرنوفسکی بود اما معتقدم آرنوفسکی که هنیشه فیلم هاش پر از استعاره بود این فیلم ساده ترینشون بود
کلا آرنوفسکی کارگردانی عامه پسند نیست فیلم مادر دیگه اثباتش بود
فیلم ‘قوی سیاه’ با بازی ناتالی پورتمن فوق العاده بود!
معلومه که عالی بود ولی فیلم قوی سیاه ، مادر ، چشمه از دارن آرنوفسکی پر از استعاره هستن انتظار ندارم هر مخاطبی بتونه اینقدر رو سر فیلم فکر کنه و بهش اهمیت بده ….فیلم وال منو یاد مرثیه ای برای رویا انداخت به همون اندازه غم انگیز
قسم به تمام مقدسات و ضد مقدسات جهان اگر هریک از نامزد های دیگه هم برنده میشد شماها همین حرفا رو میزدید:
«اسکار به بدترین فیلم جایزه داد»
«در اسکار رو باید گل گرفت»
«سیرک اسکار»
«برنده امسال اورریتد ترین فیلم تاریخ است»
«بازنده امسال آندرریتد ترین فیلم تاریخ است»
«فیلم مورد علاقه ما که بهترین فیلم قرن و تاریخ جهان و کهکشان های اطراف هست نباید میباخت»
اشتباه نکنید. من خودم از اسکار متنفرم. بخاطر جایزه هایی که در گذشته به فیلم های غیرماندگار مثل بیمار انگلیسی و سخنرانی پادشاه داد. بخاطر اینکه دارک نایت رو نامزد بهترین فیلم و کارگردانی نکرد. بخاطر اینکه لوگان رو به هیچ حساب کرد و تو سالی که اینفینیتی وار بود، بلک پنتر متوسط رو نامزد بهترین فیلم کرد و همه رو تمسخر گرفت. با همه اینها ولی پیروزی everything everywhere all at once در کنار اسکار سه سال پیش parasite از جمله معدود تصمیم های درست آکادمی تو حافظه مدرن هستن. حتی اگر بشه در مورد شاخه هایی مثل بازیگر نقش اول زن بحث و جدل کرد.
باشه اصلا عالی بود
خیالت راحت شد ؟
“منتقد کسی است که مسیر را می‌داند ولی رانندگی بلد نیست”!
فراستی یک راننده‌ی بی اعصاب سینماست که نه تنها گواهینامه نداره، بلکه مسیرش جاده قدیمه!
آقای فرزاد عزیز. من اوایل فکر میکردم شما کاربر سطحی ای هستی انقدر که بازیگر های خوشگل رو قربون صدقه میرفتی ولی انصافا یکی از آدم حسابی ترین کاربر های سایت خودتی. نذار کسی چیز دیگری بهت بگه.
Thank you
به نظرم هر کسی باید بین احساسات و منطق خودش تعادل به وجود بیاره و نذاره تعصب بیش از حد این تعادل رو به هم بزنه (آقای فراستی در بسیاری از مواقع احساسات شخصی خودش رو وارد نقد میکنه که بسیار مضر است).
در مورد جذابیت ظاهری هم به نظرم در کنار استعداد و توانایی کلامی، علاقه و…، یکی از فاکتورهای اصلی موفقیت در هنر و سینماست.
موفق باشی
مغز فراستی مثل یه اتاقه که توش کلی کتاب بدونه نظم افتاده. یعنی فقط اطلاعات رو جمع کرده و مدام به اینطرف و اون طرف بار می زنش. استفاده از سواد رو کاربردی بلد نیست و تحت تاثیر احساسات و توهم هاش از برداشت های غلطش مدام کلمات رو جمله بندی می کنه.
یه جمله از نیچه در توضیح فراستی و پیر بودنش کافیه و اون اینه:
دهان بی دندان را حق گفتنی هر حرفی یر دهان نیست!
عزیزان بدونید، چه کارگردان های موفق، چه هر انسان موفقی الکی موفق نشده و همیشه توی کارهای اصیلش آگاه به جوانب بوده. فیلم نهنگ فیلم پیچیده ای مثل چشمه نیست وفقط باید درکش کرد؛ یعنی خودمون رو اگر توی شرایط قرار گرفته چارلی بذاریم متوجه می شیم وقتی عشق با هر زبون و هر گرایشی گیرت میندازه، مغز و منطق چند صد ساله حریف تکامل چندین هزار ساله عشق نمی شه.
چقدر برام شاهکار بود که آرونوفسکی آگاه به بیشتر جنبه ها یا شرایط های موازی زندگی فرد فرد آدم ها هست و توی تمام فیلم هاش می بینیم که چقدر درک و آگاهی بالایی از فهم زندگی داره.
فراستی هنوز نمی دونه ریشه دین و مذهب از کجا شکل گرفته که بخواد عواقب بلایی که فرهنگ سر آلن و چارلی آورد رو درک کنه.
بهار جان واقعاً نفست گرم تمام نقد و تمام نظرات را خوندم. تنها متنی که هم فراستیو درست شناختم و هم فیلم نهنگو فهمیدم متن شما بود.
الان فهمیدم فیلم نهنگ سعی داشت مصیبتی که مذهب باعث مرگ آلن و چارلی شدو به تصویر بکشه.
واقعاً هممون از قضاوت ها که فرهنگ باعث هست در عذابیمو یه عده مون کم آوردن و رفتن.