Operation Fortune: Ruse de guerre دومین همکاری متوالی (و پنجمین همکاری در مجموع) بین کارگردان گای ریچی و بازیگر جیسون استاتهام محسوب می شود. اصلی ترین ایراد من به همکاری این دو به ساخت فیلم «Wrath of Man» در سال 2021 باز می گردد که لحن غم انگیزی داشت. برای ساخت فیل «Operation Fortune»، ریچی رویکرد متزلزل تری را انتخاب کرده که البته این اثر به اندازه رویکردی که او را در اواخر دهه 90 با فیلم «Lock, Stock and Two Smoking Barrels» مورد توجه بین‌المللی قرار داد، توجهات را به خود جلب نمی کند. متاسفانه این فیلم با بازی استاتهام، اوبری پلازا و هیو گرانت، تریلر جاسوسی ملایم با داستانی پیچیده و پرپیچ و خم را روایت می کند که تقریباً به طور کامل عاری از تنش و تعلیق است. کنش در این فیلم کمتر از حد انتظار است و توسعه شخصیت ها آنقدر نازک است که حتی زمانی که شخصیتی در خطر است، اهمیت دادن به آن دشوار است.
از نظر طرح و ساختار، « Operation Fortune» از ترکیب فیلمنامه های «جیمز باند» و «آرماگدون» ساخته شده است. در طول قصه یک مک گافین بالقوه نابود کننده تمدن وجود دارد (که هیچکس از عملکرد آن مطمئن نیست) و توسط افراد مرموز با قیمت عالی 10 میلیارد دلاری فروخته می شود. وقتی وزیر بریتانیا (ادی مارسان) متوجه خطر می‌شود، تیمی از ماموران ماهر اما خاص به رهبری ناتان جاسمین (کری الوز) و اورسون فورچون (استاتهام) را گرد هم می‌آورد. آنها توسط نابغه کامپیوتر سارا فیدل (اوبری پلازا) و تیرانداز تیزبین جی.جی. دیویس (باگزی مالون) همراهی می شوند. وظایف آنها متوقف کردن آن مک گافنی است که در طول فیلم شاهد هستیم. تنها سرنخ آنها دخالت فروشنده تسلیحاتی میلیاردر، گرگ سیموندز (هیو گرانت) است که واسطه این معامله است. ماموران برای جلب توجه او، دنی فرانچسکو (جاش هارتنت) ستاره اکشن هالیوود را که به طور اتفاقی بازیگر مورد علاقه گرگ است، جذب می کنند و از او به عنوان اسب تروا استفاده می کنند. در همین حال، مامور رقیب مایک (پیتر فردیناندو) و تیمش تقریباً در هر گوشه ای حضور دارند و…
روایت فیلم بسیار ساده است، اما وقتی وارد جزئیات زیاد می شوید، پیچیدگی‌ها و تنش های غیرضروری زیادی وجود دارد که در درجه اول شتاب فیلم را از بین می برند. تماشاگرانی که در اینجا منتظرند تا ضربات و مشت های استاتهام را ببیند، ناامیدی را تجربه خواهند کرد. او در چندین صحنه وارد مبارزه می شود اما تمام این سکانس ها فراموش شدنی هستند. در واقع، با تقویت جنبه گروهی تولید، ریچی اغلب بازیگر اصلی خود را به وظایف مکمل تنزل می دهد. اوبری پلازا در این شرایط خوب عمل می کند. او نه تنها بهترین دیالوگ ها را دارد، بلکه به راحتی از همبازی های مرد خود جلو می زند. هیو گرانت، که دوران حرفه‌ای‌اش در سال های اخیر 180 درجه تغییر کرده، آنقدر که باید منزجر کننده باشد نیست و جاش هارتنت به اشتباه به عنوان ستاره اکشن شماره 1 جهان معرفی می شود که به نظر می رسد داستان فرعی آن از خودروی نیکلاس کیج در فیلم « The Unbearable Weight of Massive Talent» الهام گرفته شده است!
Operation Fortune ریتم و حس یک آغاز برای یک دنباله را به تماشاگران می دهد. (این یک روند عادی در فیلم‌های ریچی است.) اگرچه فیلم به‌عنوان یک اثر مستقل ساخته شده اما صحنه پایانی همه چیز را برای قسمت‌های بعدی باز می‌گذارد. با این حال، تماشای دنباله های این فیلم سخت خواهد بود. طعم مامور 007 مانندی که در اینجا به مخاطب معرفی شده، شبیه به شخصیت باند در دهه 70 است،دورانی که توطئه های داستانی و صحنه های اکشن احمقانه همه گیر بودند. گرچه طولانی بودن و پرحاشیه بودن مشکل اصلی فیلم است، اما این تنها ایراد فیلم جدید گای ریچی نیست. این فیلم لحظات ناخوشایندی را در مورد ژانر به تصویر می‌کشد که چندان اشتیاق تماشاگر را در بر نمی گیرد.
امتیاز: 10/5
منتقد: جیمز براردینلی
فیلم به شدت مسخره بود. کاش گای ریچی دگ فیلم نسازه چون هرچی خاطره خوب ازش دغریم رو داره میشوره میبره.