عباس جمشیدی فر: دیگر حتی نمی توانیم در خیابان فیلم بسازیم!

عباس جمشیدی فر بازیگر آثاری چون زخم کاری، سقوط، بچه مهندس، شیشلیک ، کت چرمی و … در گفتگو با امیرعباس صباغ در برنامه این هفته سینمامعیار درباره حال و روز سینمای اجتماعی گفت:

سینمای اجتماعی حال و روز خوبی ندارد و شرایط پیش رو نشان می دهد کار سختی داریم، پیشتر محدودیت ها در نمایش روابط درون خانواده بود اما امروز دیگر خیابان را هم نمی توانیم نشان دهیم و دوربین را باید به آسمان ببریم!

سیاست های فعلی هیچ تناسبی با آنچه در جامعه می گذرد و تغییراتی که در جهان رخ می دهد ندارد و انگار باید بر اساس آنچه به ما دیکته شده است فیلم بسازیم و راه چاره فقط اعمال تغییرات است و امروز نیاز به تغییر رویکرد داریم نه تغییر افراد. برای مثال ممیزی هایی که به کت چرمی داده اند شانس نمایش فیلم را به حداقل رسانده و شبیه همین کار را با شیشلیک کردند که هم شیشلیک سوخت و هم سیخ اش ذوب شد! فیلم با ۲۰ اصلاحیه به جشنواره آمد و اکران شد اما در زمان اکران دوباره حجم زیادی اصلاحیه به فیلم زدند که نمایش فیلم را عملا غیر ممکن ساخت و من نمی دانم وقتی همه چیز در حال تغییر است چرا ما نمی توانیم راجع به آن تغییر فیلم بسازیم ؟ چون بر مبنای ۱۰۰ سال پیش فیلم می سازیم

امروز اگر بخواهیم راجع به یک مساله روز مانند گرانی فیلم بسازیم آیا می توان به همه اجزای آن پرداخت؟ اگر بخواهیم وارد جزئیات شویم می گویند شما حق ندارید راجع به این موضوع حرف بزنید

آن جنس کمدی مطلوب سازمان سینمایی که برایش تبلیغ می کند اصلا کمدی نیست و صرفا برای سرگرمی مردم است که بر اساس محتوایی پیش پا افتاده مردم را می خنداند و من نمی خواهم ارزش گذاری کنم و خودم هم در این جنس فیلم ها بارها بازی کرده ام اما کمدی بر اساس سه مولفه کلیدی ست که حتی گفتن آنها هم ممیزی ست ! کمدی کچا شکل می گیرد؟ اول سیاست و دو مورد دیگر را حتی نمی توانم نام ببرم!

اگر بخواهیم کمدی از جنس شیشلیک بسازیم که هم مخاطب را جایی بخنداند و جایی هم او را به فکر ببرد توقیف می شود!

در حال حاضر برخی از سریال هایی که از پلتفورم ها پخش می شود به گفته دوستان مجوز پخش نگرفته و حتی بازبینی هم نشده اند، آیا اینها خلاف عرف بودند؟ من به عنوان یک بازیگر ممیزی را می شناسم و می دانم آیا فلان جمله ممیزی دارد یا نه ؟ اگر بدانم ممیزی ست خودم جمله را تغییر می دهم و حتی صد بار با آن کلنجار می روم تا منظورم را برسانم پس ما خودمان ممیزی ها را می دانیم و نیازی به این همه سختگیری و زیر ذره بین بودن نیست.