خلاصه داستان:
دو برادر ناگهان متوجه می شوند که پسر وزیر کشور را کشته اند و حالا باید راهی برای خلاص شدن از شر این ماجرا بیابند اما…
کارگردان:
مسعود اطیابی: سازنده آثار کمدی پرفروش سینمای ایران از جمله «دینامیت» ،« تگزاس» و «انفرادی» که اغلب آثار با استقبال گسترده تماشاگران مواجه شده است.
نقد فیلم «بخارست»:
«بخارست» با همان سبک و سیاق فیلمسازی مسعود اطیابی ساخته شده است. به طور مشخص، این فیلم از لحاظ نزدیکی مضمون، بیشترین شباهت را به دیگر ساخته این کارگردان یعنی «تگزاس» دارد. فیلمی که دو شخصیت اصلی را در کنار هم قرار می دهد تا مخاطب از دیدن حماقت آن ها در کنار یکدیگر لذت ببرد. در این جا نیز کارگردان با استفاده از فرمول «تگزاس»، مجموعه موقعیت های بی ربط را در کنار هم قرار می دهد تا بلکه بتواند از مخاطب خنده بگیرد. اما مشکل این جاست که «بخارست» به حدی بی مزه است که حتی لحظه ای خندیدن به آن هم دشوارترین کار ممکن است.
ترکیب پژمان جمشیدی و حسین یاری در این فیلم یک فاجعه آمیز است. شوخی های بی مزه ای که برای این دو در طول فیلم نوشته شده نه تنها تماشاگر را نمی خنداند بلکه از جایی به بعد باعث سردرد مخاطب می شود! بگو مگوهای این دو که هرگز حالت عادی ندارد و به طور مداوم بر سر یکدیگر فریاد می کشند، یکی از آفت های مهم فیلمنامه است. فارغ از دو شخصیت اصلی داستان که نیمی از ضعف فیلم را به دوش کشیده اند، باید به کلیت فیلمنامه هم اشاره کرد که سرهم بندی شده و با مجموعه ای از شخصیت های کلیشه ای است که نقطه اشتراک همه آن ها، نادانی بی پایانشان است. در این بلبشوی بی سر و ته، زنان هم مانند اغلب ساخته های اطیابی، یا در حال جراحی نقاط مختلف بدن خود هستند و توسط مردان به تمسخر گرفته می شوند و یا در نگاه اول عاشق و دلباخته مردان می شوند و به طور مشخص، هویت مستقلی ندارند. هرچند که شخصیت های زن در «بخارست» به طور مشخص تاثیری در روند قصه ندارند اما در مجموع، در معدود لحظاتی که آن ها را می بینیم، تصویری کلیشه ای و مبتذل از آنان ترسیم می شود.
اما شاید در لابلای ضعف های «بخارست» نیاز باشد به بخش هایی از فیلمنامه هم اشاره کنیم که رویکردی به اصطلاح سیاسی دارد و قصد دارد انتقادی هم از مدیریت کشور داشته باشد. رویکرد انتقادی که بیشتر از آن که نافذ و بُرنده باشد، به ابتذال کشاندن مفهوم انتقاد را در سینما مطرح کرده است. فیلم به طور مشخص، به حماقت آمیزترین شکل ممکن به مسئله فساد در کشور پرداخته است و به جهت این که اجازه و جسارتی برای پرداخت به این مسئله نداشته، به سراغ این ایده رفته که مدیران پاک و عالی هستند، و تنها اطرافیانشان فاسد هستند و تمام مشکلات مملکت نیز به واسطه همین اطرافیان فاسد رقم خورده است!
«بخارست» مانند اغلب ساخته های اطیابی، یک ابتذال تمام عیار است. اما در این جا نه فقط ابتذال سینمایی که این کارگردان ید طولانی در به تصویر کشیدن آن دارد، بلکه پرداخت به مسائل اجتماعی هم مشمول این ابتذال شده است. در حالی که حتی در بین مدیران رده بالایی کشور نیز مسئله فساد و رانت مطرح شده، «بخارست» قویاً این ایده را مطرح می کند که مسئولین کشور در پاک ترین حالت ممکن به سر می برند و اگر هم خطایی از آن ها سر می زند از سر بی اطلاعی است و باید منبع مشکل را در اطرافیانشان جستجو کرد! شاید سینمای ایران بابت چنین ایده ای بتواند بودجه مناسبی بگیرد و به راحتی هم آثارش را اکران کند اما آیا مخاطب امروز سینما هم از این وضعیت استقبال خواهد کرد؟
نمره: 1/10
منتقد: میثم کریمی
نقدتون درسته. من به هیچ عنوان این فیلم های آشغال رو نه در سینما و نه در اکران آنلاین می بینم. به صورت غیرقانونی از فیلم فروشی ها می گیرم. اونم با قیمت 1500. چون در این فیلم ها نه فیلم نامه درستی، نه بازیگری درستی و نه CGI می بینی. راجب بودجه فیلم ها هم بگم که در سینما آمریکا کم هزینه ترین فیلم که در سال 2023 ساخته بشه، حداقل 3 میلیون دلار هزینه داره. نمونش فیلم نهنگ 2022 که در 2023 هم انتشار یافت. در این فیلم از هیچ بازیگر بزرگی استفاده نشد که حقوق چند میلیون دلار ی بدن و فیلم فقط در یک خانه فیلم برداری شد. هیچ CGI هم نداشت. اما گرون ترین فیلم ما در سال 2022، فیلم برادران لیلا بود که پر از ستاره بود که به گفته خود گارگردانش بودجش 1 میلیون دلار بوده (به اندازه یک سوم نهنگ کم خرج ترین فیلم 2022 هالیوود) و گارگردان اعتقاد داشت فیلمش فیلمش در سطح فیلم های درجه یک هالیوود ساخته شده. ولی فیلمش حتی CGI فوق معمولی هم نداشت. وقتی فیلم های هالیوود با بودجه های چند صد برابری نسبت به فیلم های ایرانی مثل فیلم های مارول، دی سی یا آواتار و… در وبسایت های ایرانی به صورت رایگان قرار می گیره با اون سطح از تکنولوژی ساخت، برای چی باید من باید به سینما بیام فیلم های ایرانی رو قانونی ببینم که توهین به شعور مخاطب می کنن؟
یکی از افتضاح ترین فیلم که دید دقیقا مثل کلیپ های اینستگرامی بود
یاد فیلم طنز قدیمی بخیر فیلم که لذت می بردیم ازشون
بخارست افتضاح کامل بود