اوپنهایمر (Oppenheimer) یکی از جنجالی ترین پروژه های چند سال اخیر در هالیوود به شمار می رود که مخصوصاً همزمانی اکران آن با فیلم «باربی» در تابستان حواشی فراوانی برانگیخت. اکران مشترک این فیلم با «باربی» منجر به شکل گیری یک کمپین در شبکه های اجتماعی به نام «باربنهایمر» شد که براساس آن به جای انتخاب میان یکی از این دو فیلم، تماشاگران تصمیم گرفتند به تماشای هردوی این فیلم ها بنشینند و به این ترتیب، «اوپنهایمر» تبدیل به پرفروش ترین فیلم بیوگرافی تاریخ نمایند.
داستان فیلم درباره دانشمند مشهور، رابرت اوپنهایمر (کیلیان مورفی) است. دانشمندی که بر روی فیزیک کوانتوم مطالعه انجام می داد اما با وقوع جنگ جهانی دوم و خطر فراگیری جنگ و نابودی بشریت، تصمیم گرفت به همراه یک گروه از دانشمندان بر روی ساخت یک بمب منحصر به فرد تحقیق کند و…
«Oppenheimer» در سه پرده روایت می شود. پرده اول فیلم به زندگی شخصی رابرت اوپنهایمر و دیدگاه های سیاسی او می پردازد. این بخش از فیلم دربرگیرنده دیالوگ هایی است که بین او و طرفداران حزب کمونیست شکل می گیرد. تفکری که گفه می شود اوپنهایمر به آن بی علاقه نبود اما در نهایت به این نتیجه رسید که با ایده آلش از زندگی در تضاد است. این بخش از زندگی اوپنهایمر البته در فیلم «Oppenheimer» چندان بسط و گسترش پیدا نمی کند و در حد چند اشاره به احزاب کمونیستی خاتمه می یابد.
اما بخش دوم فیلم که درباره تلاش اوپنهایمر و گروهش برای ساخت اولین بمب اتم تاریخ بشر است، درخشان است. در این بخش فیلم جزئیات کاملی از روند ساخت بمب اتم و چالش های پیش روی در اختیار تماشاگر قرار می دهد. چالش هایی که اغلب واقعی هستند و نولان سعی کرده در برگردان کتاب به نسخه سینمایی، واقعیت را کمرنگ نکند. اختلاف اعضاء و همچنین نفوذ جاسوس ها به تشکیلات اوپنهایمر و تردیدهایی که در خصوص اقدام آن ها وجود داشت، به خوبی در بخش میانی فیلم به تصویر کشیده شده اند و ابهامی برای تماشاگر باقی نمی گذارند.
اما پرده نهایی و در واقع کشمکش سیاسی فیلم، یکی از مهم ترین بخش های فیلم به شمار می رود و حتی می توان گفت که شاید اصلی ترین پیام فیلمساز در پرده سوم بیان شده است. جایی که تلاش و پژوهش و علم، جای خودش را به سیاست و سیاستمدار می دهد که کوچک ترین ارزشی برای انسانیت قائل نیستند. خوشبختانه فیلم در تجسم بخشیدن به بحران هایی که اوپنهایمر در دوران پس از تولید بمب اتم پشت سر گذاشت، به درستی عمل می کند و اهرم فشار را نه فقط بر روی اوپنهایمر، بلکه بر روی سیاستمدارانی قرار می دهد که ماشین کشتار را به ابزار موفقیتشان بدل کرده اند.
«Oppenheimer» در بخش های فنی نیز مانند اغلب ساخته های نولان، اثری با کیفیت و ارزشمند به شمار می رود. جلوه های صوتی و موسیقی به خوبی در ساخت اتمسفر موفق عمل کرده اند و حس دلهره و تردید را به تماشاگر منتقل می کنند. در بخش جلوه های صوتی نیز «Oppenheimer» عملکرد قابل توجهی دارد و می توان گفت که باید منتظر نامزد شدن این اثر در بخش های فنی مراسم اسکار باشیم.
نقد و بررسی ویدئویی فیلم «Oppenheimer» را ببینید:
در میان بازیگران نیز عملکرد کیلیان مورفی قابل توجه است. مورفی که علی رغم همکاری طولانی مدت با نولان در سال های گذشته، اولین بار است که در نقش اصلی یکی از فیلم های این کارگردان حضور یافته، از فرصت پیش آمده به خوبی بهره برده است و می توان از او به عنوان یکی از نامزدهای قطعی اسکار نام برد؛ هرچند که بعید است که بتواند این عنوان را کسب کند. رابرت داونی جونیور نیز در این جا بازی درخشانی از خود به نمایش گذاشته است و انتظار می رود که بتواند در فصل جوایز در نقش مکمل نامزد دریافت جایزه شود. در میان بازیگران زن نیز امیلی بلانت عملکرد قابل دفاعی دارد. با توجه به این که معمولاً در فیلم های نولان بازیگران زن چندان اهمیتی ندارند، این بار سنت شکنی صورت گرفته و امیلی بلانت به جایگاهی بالاتر از یک نقش معمولی در فیلمی از نولان دست یافته است!
شاید کنایه آمیزترین سکانس فیلم که تبدیل به بهترین سکانس فیلم هم شده، سکانس ملاقات اوپنهایمر با انیشتین باشد. ملاقاتی که در آن گفتگوی خرد را شاهد هستیم اما در آن سو، در ذهن سیاستمدارانِ نادان، آنچه که از گفتگوی این دو استنباط می شود، بی احترامی، غلبه و چیره شدن بر دیگری تعبیر می شود و همین ذهنیت غلط در نهایت کار سیاستمدار را خراب کرده و آینده او را نابود می کند. به قول رابرت اوپنهایمر:«نبوغ، هرگز انسان خردمندی نمی سازد»
نمره: 9/10
منتقد: میثم کریمی
بهترین فیلم نولان از زمان اینتراستلار
100 هزار نفر بیگناه همون لحظه انفجار بمب اتم بخار شدن و 100 هزار نفر بیگناه دیگه از اثرات رادیو اکتیو کشته شدن اونوقت این مردم ….امریکا بعد انداختن بمب همدیگه رو تشویق میکردن و واسه همچین جنایت هولناکی به هم تبریک میگفتن! بعد با این همه جنایت امریکای بیشرف میاد میگه مجهز شدن ایران به بمب اتم تهدیدی برای دنیاست! خداوکیلی بیشرف تر و ….تر از امریکا وجود نداره
چرا هست یه رژیم لجنی ک برای حفظ خودش مردمش، مردم کشورهای دیگه و ارزش های دینی و ملی فدا می کنه، اگه گفتی اسمش چیه ؟؟
دست اینا و سگاش موشک سوتی بدی فاجعه انسانی می سازن چه برسه ب بمب اتم که البته بدبختانه اونم ساختن با پول و خون مردم.
همیشه یک چرا قبل از اقدامات افراد بیار بعد در مورد اونها قضاوت کن. اینکه چرا آمریکا این بمب رو روی سر ژاپن انداخت باید قبل از اون واقعه رو دید که چطور کار به اینجا رسید. ژاپنی ها رو الان نگاه نکن که به یک ملت آروم و سختکوش تبدیل شدن. زمانی این جماعت به تندروترین و جنگ طلب ترین ملت روی زمین تبدیل شده بودن که حتی سه ماه بعد از پایان جنگ جهانی و خودکشی هیتلر همچنان در توهم ادامه جنگ و پیروزی بودن. نزدیک به چهار میلیون نفر رو در شرق آسیا از بین برده بودن. بلایی بر سر مردم کره آورده بودن که هنوز هم بعد از هشتاد سال، کره جنوبی هیچ جوره دلش از اون دوران صاف نمیشه و هر کاری میکنه نمیتونه با ژاپن چندان ارتباط برقرار کنه چون مردمش دلشون خونه. سر چین هم همون بلا رو آوردن و تنها برای آزمایش یه سلاح ویروسی، پونصدهزار نفر چینی رو آلوده و از بین بردن. ژاپنی ها به شدت اهل تجاوز به زنها بودن. اون زمان و از هر ملتی که اسیر میگرفتن زنهاشون رو در کاباره های ژاپن یا همون کشور روسپی میکردن. بگذریم از بلایی که بر سر کشورهای کوچکتر مثل فیلیپین و تایلند و کامبوج و … بقیه آوردن. ژاپنی ها اون زمان در توهمی تاریخی از خودشون به سر میبردن که طوفانهای کامیکازه هرگز اجازه نخواهند داد که پای هیچ دشمنی به خاک ژاپن باز بشه. وقتی چند بار کشتی مغولها در زمان حمله به ژاپن دچار طوفان های دریایی شد و غرق شد از همون زمان این تخیل در مردم ژاپن بوجود اومد که غیرقابل نفوذ هستن و بنابراین فقط اونها میتونن در جنگها پیشروی کنن. این طوفان ها در زمان جنگ با آمریکا هم خیلی به کمک ژاپنی ها اومد و چند بار اونها رو از شکست قطعی نجات داد. بعد از این واقعه، ارتش سرخ شوروی به دستور استالین آماده حمله ای همه جانبه به ژاپن شد تا انتقام شکستهایی که روسیه در قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم از ژاپن خورده بود و باعث حقارتش شده بود رو بگیره. استالین دستور داده بود به صغیر و کبیر و حتی حیوانات هم در ژاپن رحم نکنن و بلایی بر سرشون بیارن که از این ملت هیچکس باقی نمونه تا هم شوروی به عنوان پایان دهنده جنگ جهانی شناخته بشه و هم آمریکا رو در شکست دادن ژاپن بی عرضه نشون بده. آمریکا هم محبور شد در فرصت کمی که برای این حمله باقی مونده بود از طریق استفاده از بمب اتم، اگرچه چند صد هزار نفر رو به کشتن بده، اما بهتر از این بود که سی چهل میلیون نفر از مردم ژاپن گیر روسها بیفتن و از ملتشون کسی باقی نمونه. این موضوع باعث شد که ژاپنی هااز توهم مقاومت تا پیروزی بیرون بیان. اگر به جنگ ادامه میدادن و امپراطور دوازده سالشون توی دهن فرمانده های جنگ طلب نمیزد، قطعا وضع ژاپن بدتر از کره شمالی الان بود و به سومین اقتصاد بزرگ جهان تبدیل نمیشد. کاش ما هم کسی رو داشتیم که تو دهن فرمانده های متوهم و جنگ طلب ما هم میزد، شاید بیست سال دیگه ژاپن الان نمیشدیم ولی حداقل وضعمون بهتر میشد.
آقا حرفاتو خوندم عالی بود بازم برامون بگووو 🙂
جالبه امریکا بمب اتم میزنه به ژاپن به افغانستانو عراقو ویتنامو کره حمله میکنه جنگ طلب نیست ولی ما که به هیچ کشوری حمله نکردیم تا حالا شدیم طلب مغزهای کوچک زنگ زده خودتحقیر
دقیقا گل گفتی. فقط با خودم دارم فکر می کنم اونایی که برای تجاوز گری و قتل و کشتار هایی که امریکا کرده دارن توجیه درست می کنن تو مغزشون حقیقتا چی میگذره که مسبب یه فاجعه انسانی رو ابنجور تبرعه می کنن.
👌👌
من الان تعجب می کنم الان اونایی که به نظر ایشون منفی دادن یعنی با امریکا همفکر و موافق کشته شدن مردم بی گناه هستن… درسته جنگه و نقل و نبات خیرات نمی کنند اما قرار نیشت مردم غیر نظامی رو کشتار کنن اونم با بمب اتم. ای شماهایی که به نظر این دوستمون منفی دادین شماها یه عده …. هستید … امریکا شیطان بزرگه در طول قدمت سیصد و خورده ای ساله بیش از دویست و شصت جنگ رو شروع کرده و کلی انسان بی گناه رو کشته … پس حمایت کردن از امریکا هیچ توجیهی نداره یه انسان نرمال با وجدان قطعا امریکا رو محکوم می کنه اگر محکوم نکردی به خودت باید شک کنی
به نظر من از فیلمای متوسط نولان بود با اینکه تایم فیلم ۳ ساعت بود ولی انگار بازم نولان وقت کم اورده و ۹۰ درصد فیلم رگباری دیالوگ گفته میشه تا بتونه خیلی سریع کلی دیتا به مخاطب بده ولی باعث میشه هم مخاطب خسته و کلافه بشه و هم حسا درنیاد و به نظرم شاید چنین داستانی از اون کتاب پرحجم احتیاج به یه مینی سریال داشت
بازی بازیگران و گریم های فیلم مخصوصا دوران پیری اوپنهایمر و کیتی خارق العاده بود. تنها ایرادی که شاید میشه به فیلم وارد کرد اینه که این بار نولان دیگه زیادی فیتیله جنبه علمی رو کشیده پایین. اگه یکم چالش های علمی رو بیشتر باز می کرد به عقیده من بهتر می بود.
اینجاست که میگن شاه بخشید شاه قلی نبخشید . جالب خود ژاپنیا ، بی خیال بمب اتم شدن و یزرگترین شریک تجاریشون الان امریکای ، یعد یک سری بالاخواه ژاپن در میان . در کل ژاپن و المان شروع کننده جنگ یودن و اگر امریکا بمب اتم نمینداخت ، ژاپنیا هیج جوره تسلیم نمیشدن .
واقعا فکر میکنی بحث سر بخشش ژاپنی هاست؟ یه کم مختو به کار بنداز. مسئله اینه که کشوری که خودش از بمب اتم روی مردم بیگناه استفاده کرده به بقیه امر و نهی میکنه که شما نباید استفاده کنید به ایران میگه تهدید اتمی! حالا فهمیدی یا بازم توضیح بدم برات
تو که اصلا مغر نداری که بخای به کار بنداری . رژیمی که با موشک هواپیمای خودش میزنه ، امکان این که بمب رو شهر خودش بندازه زیاد خیلی زیاد .
حالا هی آسمون ریسمون بباف واسه توجیه اربابت هرچی هم بگی از ….امریکا کم نمیشه اینو بفهم …
یکم فکر کنی . میفهمی که امریکا یک دستاویزی برای پوشوندن کثافکاری ها و بی لایقی ها ، رانت خوری ها ، برای همین که از امریکا گذر نیمکنن
خوشحالم فکرت اینه
اما این دستاویز برآمده از فکر آمریکا و اجرای ایناست
آمریکا خوابشم نمی دید مفت و مسلم
اینقدر منبع و معدن و سرمایه انسانی از هنرمند و دانشمند و سرمایه گذار
گیرش بیاد
به علاوه پولای دزدی که فقط غرب میره
درست یا غلط کثیف یا تمیز من در وحله اول به اینکه یه فیلم برای چه هدفی ساخته شده کاری ندارم. نکته اصلی اینه که این فیلم اصلا فیلم خوبی نیست دردسرهایی که یه تعداد فیزیکدان کشیدن تا یه بمب رو زودتر از دژمن بسازن برای من هیییچ اهمیتی نداره به دندون عقلم که به رابرتشون انگ توده ای بودن زدن. این موضوعات اصلا پتانسیل ساخت یه درام به یاد موندنی رو نداره. اتفاقا مخاطب شعور داره و مثلا وقتی اسنایپر رو میبینه میفهمه سفارشیه و حاتمی کیا ساختتش.
داداش یا فیلمو خوب ندیدی یا درک دستی از فیلم پیدا نکردی.یارو تو اتاق رئیس جمهور رفت و غیر مستقیم بهش گفت دستت به خون آلودست بعدش شما میگی فیلمش سفارشیه.سیستم سیاسی و محاکم نمایشی آمریکا رو زیر سوال برده.انهمه مباحث اخلاقی رو به چالش کشیده .یا نمی دونی سفارشی چیه یا فیلمو وارونه دیدی..
تو بازی مافیا بعضی وقتا یه نفر از تیم مافیا به یارش میگه تو شهروند تبری. از استارت همه می‌دونستن از این بمب استفاده خواهد شد. بعد سازنده اش پرزیدنت رو نکوهش کرده که دستات خونیه. دست خودش چی بوده. دو قطبی فکر نکنیم. دشمن دشمن ما لزوما دوست ما نیست. میتونه یه دشمن دیگه باشه
از قیاست معلومه اصلا فیلمو با تعصب نگاه کردی
چه قیاس قناسی😂😂
حاجی دم نولان گرم. به همه نشون داد که اوپنهایمر بیچاره بمب اتم رو برا تیله بازی بچه های مناطق محروم حاشیه شهر درست کرده بود و این سیاستمداران نامرد بودن که کشف کردن این تیله رنگارنگ قابلیت استفاده به عنوان بمب رو داره. تازه این بیچاره اصلا خبر نداشت که آلمان تسلیم شده و هیتلر مرده. واقعا حوصله ادامه دادن تو این ببوآباد ندارم.
آخ آخ آخ لامصب. فقط و فقط و فقط سینما قدرت این رو داره که یکی از بزرگترین جنایت‌های تاریخ هستی رو یکی از بزرگترین و حماسی‌ترین پدیده‌های تمام دوران نشون بده. خوش به حال………
این اندیشه اپنهایمر بود و اندیشه یه سری روشنفکران اونم تحت پروپاگاندای وحشتناک آمریکا
منتها به قول کوراساوا
اونا از عمد بمب رو جای نظامی ننداختن تا بتونن حکومت رو مزدور خودشون بکنن .
و به قول محققی دیگه
انداختن بمب دوم هیچ علت منطقی نداشت جز آزمایش.
اما بعد از جنگ سیلستمداران آمریکا نقشه های شومشون رو رو کردن
و اپنهایمر طبق سخنی که باانشتین داره فهمید چه کلاهی سرش رفته و از طرفی مورد غضب حکومت هم قرار گرفت چون انگ کمونیستی بودن بهش زده شد.
و حتی علیهش نمایشنامه معروفی نوشتن به نام قضیه اپنهایمر که شکایت کرد اما به جایی نرسید.
نولان به درستی خواست که کثافت و جنایت رو از دوش اپنهایمر تا حدزیادی برداره تا به سیاستمدار ها توجه کنی
خلاف این بود فریبکاری بیش نبود و حقیقت هم باهاش نبود حالا چقدر به این نیت رسیده بماند
درباره لیبرالیسم هم بگم لیبرال چارچوب داره
همینجور نیست به آزادی فردی اعتقاد داشته باشی
یه جامعه بر پایه خردورزی . اقتصاد با استعداد خود اصلاحی . سیاست با ثبات . آموزش و پرورش درست می تونه مفهوم لیبرالیسم رو بهتر جابندازه و ضعفاشو بپوشونه
ما جهان سومی ها نباید مفهوم ها رو بدون ریشه و بسترشون ترجمه کنیم برای ذهن خودمون
اتفاقا منظور معنی کلمه در کانتکست آمریکاییش بود. تو آمریکا سالهاست تندرو های حزب دموکرات و جنبش های زنان و اقلیت هارو میگن لیبرال در صورتی که بیشتر گفتمانشون سوسیالیستی هست و نصف جمعیت هم کم و بیش از اینها بیزارن و کلمه لیبرال رو فحش میدونن و حتی شده سوسیالیستی که از در اقتصاد وارد میشه رو بیشتر بهش احترام میذارن!
لیبرال کلاسیک اوموقع میشه کسانی که خودشون رو از این ها جدا می‌کنند و مجموع اصول و عقایدشون میشه شبیه چیزی که در تقریبا تمام فیلم های نولان میبینیم (بحث احساس گناه لیبرالی مفهومی هست که تو این فیلم بخصوص اورلپ میکنه). اگر مثلا اسپایک لی این فیلم رو ساخته بود، چون خودشو خارج از چهارچوب تاریخ آمریکا میدونه احتمالا خیلی بیشتر آمریکا رو متهم میکرد و تصاویر قربانی هارو هم حتما نشون میداد ولی اونم در نهایت میگفت که آمریکا چاره ای نداشت و باید جون سربازانش رو حفظ میکرد و نیت ساخت بمب نازی های قاتل یهودی هایی بودن که مثل ما مظلومن و الان کشور ماهم هست اینجا و از این حرفا!
ببین هر مفهومی چه لیبرال چه … توی دموکراسی معنا داره
در نظام های دیگه صورت فاسد شده و مسخ شدش هست.
لیبرالیسم در حال ساخته شدن و ویران شدن و ساخته شدنه
لیبرال ها دارن تلاش میکنن به خاطر منفعت فردی در دام سرمایه داری نیفتن و جمع رو فراموش نکنن
از طرفی در دام سوسیالیزم هم نیفتن و فردیت رو فراموش نکنن
در بستر آمریکاییش که نولان بهش اشاره داره لیبرالیسم همیشه در خطر ملعبه شدن به دست سرمایه داریه
نولان به درستی پشت صحنه رو نشانه میره
آمریکا همیشه با این سخن که اگر نازی ها اتم داشتند شما خاکستر بچتون رو درکهواره نگاه میکردید جامعه رو ترسوندن
حالا نولان اینو به چالش گرفته
که نخیر راه های دیگه هم هست
بنظرم اینجا لیبرالیسم محور اصلی نیست.
اینجا مفهوم های دیگه محور هستند
بحث قیاس ایدیولوژی هاست. آمریکا الان تو خودش دو دستگی دیدگاه وجود داره درباره استفاده از بمب ولی رژیم ایدیولوژیک میزنه و میگه خوب کردیم زدیم و هرکی مخالف باشه مجازات میکنیم. پس خیلی ساده، آمریکا خیلی بد، دولتش خیلی کثیف ولی دشمان اینها بدتر و جانی تر چون اینها جنایاتشون رو تقدیس میکنن. بنظرمن تنها گزینه بهتر از آمریکا برای داشتن بمب این بود که اصلا عقل بشر نرسه و بمبی ساخته نشه!
چه مجازاتی
بنظرم مجازات در کشور آمریکا با کشورهایی که ایدئولوژی رسمی دارن متفاوته
به صورت فرهنگ کنسل
لابی های شرکت ها در تحریم کسی یا شرکتی هست
که این ها تا یه جایی از طبیعت انسان در جامعه هست و نیازمند محدود کننده و آموزش هایی برای کمتر کردن این چیزا
وگرنه تو آمریکا شما میتونی
انیمیشن ساوت پارک بسازی
کل نظامشو کل دین ها رو وحشتناک زیر سوال ببری با ساختن چندین فیلم هالیوود رو زیر سوال ببری
با ساختن فیلم ساعت صفر و تلفات جنگ جنایت های آمریکا رو نشون بدی
اما نه احضار بشی نه خانوادت چنان بترسن که ممکنه ژن های بیماریشون فعال بشه نه بیمه و کار و هویت و نفس کشیدنت به خطر بیفته
این خودش از مزایای لیبرالیسم در کنار عیب هاشه
اینم بگم که باید توجه داشت که وضعیت دنیا تو زمان اون جنگ به چه شکل بوده. ۵۰ تا ۸۵ میلیون کشته یعنی هر جنگی که ما در طول زندگیمون دیدیم دربرابرش شوخی بوده.
چیزی که الان در جنگ اسرائیل و فلسطین میبینیم و حرف هایی که میزنن و نوع تفکری که نسبت به همدیگه دارن صرفا یه چشمه خیلی کوچکی از تفکر حاکم بر کشور ها در زمان جنگ دوم جهانی هست.
فیلم بیشتر تطهیر جبهه علمی این قضیه رو داشت، قطعا اوپنهایمر و تیمش می دونستن این اختراع چی هست و چه فجایعی داره. تو خیلی از جنایات بشری جبهه علمی دوشادوش جبهه سیاسی هستن و کاملا شریک جنایتشون.
اینکه بخش عقاید کمونیستی اوپنهایمر بسط نمیده دنبال حفظ وجهه آمریکایی و وطن پرستی این آدم بودن. تو اون دوران تقریبا تمام قشر فرهیخته اروپا و آمریکا علاقه مند به تفکرات کمونیستی بودن و بعدها فهمیدن که چه کثافتی هست این طرز فکر رهاش کردن.
البته رهاش نکردن بروزش کردن
چپ های انگلیس و فرانسه خیلی زیادن کن لوچ یا گدار که از معروفان
آمریکایی جماعت یه ویژگی خوب داره
سرمایه داری.رییس جمهور.دین .سناتور .دستگاه های قضایی و فحش می ده زیر سوال می بره اکا ملیت و مردم رو خیر
نمونش فیلم دادگاه شیکاگو
یا غلاف تمام فلزی
اپنهایمر هم بااینکه از لحاظ هنری کمتر از این هاست ولی تو این دستست و واسه همین براش احترام قائلم
چون روی کثیف سیاستمدارا رو نشون داده
در رابطه با اپنهایمر هم درست می گی
براساس اونچه که فهم من هست، فیلم روایت تاریخ آمریکا از دیدگاه لیبرالی کلاسیکِ انگلیسی/آمریکایی هست و اساسا میگه که آمریکا برای بقای خودش باید آنچه که لازم هست رو انجام بده ولی احساس شک و گناه تا آخرین لحظه دست از سرش بر نخواهد داشت. جمله «نمیدونم ماها برای داشتن بمب قابل اعتمادیم یا نه ولی نازی ها قطعا نیستند» در کنار دو سکانس بخصوص، یکی سخنرانی اوپنهایمر برای جمعیت خوشحال بعد از انداختن بمب و ملاقاتش با رئیس جمهور بسیار قابل تأمل هستند. پایان بندی فیلم هم بخصوص این روزا با توجه به داغ شدن بحث جنگ جهانی سوم تاثیرگذاری خاصی داره. ستایش یا وحشت از علم و اسطوره شناسی فیلم هم دیگر مواردی هستند که جای بحث مفصل دارن.
اما فارغ از اینها و مسائل محتوایی، از نظر فنی مخصوصا بعد از واکنش های ضد و نقیض نسبت به دو فیلم قبلیش، میشه گفت نولان به اوج کمال در این حوزه رسیده و فیلم واقعا از نظر بصری و شنیداری با چشم و گوش آدم بازی میکنه!