«جیمز گری» ماه گذشته برای فارغالتحصیلان دانشگاه کالیفرنیای جنوبی سخنرانی کرده و از تبدیل شدن سینما به «ابزاری برای سود محض» و «به دردسر افتادن عمیق فرهنگ» ابراز نگرانی کرده است. او در این سخنرانی ۱۲ دقیقهای میگوید «سیستم هنوز نمیداند چگونه از شرافت پول دربیاورد.»
به گزارش مووی مگ به نقل از 30نما، گری میگوید: «به دنیا نگاه کنید و از خود بپرسید که آیا راهش به دست آوردن پول زیاد است یا نه. چگونه شد که تا این حد گمگشته شدیم؟ در طول دهه گذشته، فرم هنری ما چیزی جز کیک شکلاتی به مخاطب تحویل نداده. مدام بر آن افزایش شیرینی اصرار کردیم و حالا مخاطب به یک نوع دیابت فرهنگی مبتلا شده. از آن بدتر اینکه حتی شاید خودشان بدانند. افراد بیشتر و بیشتری میبینم که ترجیح میدهند در اینستاگرام ویدیوی گربهها را ببینند تا اینکه به سالن سینما بروند.»
کارگردان «بهسوی ستارگان» (Ad Astra) اضافه میکند که واژه «فرانچایز» در ابتدا برای توصیف محصولات مکدونالد و برگر کینگ به کار برده میشده. او از هالیوود انتقاد میکند که به مخاطب «آنچه میخواهد» را تحویل میدهد نه «آنچه نیاز دارد.»
گری میگوید: «بنابراین از شما استدعا دارم، مؤدب نباشید. از خشمگین کردن و توهین کردن نترسید. نترسید از اینکه شما را دوست نداشته باشند. اگر امتیاز ۱۰۰ درصد «راتن تومیتوز» دریافت کنید، یعنی یک جای کار شما چنان میلنگد که حتی نمیتوانم به شما بگویم کجا.»
کارگردان ۵۳ ساله «دو عاشق» (Two Lovers) و «شهر گمشده زد» (Lost City of Z) در ادامه از محدودیتهای پیش روی هنرمند در نظام استودیویی هالیوود، جامعه و ترس از خلق آثار هنری توهینآمیز میگوید: «هنرمند درون شما تحت هجوم دائمی است. جاهایی شما را «خالق محتوا» مینامند. به شما میگویند به «محدودیتها» و «فضاهای امن» احترام بگذارید… به شما میگویند نگران توئیتر باشید، فکر میکنم اسمش را به ایکس تغییر دادهاند، یا امتیاز راتن تومیتوز. همه اینها سلاحهایی است سیستم به طرف شما نشانه میگیرد. سیستمی که به سود معتقد است نه شرافت و نه تعالی.»
حالا این که کارگردان زیاد مهمی نیست ولی راست میگه، من هم از راتن خوشم نیومده و همیشه ساختار و سیستم امتیازدهیش برام مسخره بوده.
فقط تو سایت های سینمایی، Imdb قابل دفاع هست و اون هم چون یه محفل واقعی (نه مثل این گروپ های منقلی تلگرامی) برای فیلمباز ها بوده از ابتدا که توسط خودشون ایجاد شده و نظر مخاطب توش حرف اول رو میزده. اونچه بعنوان جامعه فیلمباز مجازی میشناسیم، پایگاه اول و آخرش Imdb هست.
بعلاوه از این فرصت دوست دارم استفاده کنم تا بگم که بنظرمن حداقل تو وب فارسی ما اساساً چیزی به اسم جامعه فیلمباز تو فضای مجازی دیگه نداریم. چیزی که ما داریم دو دسته آدم هست؛ دسته اول اونایی هستند که کامنت های یه جمله ای میذارن مثل «فیلم آشغال بود» و «حیف حجم، حیف وقت».
همینا تو سایت های دانلود فیلم اغلب همیشه مطالبه اون چیزی رو دارن که نیست؛ اگه 1080p باشه، اینها 4K میخوان؛ اگه 4K باشه اینها 480p میخوان!
دسته دوم اونایی هستند که ریویو مینویسن. بعضی ها خوبن؛ بعضی ها برای شخصیت سازی از خودشون، فضیلت نمایی، تحمیل عقیده و این حرکات چیپ فقط مطلب مینویسن و خیلی راحت و زود میشه دستشون رو خوند.
باقی موارد مثل طرفداران نظریه های توطئه و کسانیکه که میخوان همیشه جنگ سیاسی و عقیدتی راه بندازن حقیقتش ارزش اشاره کردن ندارن. گروه های تلگرامی و موارد مشابهشون هم فاقد ارزش هستند چون در نهایت همیشه چهارتا فسیلباز محفل رو هایجک میکنند برای تحمیل اونچه که سلیقه خودشون هست و بقیه هم فقط میخوان آمار فیلم هایی که آخر هفته پیش دیدی دربیارن یا دستور بدن آخرهفته بعدی چه فیلمی ببینی!
دیگه اون شوق و ذوق که مثلا تو سال ۲۰۱۹ بود که یه فیلم بخصوص (اسمش رو نمیگم، فقط در این حد بگم که لرزه به اندام فسیلبازان میندازه) تو یه سایت، هر ثانیه کامنت جدید زیرش میومد، نیست. کرونا یه مدت همه رو فول تایم ریخت تو فضای مجازی و بشریت بار دیگه متوجه شد و به یقین رسید که چقدر از همنوعش متنفره! بعد کل جهان (از جمله ایرانی ها) خزیدند به سمت شورتویدیو های اینستا و تیک تاک و یوتیوب (که از اساس تو این فاز ها نبود، حداقل نه با این فرمت ولی تقلید کرد و میلیارد ها بازدید گرفت) و فرهنگ میم وارد بعد تازهای شد و سرگرمی اصلی مردم دنیا و شوق و ذوقشون شد این چیزا!