پس از موفقیت «جنتلمنها» در سال گذشته، به نظر میرسد گای ریچی سعی دارد تبدیل به نسخه بریتانیایی تیلور شریدن شود. ریچی که بیشتر عمر حرفهایاش را صرف ساخت فیلمهای سینمایی کرده، حالا چند پروژه تلویزیونی در دست دارد. فصل دوم سریال «جنتلمنها» بهزودی برای نتفلیکس میآید، اما او سریال «شرلوک جوان» را هم برای پرایم ویدیو ساخته (که جالب اینجاست هیچ ربطی به دو فیلم شرلوک هولمز با بازی رابرت داونی جونیور ندارد). علاوه بر اینها، سریال « MobLand» هم در راه است.
سریال جدید که بازیگرانی مطرحی مثل تام هاردی، پیرس برازنان، هلن میرن و پدی کنسیدین را در خود دارد، قرار است از پلتفرم پارامونت پلاس (همان خانه اصلی دنیای سریالهای شریدن) پخش شود. جالب است بدانید «MobLand» ابتدا قرار بود پیشدرآمدی بر سریال «ری داناوان» باشد اما کاملاً بازنویسی شد و در قالب یک سریال جنایی مدرن عرضه شد. با توجه به موفقیت سریالهای شریدن، منطقی است که ریچی هم روی تلویزیون تمرکز کند. در «MobLand» ریچی با رانان بنت (خالق «تاپ بوی») همکاری کرده و یک درام جنایی آشنا اما سرگرمکننده را در خیابانهای لندن به تصویر کشیده است.
در دو قسمت اول سریال، با هری دا سوزا (تام هاردی) آشنا میشویم، کسی که در نقش کارچاقکن خانواده جنایتکار هریگان فعالیت میکند. سالهاست هری برای خانواده هریگان (به رهبری کانراد با بازی پیرس برازنان و همسرش میو با بازی هلن میرن) کارهای خلاف انجام میدهد و رقبای آنها را از میدان به در میکند. برای هری، این کار فقط یک شغل است، هر چند همین باعث شده روابطش با همسرش جان (با بازی جوآن فراگات) به مشکل بخورد، اما هری در کار خودش یک حرفهای به تمام معناست.
اوضاع وقتی پیچیده میشود که نوه کانراد یعنی ادی (انسون بون) با پسر رئیس مافیای رقیب یعنی ریچی استیونسن (جف بل) درگیر میشود. هری با عجله تلاش میکند همه چیز را قبل از وقوع یک جنگ تمامعیار مافیایی حلوکد کند و در این مسیر، ما بیشتر با پیچیدگیهای کسبوکار خانواده هریگان آشنا میشویم. مثلاً معلوم میشود که کانراد و پسرش کوین (پدی کنسیدین) همیشه خودشان تصمیمگیرنده اصلی نیستند.
اگر قبلاً سریالی با موضوع جرم و جنایت در لندن دیدهاید، فوراً متوجه میشوید که «MobLand» سریال خیلی خلاقانهای نیست. در دو قسمت اول، ریچی دقیقاً سراغ همان فضایی رفته که در «جنتلمنها» هم به سراغش رفته بود، هرچند اینجا حالوهوایی خشنتر و تیرهتر دارد. ولی با اینکه داستان چندان نوآورانه نیست، «MobLand» به لطف همین تیم بازیگری و کارگردانی، همچنان بسیار تماشایی است.
جای تعجب دارد که تام هاردی و ریچی از سال ۲۰۰۸ و فیلم «راکانرولا» با هم همکاری نکرده بودند. تیپ خشن و جدی هاردی کاملاً با سبک خاص ریچی در ژانر مافیا هماهنگ است. ریچی در «MobLand»سبک کارگردانیاش را کمی جمعوجورتر کرده، اما سریال همچنان حس و حال سینمایی دارد. جالب اینکه این سریال فقط چهار ماه پیش فیلمبرداریاش شروع شده. هاردی انتخاب فوقالعادهای برای نقش هری است؛ کاراکتری خشن و کارکشته که چشم و گوش ما در دنیای سریال است. خودش هم آدم پاکدستی نیست، اما جذابیت ذاتی هاردی باعث میشود تماشاگر با او همراه شود. دیدن هاردی بعد از چند سال حضورش در نقش ادی براک در فیلمهای «ونوم» در یک نقش بریتانیایی تلخ و متفاوت، واقعاً تازه و جالب است.
درست مثل سریال «ری داناوان»، تمرکز «MobLand» هم روی نقش «کارچاقکن» است. این ایده در ژانر جنایی جدید نیست، اما باعث شده سریال صرفاً درباره «رسیدن به قدرت» نباشد. خانواده هریگان همین حالا هم بر دنیای زیرزمینی لندن مسلطاند و ماموریت اصلی هری فقط حفظ این وضع است. سریال، بهخصوص وقتی هری با اعضای خانواده استیونسن برخورد میکند، به اوج خود میرسد و تنشها حسابی بالا میرود.
از عمارت با شکوه هریگان گرفته تا اتاقهای پنهان شبنشینیها، فضای حاکم بر «مابلند» واقعاً جذاب است. سریال خیلی جدیتر از «جنتلمنها» است، اما این به معنای فضای غمافزا نیست و اگر از سریالهای گانگستری خوشتان میآید، حتما از این یکی هم خوشتان خواهد آمد. تنها ایرادش مثل خیلی از سریالهای جدید، تاریکی بیش از حد صحنههاست که کاملاً اعصابخردکن است. تیم سازنده ظاهراً دوست نداشته که صحنههای درگیری زیر نور زیاد باشد، اما همین باعث شده برخی صحنههای اکشن، آن کشش لازم را نداشته باشند.
طرفداران دوآتشه ریچی هم قبول دارند که بعضی فیلمهای او جذابتر از بقیه بوده است. اگرچه فیلمهایی مثل «وزارت جنگ بیادبانه» سال پیش سرگرمکننده بودند، اکثر آثار اخیر او خیلی مورد توجه قرار نگرفتهاند. ریچی هنوز هم پروژههای سینمایی در دست دارد و از سال ۲۰۱۹ عملاً هر سال یکی دو فیلم ساخته، اما با «MobLand» نشان میدهد که در تلویزیون هم بلد است خودش را نشان دهد. اگرچه این سریال خبری از تدوین تند و تیز و شوخیهای همیشگی ریچی ندارد، اثر انگشتش هنوز کاملاً پیدا است. دو قسمت نخست با ریتم کندتری شروع میشود و هرچه داستان پیش میرود و جنگ مافیایی جدیتر میشود، ریتم هم تندتر میشود.
در صحنههایی که برازنان و میرن جلوی دوربین هستند، سریال کاملاً جان میگیرد. هر دو همان چیزی را ارائه میدهند که معمولاً ازشان انتظار داریم، اما خیلی زود اعتماد نسبت به شخصیتهایشان را از دست میدهیم. آنها ذاتاً آدمهای بدی هستند و روابطشان با هری و سایر اعضا خانواده همیشه چندپهلو و پیچیده است.
در نهایت، درست مثل تیلور شریدن با سریالهایی مثل «یلوستون» و «سلطان تولسا»، ریچی هم نشان داده که خوب بلد است سریالهای جذاب بسازد. «MobLand» یک انقلاب در ژانر گانگستری نیست، اما پر از پیچ و خم، بازیگران جذاب و داستانی است که شما را برای قسمت بعدی مشتاق نگه میدارد.
Collider
نمره: 7/10
