«جنیفر لارنس» که پیش از انتخابات ریاستجمهوری ۲۰۲۴ از «کامالا هریس» حمایت کرده و در گفتوگویی با مجلهی People تأکید داشت حق سقط جنین «نباید به رأی گذاشته شود»، در مصاحبهی جدیدش با لحنی واقعگرایانهتر به تأثیر ناچیز چهرههای مشهور بر فضای سیاسی اشاره کرده است. او صریحاً گفت: «در انتخابات پشت انتخابات دیدیم که سلبریتیها تأثیری روی رأی مردم ندارند. پس اگر فقط عقیدهای را بیان کنم که آتش تفرقه را شعلهورتر میکند، چه کمکی کردهام؟ ما واقعاً دچار شکاف و تقسیم شدهایم.»
لارنس که به گفتهی خودش ترجیح میدهد مخاطبان را به خاطر مواضع سیاسی از آثارش دور نکند، توضیح داد که باورهایش را از مسیر هنری بیان میکند، نه بیانیههای شخصی. او گفت بسیاری از آثار تولیدشده توسط شرکت فیلمسازیاش «بازتابدهندهی وضعیت سیاسی» هستند و همین رویکرد را مؤثرترین روش برای ابراز دیدگاهها دانست: «من فکر میکنم اینگونه میتوانم کمک کنم، نه با شعار دادن.»
بازیگر فیلم Die My Love با یادآوری مواضع سابقش در دورهی اول ریاستجمهوری «دونالد ترامپ» تأکید کرد که امروز از آن اظهارات پشیمان است و یادآور شد: «دورهی دوم وضعیت متفاوتی دارد. چون حالا همه میدانند او چه کرده و چه میخواهد بکند. آن انتخاب، انتخاب مردم بود.»
لارنس پیشتر در جشنوارهی سن سباستین نگرانی خود دربارهی نسل آینده را مطرح کرده بود و گفته بود برای فرزندانش، دیدن سیاستمداران بیپایبند به اخلاق، دروغگو و بیهمدردی، به امری عادی بدل شده است. او هشدار داده بود: «اگر به فاجعههای یک سوی دنیا بیتوجه بمانید، بهزودی همان اتفاق در سمت خودتان میافتد.»
در پایان این گفتوگو، لارنس فیلم تازهی One Battle After Another را ستایش کرد و گفت در سالن IMAX با نسخهی ۷۰ میلیمتری آن را دیده است: «همانطور که باید دیده شود — بینظیرترین فیلمی است که در تمام عمرم تماشا کردهام.»
فیلم Die My Love به کارگردانی «لین رمزی» و بازی «رابرت پتینسون»، جدیدترین پروژهی لارنس، قرار است در تاریخ ۷ نوامبر اکران شود.










خرد یعنی اینکه بفهمیم توده ها دوست دارن آنچه که در تایید ارزش هاشون هست یا اونچه که در ناخودآگاهشون نسبت بهش میل عمیق دارن رو بشنون، نه اینکه یه عده بصورت از بالا به پایین ارزش های خودشون رو بهشون بفروشن یا دیکته کنن.
با یکی از نزدیکان داشتیم در همین مورد صحبت میکردیم و ایشون گفتش که «دلیل قوت گرفتن پوپولیسم در جهان، نابود شدن یا رو به نابودی رفتن طبقه متوسط هست.»
جامعه شناسان معتقدند که طبقه متوسط و بالاتر چون آنچنان دغدغه و غم نان و امنیت نداره، آزادی و وقتش رو داره که بره دنبال خلاقیت و هنر و فلسفه و اینجور چیزها که مثل مسئله معیشت و یا بحث امنیت، خیلی فیکس و سفت یا فقط «برد یا باخت» نیستند و توشون سوبژکتیویته هست و اندیشه هست و ابعاد هست و حتی طرف به جایی میرسه که میخواد برای دنیا نسخه خودشو بپیچه چون حس میکنه که در رو به روی یه رازی باز کرده که اکثریت مردم عوامِ درگیر کار و درامد و مصرف، نمیدونن!
سلبریتی ها برای یه مدتی داشتن به موفقیت هایی میرسیدن چون برای بخش قابل توجهی از مردم، شکم ها سیر بود و مرزها امن بود و لگبت ها موسیقی و فشن جالبی میساختن پس چرا باید ضدشون بود و «مکزیکی ها هم مثل ما آدمن» و «سیاها بعد از سالها بردگی و تبعیض به جایی رسیدن که مایکل جکسون و مایکل جوردن و کانیه وست و جی زی و بیانسه و دکتر دره و اوباما ازشون درمیاد، پس فقط باید تکریمشون کرد» و…
سال ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ وقتی ترامپ داشت اون حرفارو میزد، اکثر جوامع شکم سیر (حتی خیلی هامون در ایران که در دوران اصطلاحا نولیبرالیسمی و شکوفایی و امید اقتصادی نسبی و مقطعی برجامی و دارای گرایش به سمت اصلاح طلبی بودیم) فکر میکردن که یه نژاد پرست دیوانهایه که توسط یه عده ردنک طرفدار برده داری تو ایالت های دیپ ساوت داره ساپورت میشه! ترامپ توجه کنید که رای مردمی هم سال ۲۰۱۶ نبرد و با الکترال پیروز شد و من به شخصه معتقدم پیروزی گفتمان ماگا از سالهای بعد در مغز و دل توده ها اتفاق افتاد، وقتی که جریان چپ جهانی خیلی زیاده روی کرد و افتاد به بیش از حد از بالا به پایین تو سر مردم زدن در رسانه ها و مثلاً تو جنبش می تو که از فساد خودی هاشون شروع شد، مراسم های آخرسال سینمایی رو تبدیل کردند به سمینارهای مرد ستیزانه، یا اینکه مدام ترامپ در تمام لیت نایت شو ها یک طرفه کوبیده میشد، یا اینکه متر و معیار تعریف شد برای یه «مترقی واقعی» بودن که باید حتماً حتماً هم طرفدار فمنیسم باشه، هم معتقد به تغییرات زیست محیطی باشه، هم سوسیالیسم اقتصادی رو باور داشته باشه، هم مدافع سقط جنین باشه، هم مدافع لگبت و تمام حروف هایی که بهش اضافه شد و… و اگه همه باشی جز یکی، میشی جی کی رولینگ! یا میشی کوین هارت و مت دیمون و لیام نیسون!
و اینجاست که جبهه مقابل که تا قبل از اون گفتمان خیلی افراطی و مسخره ای داشت و تماماً بوی گند تعصبات سنتی و مذهبی میداد و مثلا میرفتن دعوت میکردن به پویش تحریم فیلم روگ وانِ استار وارز چون شخصیت اصلیش زن بود، یا تحلیل میکردن که هالک در اینفینی وار نیست و تیریون لنیستر اونجا غول پیکره و این به معنی ضدیت با مردانگی است (واقعا اینارو میگفتن!) حالا در خیلی از حوزه ها منطقی جلوه میکردن و شخصیت های آکادمیک مثل جردن پیترسون رو کم کم جذب میکردن و مردم به شکل انبوه جذب مناظره های فمنیست در مقابل ضد فمنیستی میشدن که ضد فمنیست دست بالاتر رو داشت و بعدتر اینها مستند زن چیست هم ساختند و در میدان سیاست هم ترامپ و جریانش هم زبان عموم مردم رو بهتر یاد گرفتند و اینور هم وقتی آسش میشد جو بایدن زوال عقل کمکی به خودش نمیکرد!
این وسط سلبریتی ای محترم میشد که اتفاقا از سیاست میکشید بیرون یا در همه شمول بودن و ملی بودن و غیر جناحی بودنش در رفتار و آثار و تبلیغاتش تاکید میشد؛ مثل تام کروز که دیدیم دیگه آنچنان تبلیغاتی هم برای ساینتولوژی که خیلی بهش معتقده نمیکرد.
لب کلام اینکه وقتی مهاجران غیرقانونی برات بحران امنیتی، فرهنگی و اجتماعی درست میکنن، وقتی گفتمان لگبت دیگه با «من فردی مرکوری و التون جان رو دوست دارم پس نمیتونم ضد گی باشم» قابل دفاع نیست و مرد با اسم لگبت میره در المپیک و با مشت میکوبه تو صورت زن، وقتی قیمت کالا و خدمات از قبل بیشتر شده و کیفیت زندگی پایین اومده، وقتی رسانه های جریان اصلی مثل معلم دبستان باهات رفتار میکنن و انتظار دارن همیشه شرمنده و دست به سینه باشی… اونوقته که یه پوپولیست مثل ترامپ و جریانش خیلی راحت میتونه با گفتن اینکه من ضد این چرندیات هستم و علنی میگم و میخوام دوباره زندگیتون رو به کیفیت برسونم، قدرت میگیره و اینکه آیا واقعا میتونه و میکنه و چقدر واقعا پایبنده یا چقدر به فکر اعتبار خودش و اینکه اقتصاد آزاد رو نمایندگی میکنه یا اقتصاد دستوری… دیگه برای کسی مهم نیست و چهارتا سلبریتی مثل جنیفر لارنس هم نمیتونن عوضش کنن چون خودشون با عمل یا بی عملی، در رسیدن شرایط به این نقطه نقش داشتند.
جناب سین اسطوره شناس!!
ترکیب دو نفر در یک نفر!!
ترامپ کارای مثبتم کم نکرده
دو تا از فامیلامون توی آمریکان
و میگن مخصوصا تو صنعت بیمه خیلی به طبقه زیر فشار کمک کرده
و قانون ها رو به نفع مردم تفییر داده تا شرکت بیمه. برو یکم سرچ کن بیسواد
از روباه پرسیدن شاهدت کیه، گفت دمم!
اگر خوب عمل کرده بود، نیویورکی ها در یک رفراندوم، این چپول امت گرا رو نمیکردن شهردار!
اسم اون …هم نیار که اینقدر «پیروزی» بزرگی ضد من داشت که از زور خجالتش، یه ماه هست که اون بجای من رفته ..شده!!!
ربطی نداره به هر حال نمی شه همه رو راضی نگه داشت مخصوصا که جبهه چپ همه غلطی می کنه.
بعدشم اسم کیو نیارم وقتی هر دو نفرتون یه نفرید اون دفعه لو رفتید بدجورم لو رفتید