سینمای کلاسیک : سربازان یک چشم ( One-Eyed Jacks )

داستان فیلم :

لانگورت پس از سرقت از بانک تصمیم می گیرد همکارش ریو را تحویل قانون دهد تا با خیال راحت طلاها را برداشته و پا به فرار بگذارد. ریو پس از سالها از زندان فرار می کند و به دنبال گرفتن انتقام از لانگورت می باشد و…

بازیگر نقش اصلی و کارگردان :

مارلون براندو : مارلون براندو ۳ آوریل سال ۱۹۲۴در ایالت نبراسکا آمریکا به دنیا آمد.

براندو مدتی به مدرسه نظامی رفت و بعد به کارهای مختلفی مشغول شد و نهایتا برای شرکت در کلاس‌های بازیگری راهی نیویورک شد و نزد استادش؛ استلا آدلر، متد استانیسلاوسکی را آموخت.

مدتی بعد براندو به مدرسه بازیگری اکتورز استودیو که الیا کازان آن را اداره میکرد، راه پیدا کرد و در آنجا زیر نظر لی استراسبرگ متد اکتینگ (روشی که بازیگر برای اجرای نقش باید مدتی آن نقش را زندگی کند) را تکمیل کرد.نخستین حضور براندو بر پرده سینما بازی در فیلم مردان ساخته فرد زینه مان در سال 1985 بود. او برای آماده کردن نقشش در این فیلم بیش از یک ماه خود را دربیمارستان بستری کرد. کاری که از دید بسیاری از بازیگران مجرب آن دوران مانند لارنس الیویه یا کلارک گیبل حماقت محض محسوب می‌شد.

اویکی از تاثیرگذارترین بازیگران تاریچ سینما است. از فیلم‌های مشهوری که وی در آنها ایفای نقش کرده‌است می‌توان به اتوبوسی به نام هوس در نقش استنلی کووالسکی، در بارانداز در نقش تری مالوی هر دو به کارگردانی الیا کازان و پدرخوانده در نقش دون ویتو کورلئونه اشاره کرد. بسیاری بهترین نقش او را پدر خوانده می‌دانند.

این بازیگر آمریکایی در بین بسیاری از علاقمندان به سینما و منتقدان به عنوان بهترین بازیگر تاریخ سینما شناخته می‌شود. وی در نقش‌های متفاوتی بازی کرده است؛ از شکسپیر تا موزیکال، از درام تا کمدی. در مردها و عروسک‌ها در نقش اسکای مسترسون همه را مجذوب کرد. در شورش در کشتی بونتی نقش فلچرکریسچن ضعیف النفس را داشت.ساخت بونتی مصادف بود با قطع پیوند براندو با صاحبان هالیوود. در سال 1960 سربازهای یک چشم را کارگردانی کرد و در تعقیب و انعکاس در چشمان طلایی بازی کرد و سپس در سال 1972 در نقش دون کورلئونه در پدرخوانده ظاهر شد.

هنگامیکه آکادمی اسکار او را به عنوان برنده برگزید، وی زن سرخپوستی را برای گرفتن جایزه، از جانب خود مامور کرد تا به این وسیله توجه عموم را به وضع رقت‌بار سرخپوستان آمریکا جلب کند. وی روز به روز بیشتر معطوف مسائل ومشکلات بشری شد و فیلم‌های آخر او نشانگر این گونه تمایلات سیاسی و اجتماعی اوست.

براندو پیشکسوت سبکی معروف به نام متدی بود که بلافاصله پس از او بازیگرانی مانندجیمز دین و مونتگومری کلیفت و سال‌ها بعد پل نیومن، داستین هافمن و رابرت دنیرو با درخشش خود این سبک را در سینمای آمریکا تثبیت کردند.چاقی مفرط درسال‌های پایانی برای براندو بسیار دردسر آفرین بود. فرانسیس فورد کاپولا کارگردان پدرخوانده برای متقاعد کردن تهیه‌کنندگان فیلم برای انتخاب براندو تلاش زیادی کرد. چرا که عقیده داشتند زمان این بازیگر دیگر گذشته است.پس از پدرخوانده دوباره نام براندو در جهان سینما مطرح شد. پس از این بود که براندو در فیلم‌های مطرحی مانند آخرین تانگو در پاریس، اینک آخر الزمان و آبگیرهای میسوری بازی کرد. نقش کوتاه او در انتهای فیلم اینک آخرالزمان نیزاز به یاد ماندنی‌ترین نقش‌های تاریخ سینماست.

مارلون براندو ستاره افسانه‌ای سینما روز جمعه 2 ژوئیه سال 2004 در سن 80 سالگی پس از مدت‌ها بیماری در بیمارستانی در لس آنجلس درگذشت.

دیگر بازیگران :

کارل مالدن : کارل مالدن با نام اصلي مالدن سوکيلوويچ در يک خانواده مهاجر صرب در شيکاگو در سال 1914 به دنيا آمد و در اينديانا بزرگ شد. پس از تحصيل در دبيرستان به کار رو آورد و دنبال شغل هاي مختلف رفت، اما نمي دانست بازيگر مي شود. وقتي به اتفاق دوستي يکي از نمايش هاي برادوي را ديد، دوستدار نمايش شد و در مدرسه تئاتر شيکاگو به تحصيل بازيگري پرداخت و فارغ التحصيل شد. پس از بازي در اولين فيلمش تا هفت سال در فيلمي بازي نکرد و به کارهاي ديگري پرداخت، اما توانست در سال 1947 بازي در شماره 12 خيابان مادلن را تجربه کند. هنري هاتاوي (کارگردان) او را در کنار جيمز کاگني، آنابلا و ريچارد کنت قرار داد. فيلم سياه و سفيد، 95 دقيقه و در ژانر گنگستري بود.

او ابتدا در مدرسه تئاتر دراماتيک گودمن ثبت نام کرد و پس از مدتي رشته خود را به بازيگري تغيير داد. او در همين سال ها با مونا گرينبرگ همسر آينده خود آشنا شد و به اتفاق در چند نمايش نقش آفريني کردند. آن ها در سال 1938 ازدواج کردند و دسامبر پارسال هفتادمين سال ازدواج خود را جشن گرفتند. او طي يک دهه بعد در برادوي در نمايش هايي مانند کي لارگو، پسران و سربازان و عمو هري ظاهر شد. مالدن در جنگ جهاني دوم به عنوان سرباز به ارتش پيوست و در همين سال ها در نمايش پيروزي بالدار در نيروي هوايي ارتش بازي کرد. مالدن پس از جنگ و پيش از نقش آفريني در اتوبوسي به نام هوس در فيلم هايي چون شماره 12 خيابان مادلن، مکافات عمل، بوسه مرگ، ششلول بند، جايي که پياده رو و تمام مي شود. تالارهاي مونته زوما و تصميم پيش از سپيده دم به نقش آفريني پرداخت. اتوبوسي به نام هوس زمينه موفقيت هاي بيشتر مالدن را فراهم آورد و نتيجه آن بازي در فيلم هايي چون روبي جتنري (کينگ ويدور)، اعتراف مي کنم (آلفرد هيچکاک) و از همه مهم تر در بارانداز (اليا کازان) بود. مالدن در آن سال ها با کازان و براندو روابطي بسيار صميمانه داشت. هر چند کازان در اوايل سال هاي 1950 و پس از همکاري با کميته مبارزه با فعاليت هاي ضد آمريکايي يکي از چهره هاي بدنام هاليوود شده بود، اما مالدن تا پايان عمر هميشه از او حمايت مي کرد و يکي از کساني بود که در تصميم آکادمي براي اعطاي جايزه يک عمر دستاورد هنري به کازان در سال 1999 نقش داشت. مالدن در 1959 به لس آنجلس نقل مکان کرد، اما هيچ وقت تئاتر را از ياد نبرد.

کارل مالدن پس از بازي در پانزده فيلم توسط آلفرد هيچکاک براي من اعتراف مي کنم (در ايران: اعتراف به گناه / 1953) گزينش شد. در اين فيلم متفاوت با داستاني غير متعارف کارل مالدن با نقشي باورپذير در کالبد يک پليس در کنار مونتگمري کليفت و آن باکستر در اوج روايت حضورش سنگين و راه گشا مي شود. بعدها او را بيشتر در نقش هاي مکمل ديدم و در نقشي طولاني در روايت فيلم نديدم.

مالدن در چند مجموعه تلويزيوني نيز بازي کرد، اما به خاطر بازي خويش در سريال پر تماشاگر خيال مرگبار برنده جايزه امي شد. در طول بازيگري اش چندين بار سمت آکادمي هنرها و علوم سينمايي (آسکار) بود. همسرش مونا گراهام نيز از سال 1938 بازيگر بود، اما هر دو در يک فيلم ظاهر نشدند. به جرأت مي توان گفت کارل مالدن پيوسته شايستگي نقش هاي اول و دشوار را داشت، اما به خاطر هيکل بزرگ و چهره نه چندان قشنگش بيشتر به نقش هاي خشن و منفي مکمل ظاهر مي شد. او يکي از بازيگران پيچيده نقش هايي بود که به سادگي کسي از عهده شان بر نمي آمد. اگر منصفانه به اتوبوسي به نام هوس نگاه کنيم، بازي او در نقش ميچ به اندازه بازي مارلون براندو تأثيرگذار و عميق است. مالدن در سه فيلم اليا کازان بازي کرد که از آثار درخشان بازيگري اوست. او در بيبي دال (1956) در نقش شوهري که احساس سرد عروس نوجوانش را به خانه مي آورد، به نقش اول ظاهر مي شود و با کارل بيکر و ايلاي والاک همبازي مي شود. دومين سريال تلويزيوني معروف به مالدن در آن حضور يافت خيابان هاي سانفرانسيسکو بود. او در آثار قابل اعتنايي چون يوليانا(1960)، پرنده باز آلکاتراز(1962)، همه سقوط مي کنند (1962)، پاييز قبيله شاين(1964)، صف قاتلين(1966)، هتل(1967)، بلو(1968) و حادثه پوزيدون (1979) نيز بازي کرد و آخرين بار در ميانه دهه نود ميلادي در نقش کوتاهي ظاهر شد.

کارل مالدن بازيگر قديمي سينما در سن 95 سالگي درگذشت

منبع : راسخون

نکاتی که احتمالا درباره « سربازان یک چشم » نمی دانید :

نسخه ای که مارلون براندو آن را برای اکران در نظر گرفته بود 5 ساعته بود اما در تدوین نهایی این مقدار به 142 دقیقه رسید. « سربازان یک چشم » با اینکه در گیشه به موفقیت رسید اما مارلون براندو همیشه از تصمیم کمپانی پارامونت بابت کوتاه کردن زمان فیلم گله کرد.

مارلون براندو برای لحظات دراماتیک نقشش، ساعتها در کنار اقیانوس می نشست تا موج های بلندی شکل بگیرد و سپس فیلمبرداری را آغاز می کرد.

مارلون براندو جایگزین استنلی کوبریک برای کارگردانی این فیلم شده بود.

بی تجربگی مارلون براندو در کارگردانی باعث شده بود تا مدت زمان فیلمبرداری افزایش پیدا کند که با دخالت کمپانی پارامونت بالاخره فیلم در زمان معینی به پایان رسید.

زمانی که قرار بود استنلی کوبریک کارگردان این فیلم شود اعلام کرد که قصد دارد از اسپنسر تریسی برای بازی در نقش دد لانگورث استفاده کند اما مارلون براندو با این انتخاب مخالفت کرد.

با وجود اینکه پینا پلیسر در نقش مادرِ کتی جورادو در این فیلم بازی کرده اما در دنیای واقعی این دو تنها 10 سال اختلاف سنی دارند!

دیالوگ های ماندگار :

ریو : تو ممکنه تنها سرباز یک چشم این اطراف باشی، اما من اونطرف صورت تو رو می بینم.

———————————–

لون ددریک : تو از فردا پیرتر نخواهی شد.

نازنین آفاق

این مطلب بصورت اختصاصی برای سایت ” مووی مگ ” به نگارش درآمده و برداشت از آن جز با ذکر دقیق منبع و اشاره به سایت مووی مگ، ممنوع بوده و شامل پیگیرد قانونی می شود.

به جامعه مجازی سایت مووی مگ بپیوندید و دوستان سینمایی جدید پیدا کنید!