نقد و بررسی فیلم Battle: Los Angeles ( نبرد : لس آنجلس )

موجودات فضایی تاریخچه جالبی در سینما دارند. آنها در ابتدای ورودشان به سینما، موجوداتی بی آزار و دوست داشتنی پنداشته می شدند که هدفشان ارتباط مسالمت آمیز با موجودات زمینی بود و انسانها نیز شیفته آنها می شدند. ای تی یکی از نمونه های موفق این نوع نگاه سینما به مقوله موجودات فضایی هست. اما رفته رفته نگاه سینما به مقوله موجودات فضایی تغییر کرد و این موجودات تبدیل به آشوبگرانی شدند که انسانهای بیچاره باید در مقابل آنها از خود دفاع می کردند! به عنوان مثال در سال 1996 فیلمی با عنوان روز استقلال با بازی ویل اسمیت و کارگردانی رولند امریخ ساخته شد که در آن مفاهیم وطن پرستی با اغراق تمام به تصویر کشیده شده بود. روز استقلال درباره موجودات فضایی ایی بود که بدون هیچ دلیل خاصی به زمین حمله می کردند؛ آن هم در روز استقلال کشور آمریکا. در آخر آن فیلم خلبانی به نام هیلر به دل مقر این موجودات در فضا می زد و آنجا را منهدم می کرد و در روی زمین هم رییس جمهور آمریکا خود سوار بر هواپیمای شکاری می شد و پدر موجودات فضایی را در روز استقلال آمریکا در می آورد! حالا بعد از 15 سال فیلمی مشابه اکران شده که در آن بار دیگر قرار است حس وطن پرستی در آمریکایی ها به عنوان ناجی زمین برانگیخته و ما هم از اینکه آمریکا اینقدر خوب است هیجان زده شویم.

در روزی آرام و به نظر عادی در چند کیلومتری از ساحل لس آنجلس، بارانی از چند ده شهاب سنگ شروع به باریدن می گیرد.لحظاتی بعد بیگانگانی عجیب و غریب و بزرگ به همراه ارتشی مجهز و قوی از دریا خارج می شوند و با سرعت زیاد به شهر یورش می برند و شروع به نابودی هر آنچه در سر راهشان است می کنند. گروهبان نانتز ( آرون آکهارت ) و گروه تحت امرش که یک نیروی واکنش سریع و مستقر در لس آنجلس هستند، در تلاش برای نجات جان ساکنین و مبارزه با حمله ی بیگانگان هستند.نبرد با بیگانگان به صورت حماسی آغاز می شود در حالی که همه چیز در حال نابودی است و شهرهای بزرگ دنیا یک به یک سقوط کرده و از بین می روند، در لس آنجلس هنوز امید برای پیروزی وجود دارد و تمام امیدها بر می گردد به گروهبان ناتز و افراد جوخه اش!

نبرد : لس آنجلس دارای تدوینی شلاقی است که به تماشاگر اجازه نفس راحت کشیدن نمی دهد! نبرد : لس انجلس درست مانند فیلم ترنسفورمرز جلوه های ویژه خیره کننده ای دارد که البته این روزها به شدت تکراری شده است. زمانی که اولین قسمت از فیلم ترنسفورمرز اکران شد اکثر تماشاگران از جلوه های ویژه خوش رنگ و لعاب فیلم لذت بردند و اعلام کردند که این بهترین جلوه های ویژه ای است که تابحال مشاهده کرده اند؛ اما همان تماشاگران در قسمت دوم به شدت از جلوه های ویژه فیلم انتقاد کردند و آن را تکراری خواندند!. مشکل فیلم نبرد : لس انجلس نیز از این جهت شبیه به ترنسفورمرز است. جلوه های ویژه فیلم با اینکه به پرخرج و خوش رنگ و لعاب است ، اما همانی است که پیش از این در ترنسفورمرز دیده ایم. صحنه هایی که غول های فضایی با وسعت بسیار زیاد در تصویر حضور دارند و بی هدف در حال حرکت هستند، هیچ جذابیت تازه ای برای تماشاگر ندارد و یکجورایی تماشاگر می داند که قرار است این غول های بی شاخ و دم بی جهت دائما تکان بخورند!. با اینحال این فیلم توانسته با اتکا به جلوه های ویژه پرخرج اش و تبلیغات وسیعی که انجام داده،گلیم خود را از آب بیرون بکشد و تماشاگر را راضی کند.

جلوه های ویژه فیلم نبرد : لس آنجلس شاید تنها نکته نسبتاً مثبت فیلم باشد چراکه اوضاع فیلم در بخش های دیگر به شدت وخیم است. فیلمنامه نبرد : لس آنجلس دقیقا بر پایه فرمول فیلمهایی نظیر روز استقلال نوشته شده است. در این فرمول کلیشه ای طبق معمول دنیا در حال نابود شدن است و تنها امید بشر برای متوقف کردن این موجودات بدذات، سربازان آمریکایی هستند .البته مشخص نیست که چرا سربازان آمریکایی در مواجه با انسانهای کره زمین همواره ناکام هستند و در مواجه با موجودات فضایی موفق!. مشکل فیلمنامه به حدی است که این روزها گروهی از علاقه مندان سینما مسابقه ای ترتیب داده اند که در آن به کسی که در فیلم ، 2 خط دیالوگ سالم پیدا کند جایزه می دهند!. از طرف دیگر حس ناسیونالیستی ایی که خدمتتان عرض کردم در فیلم به اوج خود رسیده است. تاکید بر نشان دادن توان رزمی سربازان آمریکایی در این نوع فیلمها قابل درک است، اما نبرد : لس آنجلس در این مورد اغراق را به اوج رسانده و توازن معمول را بر هم زده تا فیلم به یک نمایش کاملا تبلیغاتی ارتش آمریکا تبدیل شود.

جمع بازیگران فیلم، گروهی از هنرپیشه های معمولی هالیوود هستند که به احتمال فراوان بزرگترین افتخارشان بازی در همین فیلم است. تنها کسی که در این میان قربانی فیلمنامه عجیب و غریب و ضعیف فیلم شده ، آرون آکهارت است. آکهارت در سالهای گذشته ثابت کرده که بازیگر بسیار توانایی است و به خوبی می تواند در نقشهای چالش برانگیز و درام هنرنمایی کند، اما او نتوانسته در این فیلم کاری به جز فریاد زدن، انجام دهد. دیگر بازیگر محبوبی که در این فیلم حضور دارد سرکار خانم میشله رودریگویز است. رودریگویز از معدود بازیگران مونثی هالیوود است که همواره در فیلمهای اکشن حضور پیدا می کند و اصولا کاری با فیلمهای درام ندارد. رودریگویز در نبرد : لس آنجلس همان بازیگری است که پیش از این در رزیدنت اویل و آواتار بوده و نکته تازه ای برای تماشاگر نخواهد داشت اما بهرحال حضورش غنیمت است.

یک فیلم تبلیغاتی بهترین جمله ای است که می توان در وصف نبرد : لس آنجلس به زبان آورد. جلوه های ویژه فیلم خوش رنگ و لعاب است و می تواند تماشاگران کم انتظار سینما را راضی کند؛ از طرفی پیامهای فیلم هم به شدت ساده هستند و شما می توانید رد پای پیروزی ، همبستگی، دوست داشتن همدیگر ، آمریکایی دوست داشتن و… را به راحتی در فیلم پیدا کنید. این فیلم از آن دسته فیلمهایی است که به خوبی فروش خواهد کرد و بارها نسخه دی وی دی آن دست به دست خواهد شد. تا مادامی که قدرت رسانه در دست آمریکاست ما هم باید بنشینیم و جملاتی نظیر ” ما نمی توانیم اجازه بدهیم مردم دنیا بمیرند!” را از زبان سربازان آمریکایی بشنویم.