دختر برگمن درباره زني که به آرايش اهميت نمي‌داد و مي‌خواست همه چيز را ساده نگه دارد صحبت مي‌کند.
موزه هنر مدرن به مناسبت سالگرد صدسالگي تولد اينگريد برگمن، روز بيست و نهم ماه آگوست مراسمي را به تجليل از او برگزار خواهد کرد. در اين مراسم 14 فيلم از مسير حرفه‌اي کاري 50 ساله اين بازيگر برنده سه جايزه اسکار به نمايش در مي‌آيند و دختران او يعني ايزابلا روسليني نويسنده و بازيگر، اينگريد روسليني چهره دانشگاهي و پيا ليندستروم منتقد سابق فيلم، پروژه‌هاي سينمايي او را معرفي خواهند کرد.
به گزارش مووی مگ به نقل از بانی فیلم، ايزابلا روسليني که دختر برگمن و روبرتو روسليني کارگردان ايتاليايي است، مي‌گويد باورش نمي‌شود 100 سال گذشته است. او مي‌گويد: «مامان من در روز تولدش مرد پس اين روز شادي است، اما روز غمگيني هم هست. فوق‌العاده است که هردوي والدين من 100 ساله هستند چون آن‌ها در ذهن من خيلي حاضرند؛ يادم مي‌آيد حسادت مي‌کردم وقتي پدرم درباره اولين هواپيما به من گفت، درباره اولين روشنايي الکتريکي و اولين باري که مامانم بدون قايق و با هواپيما از اقيانوس عبور کرد، هميشه فکر مي‌کردم آن‌ها چه زندگي ماجراجويانه خارق‌العاده‌اي دارند».
برگمن يک ستاره هاليوودي معمولي نبود. خيلي کم پيش مي‌آمد که او خارج از پرده سينما لباس‌هاي طراحي‌شده ويژه بپوشد و قبول نمي‌کرد قيافه‌اش را تغيير دهد. روسليني مي‌گويد: «زن‌ها از او خوش‌شان مي‌آمد چون روراست بودن او را مي‌ديدند. او پاشنه بلند نمي‌پوشيد. مي‌گفت باعث مي‌شود کمرم درد بگيرد پس براي چي بايد بخواهم بپوشمش؟ يک پاشنه کوچک بله، اما هرگز پاشنه بلند نه».
بعضي از فيلم‌هايي که روسليني در موزه هنر مدرن معرفي خواهد کرد شامل فيلم‌هاي ساخته پدرش از جمله «سفر به ايتاليا»، «استرومبولي» و «ما زنان» مي‌شوند. روسليني فيلم «استرومبولي» فيلمبرداري‌شده در سال 1950 را به نيابت از برادرش که در زمان ساخت فيلم به دنيا آمد معرفي مي‌کند. او همچنين نامه‌اي که پدرش به مادرش نوشته بود و ايده فيلم را توضيح داده بود هم روخواني مي‌كند. پدرش نوشته بود: «من داشتم رانندگي مي‌کردم و يک کمپ مهاجران را از دور ديدم و زن بلوندي به من لبخند زد. تصور مي‌کنم مي‌خواست از کمپ بيرون بيايد، چون در غير اين صورت او را به خانه‌اش که شايد ديگر وجود نداشت و از جنگ نابود شده بود بازمي‌گرداندند». اين نامه منجر به ساخت داستاني شد که برگمن در آن نقش يک زن مهاجر اهل ليتواني را بازي مي‌کند که عاشق يک ماهي‌گير ايتاليايي مي‌شود و مي‌خواهد از کمپ بازداشت فرار کند.
به گفته روسليني، مادرش بزرگترين آرشيو هر بازيگر زن ديگري را از دهه 1940 دارد که در دانشگاه وسليان جمع شده است. بعضي از عکس‌هايي که برگمن گرفت و فيلم‌هايي که فيلمبرداري کرده بود در آکادمي موسيقي بروکلين که قصد دارد از روز دوازدهم ماه سپتامبر شماري از فيلم‌هاي برگمن را پخش کند، به نمايش گذاشته خواهند شد. در آن شب، روسليني و جرمي آيرونز بازيگر بريتانيايي قطعه‌هايي از کتاب اتوبيوگرافي مادرش يعني «اينگريد برگمن: داستان من» را مي‌خوانند و عکس‌ها و کليپ‌هاي فيلم او را نشان مي‌دهند.
روسليني مي‌گويد: «ما متوجه شديم از آنجايي که مادرم، دختر يک عکاس و نقاش بود، دوست داشت سر صحنه هم عکس بگيرد. براي من ديدن تضاد بين صحنه‌هاي يک فيلم بزرگ هاليوودي مانند «ژاندارک» که در آن صحنه فيلمبرداري بسيار بزرگ بود و چند دهکده را از اول ساخته بودند و عکس‌هاي پشت صحنه‌هاي آن خيلي جالب بود». او در ادامه گفت: «آن وقت يک سال بعد فيلم پدر من را مي‌بينيد که يک سبک کاملا متفاوت فيلمسازي است و کل دست اندرکاران آن 13 نفر هستند. ديگران دارند پياده به سمت صحنه مي‌روند و مادر من هم دارد پياده مي‌رود، او ليموزيني نداشت که او را ببرد».
جشن صدسالگي تولد اينگريد برگمن در موزه هنرهاي مدرن از روز 29 ماه آگوست تا 10 ماه سپتامبر ادامه خواهد داشت.
