علیرضا شجاعنوری با تاکید بر اینکه تکلیف کثیف بودن یا نبودن سرمایه قبل از ورود به سینما باید مشخص شود، تاکید کرد هر پولی که به سینما میآید، مبارک است و باید از آن استفاده بهینه شود.
ورود پول کثیف به سینمای ایران همواره یکی از حساسترین موضوعات این حوزه در طی سالیان اخیر بوده که با واکنش و اظهارنظرهای گوناگون سینماگران همراه شده است.
علیرضا شجاع نوری، از فعالان باسابقه سینمای ایران که دستی هم بر آتش تهیهکنندگی دارد، نظر خود را در این باره به خبرآنلاین گفت: «در این باره باید دو یا سه چیز بگویم. یکی اینکه پول وقتی که به شما برسد من میگویم کثیف است ولی اگر به خودم برسد این را نمیگویم و این جزو مشکلات فرهنگیمان است که داریم. این را باید در موردش تحقیق کنیم و واقعیتش من درباره این موضوع تحقیق نکردهام. به نظر من پول کثیف قبل از اینکه به سینما بیاید باید تکلیف کثافت بودنش را روشن کرده باشند ولی وقتی که به سینما آمد نباید خودمان را به اتفاقی که افتاده بد دل کنیم. حالا با اتفاقاتی که الان در قوه قضاییه میافتد، امیدوارم که یک درصدی از این پولها تکلیفش مشخص شود. حداقل اینکه در بدنه سینما خودمان همدیگر را متهم نکنیم. به نظر من هر پولی که در سینما میآید مبارک است و باید از آن استفاده بهینه شود و سینما بتواند گردش خوبی داشته باشد. اما چندین سال است که سکانداران سینمای ما درست از قلعه سینمای ما حراست نمیکنند و هر رهگذری میتواند یک سنگی بیندازد و اینها نمیتوانند حرف اول و آخر را بزنند و قدشان کوتاه شده است، آن قدرت را ندارند که از عرصه سینما نگهداری کنند. یکی همین بحث مالی است که اینها باید بودجههایی را فراهم کنند و میتوانند. ولی سیاستگذاران فرهنگی قدشان کوتاه است و قد فرهنگ ما همان طور که میبینیم خیلی بلند تر از این حرفهاست. یعنی فرهنگ ما مثل شتری است که افسارش را به دست یک آدم قد کوتاه دادهاند که باید سرش را خم کند تا به اینها برسد. در صورتی که کسی که میخواهد در عرصه فرهنگ این کشتی را هدایت کند نباید این کوتاهی را داشته باشد.»
او ادامه داد: «از جاهای مختلف به ما لطمه وارد میشود ما در همه زمینهها دچار مشکل میشویم از جمله مالی، محتوایی و… . در دهه ۶۰ وقتی فیلمی پروانه نمایش داشت دیگر یعنی واقعا داشت و وقتی میگفتند نه، یعنی نه. یعنی این مدیر باید به زیردستان خودش بتواند این القا را کند که حواسش به همه چیز است و ضمن آن هم به خارج از این سازمان هم این اطمینان را بدهد که من به آنچه اتفاق میافتد حواسم است پس شما به کار خودتان برسید. نه اینکه گوش این طرف را ببرد تا آنها مطمئن شوند. با گوش بریدن این طرف آنها یک گام به جلو هم میآیند و تا آنجا که میگویند شما اصلا چرا اینجا نشستهاید و بلند شو ما خودمان یک کاریش میکنیم. بازنده اصلی مردم هستند. مثلا اگر فلان فیلم توقیف شد فقط این نیست که یک فیلم توقیف شده بلکه مردم هم از دیدن آن محروم شدهاند و باید مسئول ما با خودش بگوید که اصلا چرا آقای ایکس این فیلم را ساخته است و پیامش چیست. آیا این پیام خوب است و یا نیست. اگر من جلوی این فیلم را بگیرم مردم من این پیام را از کجا می توانند بگیرند؟ نیاز پیامگیری مردم را از کجا میتوانم تامین کنم؟ وقتی این دغدغهها را داشته باشد آن وقت من شب راحت می توانم بخوابم و با خودم می گویم که مدیری بالای سرم وجود دارد که حواسش به همه چیز است. آن وقت اگر این مدیر یک روزی به من گفت که میشود فعلا این سوژه را کار نکنی؟ من قبول میکنم و میگویم که حتما حساب و کتابهایش را کرده است.»
خواندن مقالات زیر توسط مووی مگ پیشنهاد می شود :
واکنش عجیب کمال تبریزی به وجود پول های کثیف در سینما
صحبت های عجیب ده نمکی درباره پولشویی در سینما / امروز بدون استفاده از پول کثیف نمی توان فیلم ساخت!
واکنش تند منوچهر هادی به منتقدان سینما / فیلم من شرف دارد به قلم کثیف شما !
