روزگاری نمایش فقر در فیلمهای ایرانی جزء مباحث جنجالی بود، این در حالی است که پس از گذشت سه دهه از انقلاب شاهد ساخت تعداد کثیری از فیلمها با موضوع خیانت هستیم.
به گزارش خبرنگار سینمایی فارس، سال‌هاست که توصیف سینمای ایران با واژه «بحران» عجین شده است و جسته و گریخته در یادداشت‌های مختلف و گفت‌و‌گوها به آن اشاره شده است. عده‌ای تولید و حمایت دولتی را بحران سینمای ایران می‌دانند و عده‌ای توزیع و نحوه نمایش را مشکل اصلی این هنر هفتم قلمداد می‌کنند. در این میان اکران نامناسب و پر حرف و حدیث نوروز 91 بیش از پیش این معضل سینما را به نمایش گذارد.
اگر نگاهی گذرا به اکران نوروزی و مسایل پیرامون آن داشته باشیم، به آشفتگی و بحران توزیع و اکران فیلمها و کمبود سالن‌های سینما در کشور بیشتر واقف خواهیم شد. امسال شورای صنفی نمایش 15 فیلم را حایز شرایط اکران نوروزی اعلام کرد اما پنج فیلم اکران نوروزی بر همگان مشخص بود و جالب آنکه تعداد زیادی از صاحبان آثار که در لیست اعلام شده شورا بودند، اظهار بی‌اطلاعی می‌کردند و آمادگی برای آن نیز نداشتند. از سوی دیگر دولت با ارایه ندادن به موقع پروانه نمایش برخی از فیلمها در اکران دخالت داشت، در حالی که در سال‌های گذشته دولت با ارایه پروانه‌های موقت نمایش و یکسان به همه فیلمها امکان و شرایطی یکسان برای تمام فیلمها برای رقابت در اکران نوروزی فراهم می‌آورد. اما امسال اداره کل نظارت و ارزشیابی با ارایه پروانه موقت به برخی از فیلمها و پروانه نمایش عمومی به تعدادی دیگر فرصت رقابت یکسان را از فیلمهای تولید شده در سال 90 گرفت!
سال گذشته نیز تولیداتی توسط بخش خصوصی و دولتی ساخته شد. این در حالی است که در میان تولیدات یک سوم آن‌ها با موضوع خیانت تولید شده است و این نشان از بی‌دقتی اداره نظارت و ارزشیابی است، اگر به متقاضیان پروانه ساخت با موضوع خیانت تنها تعداد ساخت این‌گونه آثار را اعلام می‌کرد، شاید برخی از کارگردانان از ساخت این موضوع و مطرح کردن آن منصرف می‌شدند و انبوهی از آثار موضوع خیانت ساخته نمی‌شد.
روزگاری نمایش «فقر» در فیلمهای ایرانی جزء مباحث جنجالی بود و نقطه دید سینمای ایران در جشنواره‌های خارجی به شمار می‌آمد؛ این در حالی است که پس از گذشت سه دهه از انقلاب شاهد ساخت تعداد کثیری از فیلمها با موضوع خیانت و صحنه‌های آشکار اروتیک هستیم که جای بسی تعجب است. جالب‌تر این‌که این نوع فیلمها در اکران نوروز که از اهمیت خاصی نیز برخودار هستند نیز جای گرفت!
جدای از این موضوعات که در برخی فیلمهای دیگر هم دیده می‌شود، زیر پا گذاشتن مسائل اعتقادی همانند جدا کردن اخلاق از احکام اسلامی و القای حرف‌های برخی جریان‌های سیاسی خاص هم از نکات قابل توجه این فیلم‌هاست.
اعتراضات در میان اهالی سینما با اعلام اکران نوروزی بالا گرفت و در نهایت به تجمع انصار حزب‌الله و خطبه امام جمعه موقت تهران منجر شد. این در حالی بود که تنها در زمان وزارت عطاءالله مهاجرانی، انصار حزب‌الله اعتراض خود را با تحصن روبروی وزارت ارشاد اعلام کرده بودند و خواستار استیضاح وزیر ارشاد وقت در مجلس شورای اسلامی شدند.
امسال متاسفانه اکثر نقطه‌های روشن سینمای ایران از اکران نوروزی که چند سال است یکی از اکران‌های موفق و مهم به شمار می‌آید، جاماندند و اعتراضات بسیاری را به همراه داشت. به دلیل این بی‌توجهی‌ها و نداشتن انعطاف متناسب ما شاهد بازده خوبی در اکران نوروزی نبودیم و تنها یک فیلم توانست گوی سبقت را از دیگران برباید.
سازمان سینمایی کشور از 18 بهمن‌ماه سال 90 رسماً کار خود را آغاز کرد و در مراسمی که در برج میلاد با حضور تعداد اندکی سینماگر برگزار شد، آغاز به کار کرد و ریاست آن که دارای معاونت‌های مختلف خواهد بود، برعهده معاونت سینمایی قبلی «جواد شمقدری» قرار گرفت. هنوز سازمان اساسنامه و چارت دقیق‌اش اعلام نشده است و درباره اختیاراتش و نحوه انتخاب رئیس معاونت‌های آن سوالات زیادی وجود دارد. با اتفاقات پیش آمده و بلاتکلیفی موجود، شایسته است وزیر ارشاد و رئیس سازمان سینمایی در انتخاب معاون‌های مختلف دقت بیشتری به عمل آوردند. سازمان سینمایی از اولین مصوبه‌های شورای عالی سینما به شمار می‌آید و در اداره آن همان‌گونه که وزیر ارشاد نیز در روز تاسیس به آن اشاره کرد، باید دقت نظر بیشتری صورت گیرد.
خبرگزاری فارس
