رامش، خواننده زن قدیمی ایران درگذشت.
مرتضی برجسته در پست اینستاگرامی خود نوشت: «رامش بعد از سالها گوشه گیری به علت ایست قلبی در ۷۴ سالگی درگذشت. او بعد از انقلاب ۵۷ به خارج از کشور مهاجرت کرد و بعد از مدتی ساکن لوس آنجلس آمریکا شد. متاسفانه در اولین کنسرتش به همراه داریوش و اختلافات داریوش با کنسرت گذار، او صحنه را ترک کرد و این باعث شد که رامش از لحاظ احساسی ضربه بزرگی بخورد و از آن به بعد گوشه گیر شد و هیچ برنامه‌ای اجرا نکرد.»
آذر محبی تهرانی، با نام هنری رامش (زادهٔ ۲۲ آبان ۱۳۲۵ در تهران)، خواننده ایرانی است.
رامش در ۲۲ آبان ۱۳۲۵ در شهر تهران و در خانواده‌ای با سه خواهر و یک برادر به دنیا آمد و تا دیپلم طبیعی به تحصیلات خود ادامه داد. او تصمیم داشت بعد از دیپلم وارد دانشگاه شود و در رشتهٔ جراحی به تحصیلات خود ادامه دهد، اما به عرصهٔ خوانندگی روی آورد.
رامش از ریشه‌های موسیقی کلاسیک فارسی شکوفا شده بود و حرفه خود را به‌طور رسمی در سال ۱۳۴۳ با ترانه “پرستو جان” در برنامه “یک شاخه گل” رادیو گل‌ها آغاز کرد و تجربیات خود را در زمینه سنتی همانند هنرمندان ترکیه‌ای چون عصمت ندیم، سوات سین، اورهان گنجه‌بای، ودات یلدیریمبورا در موسیقی بهره گرفت.
در کارهای سال ۱۳۴۵ رامش می‌توان ریتم‌های مانند رومبا، بوسا نوا و همچنین صداهای گیتار سورف و کمبو ارگان را در موسیقی رامش شنید که این استفاده‌ها در سال ۱۳۴۷ بیشتر شد. رامش ترانه‌های دوصدایی با عارف، منوچهر سخایی و ویگن به‌جای بازیگران در فیلم‌ها اجرا کرد که در این دوران رامش بیشتر کارهای عطاءالله خرم را اجرا می‌کرد که حرفه خود را با همکاری با ویگن، اولین ستاره موسیقی پاپ، آغاز کرده بود.
رامش در سال ۱۳۵۲ به دعوت منوچهر نوذری برای اولین بار به عنوان بازیگر در فیلم خیالاتی حضور پیدا کرد و پس از آن در فیلمی بازی نکرد.
