این روزها سی و هشتمین جشنواره بینالمللی فیلم فجر در حال برگزاری است. جشنوارهای که سالهاست خروجی آن نامشخص است.
در پنج برتر این هفته به «5 دلیل برای بیاهمیت بودن جشنواره جهانی فیلم فجر» پرداختهایم. دلایلی که هزینه و بودجه برای برگزاری چنین رویدادی را زیر سؤال میبرد.
5- سینماگران ناشناخته: یکی از مهمترین نشانههای اعتبار یک جشنواره سینمایی بینالمللی، داوران و مهمانان شاخص آن رویداد هستند. اما در جشنواره بینالمللی فیلم فجر داوران سرشناسی حضور ندارند و اگرچه میتوان در میانشان افرادی را یافت که در مقطعی توانستهاند موفقیتهایی را به دست بیاورند، اما مجموعه داورهای پرتعداد جشنواره جهانی فیلم فجر، هیچ وزنه سنگینی ندارند و کمتر کسی حتی یکبار نام برخی از آنها را شنیده است!
4- فیلمهای ناشناس: جشنوارهای که ادعای بینالمللی دارد، حداقل میبایست میزبان یک فیلم سرشناس از سینماگران سرشناس یا مستقل باشد تا بتواند تنور رقابت را گرم کند. اما در جشنواره جهانی فیلم فجر هیچ اثر شاخصی وجود ندارد و به نظر میرسد معمولیترین آثار ساخته شده در سینمای جهان که امکان رقابت در هیچ رویداد مهم بینالمللی را ندارند در این جشنواره گردآوری شدهاند!
3- محدودیتهای اکران: شرایط خاص قوانین اکران در ایران که فیلمسازان بینالمللی را دچار محدودیتهای فراوان میکند، به طور پیشفرض بسیاری از سینماگران بینالمللی را از حضور در جشنواره جهانی فیلم فجر فرار میدهد! برگزارکنندگان جشنواره به این نکته توجه نداشتهاند که شرایط خاص کشور حتی تحمل مطرحشدن برخی مباحث چالشی را در فیلم و سریالهای داخلی هم ندارد چه برسد به آثار سینمای جهان که اغلب رویهای انتقادآمیز از شرایط موجود دارند و زبان تصویرشان نافذ است!
2- نبود بازار بینالمللی: یکی از مهمترین دلایل حضور سینماگران در یک جشنواره سینمایی، یافتن ناشر و تهیهکنندگان مختلف است تا بتوانند در این بازار آثارشان را عرضه نمایند و یا قراردادهای مالی مناسب برای تولید آثار بعدیشان منعقد کنند. بازاری که در جشنواره جهانی فیلم فجر علناً وجود ندارد و بهنوعی سینماگران در این رویداد تنها مهمان ضیافت برگزارکنندگان هستند و تمامکاری که باید انجام دهند این است که در یک کشور دیگر به تماشای اثرشان بر روی پرده سینما بپردازند! لازم به ذکر است که یکی از اصلیترین دلایل حضور فیلمسازان در جشنوارههای معتبری نظیر کن، بازار بزرگ این رویداد برای فیلمسازان و تهیهکنندگان است که باعث میشود تلاش کنند تا تحت هر شرایط مجوز حضور در این رویداد را کسب کنند.
1- عدم اکران آثار در ایران: شاید اگر به سینماگران جهانی اعلام میشد که در صورت برگزیده شدن اثرشان در جشنواره جهانی فیلم فجر امکان اکرانشان در ایران وجود دارد، میشد از این مورد بهعنوان یک انگیزه برای حضور در این رقابت سینمایی نام برد. اما واقعیت این است که سالهاست اکران آثار بینالمللی در سینمای ایران به بهانه صدمه زدن به اکران داخلی ممنوع شده است. قانونی که به ضرر مخاطب و به نفع سینماگران ایرانی بوده که در شرایط انحصار و در شرایط غیررقابتی، آثارشان را با بودجههای دولتی یا نامشخص روانه سینما میکنند و از میزان فروش و شفافیت مالی هم خبری نیست!
منتقد : میثم کریمی
این مطلب بصورت اختصاصی برای سایت ” مووی مگ ” به نگارش درآمده و برداشت از آن جز با ذکر دقیق منبع و اشاره به سایت مووی مگ، ممنوع بوده و شامل پیگرد قانونی می گردد.
به خانواده بزرگ جامعه مجازی مووی مگ بپیوندید
خیلی جالب بود
دلایلی که آورده بودید کاملا مشخص میکنه که چرا باید به چیزهای چرت و توخالی بیرحمانه و صادقانه انتقاد کرد ، چون واقعا مضحک و شرم آورند
مثلا این جمله عالی بود:
معمولیترین آثار ساخته شده در سینمای جهان که امکان رقابت در هیچ رویداد مهم بینالمللی را ندارند در این جشنواره گردآوری شدهاند!