خلاصه داستان:
پس از اینکه پسر سوده ربوده می شود، وی تمام تلاش خود را به کار می گیرد تا بتواند ده بیت کوین را برای پرداخت به گروگان ها مهیا کند اما…
کارگردان:
کاظم ملایی: متولد سال 1360 در شهر سبزوار و دانش آموخته رشته کارگردانی سینما از دانشگاه سوره تهران است. اولین فیلم بلند سینمایی ملایی « کوپال» نام داشت که در سال 1395 ساخته شده بود.
نقد فیلم «گورکن»:
«گورکن» بر اساس رویکردی تازه در دنیای IT یعنی ارز دیجیتال ساخته شده است. ارزی که با افزایش ارزش آن در بازارهای جهانی، در ایران هم طرف‌داران بسیاری پیدا کرده که به هر طریق ممکن در پی استخراج آن هستند تا باتوجه‌به ارزش دلاری آن در مقابل ریال، به ثروت هنگفتی دست پیدا کنند. مشهورترین ارز دیجیتال تا به امروز، بیت‌کوین نام داشته است که فیلم «گورکن» سعی داشته داستانی جنایی بر اساس آن روایت کند. اثری که در تمامی بخش‌ها ضعیف و ناکارآمد است.
یکی از مهم‌ترین دلایل ضعف «گورکن»، فیلمنامه است. کاظم ملایی که علاوه بر فیلمنامه، کارگردانی اثر را هم برعهده دارد، به بدترین و سطحی‌ترین شکل ممکن به مسئله ارزهای دیجیتال در «گورکن» پرداخته است. در واقع ارز دیجیتال در جدیدترین ساخته او تنها بهانه‌ای برای دور هم جمع‌شدن آدم‌هایی است که از لحاظ پرداخت در حد بحران قرار دارند و به‌هیچ‌عنوان شاخصه‌های سینمایی درباره آن ها رعایت نشده است. زمانی که فیلم با موضوع آدم‌ربایی مواجه می‌شود، مجموعه‌ای از آدم‌های بی‌هویت را وارد ماجرا می‌کند که پرداختی ندارند و حتی می‌توان ویژگی‌های فردی‌شان را چیزی شبیه به کاریکاتور نامید!
تقریباً هویت تمام آدم‌های قصه نامعلوم است. در اینجا مخاطب با شخصیت‌های متعدد از جمله همسر سابق، پدر سوده و دوستان و آشنایان او مواجه است که هیچ‌کدام هویت مشخصی ندارند و تماشاگر درباره آن ها هیچ نمی‌داند. نه درباره اینکه چرا سوده جدا شده چیزی می‌دانیم نه اینکه چرا پدرش رابطه خوبی با او ندارد. فیلم در پرداخت شخصیت کودک نیز ناتوان است و علی‌رغم اینکه او باهوش خطاب می‌شود، اما هیچ المانی جز علاقه به تکنولوژی و محیط‌زیست در او نمی‌بینیم که به درک ما از این کودک بیفزاید. در میان تمام سهل‌انگاری‌های فیلمنامه، مجموعه رویدادهای جانبی فیلم نیز چیزی در حد فاجعه هستند که نگاه سطحی فیلمساز به اجتماعش را عیان می‌سازد. روایت‌های جانبی که از نزول خوار گرفته تا اشاره‌های دم‌دستی به مذهبیان و صداوسیما، فیلم «گورکن» را از لحاظ فیلمنامه در جایگاه بحرانی قرار می‌دهد.
به روایت نصفه و نیمه «گورکن» باید پایان‌بندی فاجعه‌بار اثر را هم اضافه کرد. پایان‌بندی که قرار است گره‌گشایی بزرگ قصه را انجام دهد و به‌اصطلاح، به مخاطب ضربه اساسی و غافلگیرانه وارد نماید اما در عوض، وضعیتی کمیک پدید آورده که به‌جای غافلگیری، لبخند را به لبان تماشاگر می‌آورد و دلیل آن، مسیر نادرستی است که فیلمساز از دقایق اولیه فیلم تا انتها پیش گرفته است. مسیری که نه در آن شخصیتی پرداخت می‌شود و نه حتی اطلاعات مفیدی درباره سوده و ارتباطش با فرزندی در اختیار مخاطب قرار می‌گیرد تا بتواند سبب کنجکاوی تماشاگر شود.
«گورکن» در مجموع از نویسندگی تا کارگردانی، اثری ضعیف به شمار می‌رود که بعید به نظر می‌رسد حتی کشش به پایان رساندن قصه برای تماشاگر را داشته باشد. اثری که بحث ارزهای دیجیتال را دست‌مایه‌ای برای روایت یک قصه جنایی سطحی و دم‌دستی قرار داده، آن هم در شرایطی که به کوچک‌ترین اصول ایجاد تعلیق پایبند نبوده تا در نهایت، اثری فراموش‌شدنی بر جای بماند که سختی خواهد توانست حتی برای یک روز در ذهن مخاطب باقی بماند.
منتقد: میثم کریمی
این مطلب به‌صورت اختصاصی برای سایت ” مووی مگ ” به نگارش درآمده و برداشت از آن جز با ذکر دقیق منبع و اشاره به سایت مووی مگ، ممنوع بوده و شامل پیگرد قانونی می‌گردد.
به صفحه اینستاگرام مووی مگ بپیوندید
