«رستاخیزهای ماتریکس» ۲۲ دسامبر ۲۰۲۱ همزمان با اکران در سالن‌های سینما از شبکه اچ‌بی‌او مکس پخش خواهد شد.
در ادامه گزیده‌ای از واکنش منتقدین به «رستاخیزهای ماتریکس» می‌آید:
«لیز شنان میلر» منتقد «کانسیکوئنس» می‌نویسد: «فیلم بی‌نقصی نیست. لحظاتی وجود دارند که ممکن است کاملاً مزخرف و پوچ به نظر برسند. اگرچه «انقلاب‌های ماتریکس» دلم را شکست، اما «Matrix Resurrections» کار دیگری کرد. و من از این بابت خرسندم.»
«مت پچز» منتقد «پالیگان» می‌نویسد: ««رستاخیزهای ماتریکس»: بهترین فیلم سال؟ بسیار خشمگینانه، بسیار لذت‌بخش، بسیار سرگرم‌کننده.»
به گزارش مووی مگ به نقل از 30نما، «امیلی ون‌درورف» منتقد «واکس» می‌نویسد: «در میانه «رستاخیزهای ماتریکس» جایی که لحظاتی تصور کردم بهترین فیلم تاریخ است، به خود قبولاندم که این‌گونه نیست. خیلی دوستش داشتم. بسیاری از آن بیزار خواهند شد. یعنی همان فیلمی که می‌خواستم!»
«کریس ایوانجلیستا» منتقد «اسلش‌فیلم» می‌نویسد: ««رستاخیزهای ماتریکس» یک انفجار کامل است. عجیب، رمانتیک، به‌شدت ماورائی، و پیوسته سرگرم‌کننده است. به نحوی عاشقش شدم. در ضمن، همه بازیگران فیلم به شکل مضحکی جذابند.»
«اریک دیویس» نویسنده «فندندگو» می‌گوید: «پرده اول «رستاخیزهای ماتریکس» درخشان است. هوشمندانه، سرگرم‌کننده، عجیب، ارجاع‌دهنده به خود، و غیرمنتظره است. سکانس‌های اکشن به‌شدت نوآورانه، تصمیمات تأمل‌برانگیز در داستان‌سرایی و بسیاری ایده‌های بزرگ دیگر که پرسش‌برانگیز خواهند بود را به آن اضافه کنید. باور کنید، باید چند مرتبه به تماشایش نشست.»
«جویی مگیدسن» منتقد «راتن تومیتوز» می‌نویسد: ««رستاخیزهای ماتریکس» بی‌گمان یک دنباله است. بهتر از دو قسمت قبل، اما هنوز در مقایسه با قسمت اول رنگ‌باخته. برخی ایده‌های مطرح شده جالبند، و بازیگران از بازگشت سرخوش، اما به قدر کافی تازه به نظر نمی‌رسد. مستحکم است، اما مأیوس‌کننده.»
«جف نلسون» منتقد «چیت‌شیت» می‌نویسد: ««رستاخیزهای ماتریکس» تقریباً یک زباله دو و نیم ساعته با صحنه‌های اکشن دم‌دستی است که فیلم‌های «جیسون بورن» را به یاد می‌آورد. بیش از حد از تصاویر قسمت‌های قبل استفاده می‌کند و نوع ماورائی یک خطاست.»
«کریستن آکونا» نویسنده «اینسایدر» می‌گوید: «به‌راحتی بهتر از قسمت دوم و سوم است. مثل فیلم «نیرو برمی‌خیزد» (The Force Awakenes) است – یک ریبوت/دنباله نوستالژیک (شاید؟) برای شروع یک چندگانه دیگر.»
«الیسون فورمن» منتقد «مشبل» می‌نویسد: «عمیقاً برای آن‌هایی که از «رستاخیزهای ماتریکس» لذت بردند خوشحالم. متأسفانه من یکی از این افراد نیستم. بهتر از «بارگذاری مجدد» و «انقلاب‌ها» است – فیلم‌هایی که باید بر بد بودنشان تأکید کرد – اما بی‌هیجان است. هیچ‌چیز اهمیتی ندارد اما نه به‌شکلی جذاب و نیهیلیستی‌اش.»
«اسکات مندلسون» منتقد «فوربز» می‌نویسد: ««رستاخیزهای ماتریکس» یک کمدی است. اکشن آن ناامیدکننده است و شخصیت‌های جدیدش پرداخته‌نشده. اما تفاسیر فرامتنی‌اش گزنده است. مثل فیلم‌های «دنیای ژوراسیک» و «پسران بد ۳» و «بازیکن شماره یک آماده» با میراث خودش درگیر است. سه قسمت اول را ترجیح می‌دهم اما این یک تغییر مسیر باورنکردنی است.»
«دیوید ارلیک» منتقد «ایندی‌وایر» نوشته است: «رستاخیزهای ماتریکس» به‌رغم و به دلیل سبکسرانگی بی‌حدو‌اندازه‌اش، جسورانه‌ترین و شخصی‌ترین دنباله هالیوودی پس از «آخرین جدای» (The Last Jedi) [به کارگردانی «رایان جانسون»] است. برداشتی معما-گونه و ابلهانه/خالصانه از فرهنگ ریبوت که می‌پذیرد بلاکباسترهای امروزی تنها به خودشان اهمیت می‌دهند.»
«کلیتون دیویس» منتقد «ورایتی» می‌نویسد: ««رستاخیزهای ماتریکس» بیش از حد از وجود خودش خود-آگاه است. بیش از حد با خودش شوخی می‌کند، به‌شدت به داستان عاشقانه‌اش تکیه دارد، جلوه‌های ویژه و اکشن شورآفرینی زیادی ندارد و این چیزی است که مردم می‌خواهند. بهترین قسمتش جاناتان گراف است اما در مقطع فعلی زندگی همین است.»
