صفحه اصلی > اخبار سینمای ایران : مصاحبه ای با رضا رویگری؛ خسته شدم و ریشم را زدم!

مصاحبه ای با رضا رویگری؛ خسته شدم و ریشم را زدم!

658187495845

 

رضا رویگری اگرچه در طول دوران بازیگر ی اش بیشتر با نقش های منفی دیده شده اما با ایفای متفاوت ترین نقش زندگی حرفه ای اش در «مختارنامه» نشان داد به رغم حضور متفاوت در نقش های منفی، در نمایش کاراکتر مثبت تاریخی هم می تواند موفق عمل کند؛ نقشی که به قول خودش به نوعی از یک سو توقع مخاطب و از سوی دیگر وسواس وی را برای پذیرش نقش های پیشنهادی دوچندان کرده تا جایی که ترجیح داده به جای مقوله بازیگری توان خود را به دیگر هنرش یعنی عرصه موسیقی و خوانندگی متمرکز کند. در گپی کوتاه با این بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون دغدغه های این روزهایش را جویا شدیم و رویگری برایمان از علت عدم حضور در «رسوایی» گفت و از اولین تجربه کارگردانی اش خبر داد که در ادامه می خوانید.

در ابتدا برایمان از فعالیت های این روزهای رضا رویگری بگویید.

دو سه پیشنهاد کاری داشتم که هیچکدام میل و رغبتی برای پذیرش نقش ایجاد نکرد. به هر حال پس از حضور در برخی آثار، مخاطبان توقع دارند که دقت نظر بیشتری در انتخاب هایم داشته باشم تا آن نقش خاص را زیر سوال نبرم بنابراین ترجیح دادم روی آلبوم ام کار کنم و از صدایم استفاده کنم که سال هاست به آن بی مهری کرده ام.

کار جدید آقای ده نمکی چطور؟ پیشنهادی برای حضور در «رسوایی» مطرح نشد و یا این که خودتان ترجیح داد با این پروژه سینمایی همکاری نکنید.

چرا اتفاقا برای نقشی که شریفی نیا بازی کرد دعوت شدم. به هر حال نقش مثل دختر می ماند آنقدر خواستگار برایش می آید تا این که یکی می گیردش(با خنده). گاه فیلمنامه را قبول می کنی و سر قرارداد به توافق نمی رسی و گاه خودت(بازیگر) هستی که از ابتدا ترجیح می دهی با پروژه همکاری نکنی.

و این ترجیح دادن آن هم بدون هیچ مذاکره از جانب شما بود؟

هیچکدام! در واقع همانطور که گفتم قرار بود نقش شریفی نیا را بازی کنم و لازم بود برای این کار ریش بگذارم اما پس از چند روز خسته شدم و آن را تراشیدم و وقتی عوامل سازنده برای بررسی وضعیت تماس گرفتند و خبردار شدند ناراحت شدند و خود به خود حضور من منتفی شد.

چطور شد که روند ارائه سومین آلبوم موسیقی تان اینقدر طولانی شد و بر خلاف وعده های قبلی انتشار آن به تعویق افتاد؟

فقط وسواس. نمی خواستم بعد از ۱۰ سال آلبومی ارائه دهم که دور از انتظار دوستداران باشد. هزینه زیادی کرده ام اما ارزش اش را دارد چرا که از نتیجه کار راضی هستم و کاری مقبول و کاملا متفاوت است. این روزها هم مراحل پایانی دریافت مجوز در حال انجام است و اگر خدا بخواهد آلبوم «کازابلانکا» شهریور ماه و پس از ماه رمضان روانه بازار خواهد شد.

پس این روزها هنر موسیقی از دغدغه های اصلی ذهن رویگری است.

بله هر چند در کنار آن از دنیای تصویر هم غافل نیستم و در تلاش برای ساخت اولین فیلم بلندم هستم. فیلمنامه ای با عنوان «فانوس های رنگی» دارم که که پیش از این تصمیم داشتم در قالب یک مینی سریال جلوی دوربین ببرم . بزودی مرحله بازنویسی را با همکاری دوست خوبم احمد سیفی آغاز خواهم کرد و پس از تکمیل فیلمنامه برای دریافت مجوز به وزارت ارشاد تحویل خواهم داد. «فانوس های رنگی» کاری احساسی و انسانی است و در آن با فلاش بک هایی به دوران کودکی خودم اتفاقات و وقایعی که تجربه کرده ام هم تصویر می شود.

با توجه به دوره کم کاری و فرصتی که به واسطه این به قول خودتان وسواس کاری ایجاد شده، چقدر به تماشای سریال های ماه رمضان نشسته اید و ارزیابی کلی تان از این آثار چیست؟

امسال یک ثانیه هم از هیچکدام از سریال ها را ندیده ام اما بر اساس شنیده ها همه از کیفیت پایین سریال های امسال گلایه مند هستند. من هر سال عاشق این بودم که بعد از افطار سریال های مناسبتی را پیگیری کنم اما امسال نه میل و رغبتی برای تماشا داشتم و نه فرصت آن را.

در حال حاضر فیلم های سینمایی «راه بهشت» و «شور شیرین» با بازی شما در حال اکران است. با وجود این که هر دو فیلم محترم و اخلاق مدارند اما فروش خوبی نداشته اند تصور می کنید علت اصلی عدم توفیق در اکران چیست.

این فیلم ها از اول هم قرار نبود بفروش باشد بخصوص «راه بهشت» که یک کار تلویزیونی بود. به هر حال الان مردم ما دنبال چیزهای دیگری هستند.

در پایان اگر بخواهید مخاطبان را به تماشای فیلم دعوت کنید، کدام یک از این آثار را پیشنهاد می دهید؟

«راه بهشت» را اصلا ندیده ام اما «شور شیرین» فیلم با صداقتی است و دیدن آن ضرر ندارد.

شبکه ایران

ذره بین : این هم دیگه نمونه ایرانی اش هست که یکدفعه ای خسته می شوند و می گذارند می روند!

 

اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها