ژانر وحشت در سینمای بین الملل سالهاست که جایگاه ویژه ای نزد تماشاگران یافته و از محبوبیت بسزایی برخوردار است. طی چند دهه گذشته آثار مختلفی در سینمای وحشت از « هالووین » گرفته تا « احضار » موفق به جلب نظر تماشاگران شده اند و به فروش بسیار خوبی نیز دست یافته اند. اما این ژانر در سینمای ایران جز در موارد معدود، هرگز نتوانست جایگاه خود را بیابد و فیلمسازان بزرگ هم تمایلی به ورود به این عرصه از خود نشان ندادند. اما با رونق شبکه نمایش خانگی و سریالهایی که در آن ساخته می شود، تهیه کنندگان تصمیم گرفتند تا با توجه به محبوبیت بالای ژانر « وحشت » در میان ایرانیان،سریالی ترسناک را روانه بازار نمایند.
این سریال ترسناک « احضار » نام دارد که در نگاه نخست ما را به یاد سری فیلمهای « احضار » به تهیه کنندگانی و کارگردانی جیمز وان می اندازد. داستان سریال درباره مردی است که همسرش گیسو را از دست داده است. او پس از این اتفاق، با دوست صمیمی همسرش ازدواج می کند. اما زندگی خوش آنها با توهم حضور همسر سابق مرد به مشکلاتی بر می خورد. زنی که پیش از مرگ بصورت شوخی یا جدی، عنوان کرده بود که اگر شوهرش با زن جدیدی رابطه برقرار کند به سراغش خواهد آمد!
یکی از الزامات ساخت آثار سینمای وحشت، فضاسازی مناسب برای القای ترس به مخاطب است. در این ژانر، مخاطب بیش از آنکه از سوژه های داستان بترسد، از اتمسفری که بر قصه حاکم است دچار اضطراب می شود و سپس توسط سوژه ها دچار ترس و وحشت می شود. اتفاقی که در سریال « احضار » ابداً اهمیتی به آن داده نشده و طراحی صحنه در ابتدایی ترین شکل ممکن و متناسب با یک سریال درام ساخته شده است و فصاسازی هوشمندانه ای برای خلق وحشت ایجاد نمی کند. این اشتباه را می توان خشت اشتباه اول نامگذاری کرد چراکه عناصر بعدی ژانر وحشت به آن وابسته هستند و اگر در این مرحله اشتباهی صورت بگیرد، عناصر بعدی نیز با مشکل مواجه خواهند شد.
متاسفانه فیلمنامه و روایت، دیگر ضعف سریال را تشکیل می دهد بطوریکه در اکثر مواقع مخاطب در نقطه مقابل وحشت قرار می گیرد و خنده را جایگزین استرس می بیند! از ضعف های آشکار سریال می توان به عدم درک موقعیت و همچینن شخصیت پردازی اشاره کرد. ضعف های دیالوگ نویسی به حدی در سریال « احضار » مشهود است که ما حتی در سریال لحظه ای را می بینیم که روح تمام انگیزه ها و تصمیمات و آنچه که می خواهد انجام دهد را به زبان می آورد و به نوعی قصه را برای تماشاگر شرح داده و باقی دقایق سریال به تصویرسازی همان موقعیت ها خلاصه می شود! ضعف های فراوان در دیالوگ نویسی، یکی از اشکلات عمده سریال به شمار می رود.
اما در اصلی ترین بخش سریال یعنی ایجاد وحشت، سریال بیشترین ضعف ممکن را دارد. جایی که سازندگان سریال تمام عناصر وحشت را از سینمای وحشت یک دهه اخیر هالیوود کپی کرده اند و در اینجا با زبان فارسی به مخاطب عرضه کرده اند. آنها به این نکته توجهی نداشته اند که سینمای وحشت طی دهه ها در غرب با فرمت کنونی شکل گرفت و به مخاطب عرضه شد و برای ساخت یک اثر ترسناک ایرانی نیاز هست تا از المان های بومی استفاده شود تا برای تماشاگر آشنا و ملموس باشد و بتواند ترس عمیقی را تجربه نماید. متاسفانه ترس های لحظه ای در سریال « احضار » به حدی ساده و پیش پا افتاده هستند که به سختی بتواند مخاطب حرفه ای را به سمت خود جلب نماید.
بازی گرفتن بد کارگردان از بازیگرانش نیز وضعیت بد سریال را دوچندان کرده است. در سریال « احضار » خوشبختانه بازیگر مشهوری وجود ندارد و این یک ویژگی مثبت برای سریال قلمداد می شود. اما اتفاقی که این مزیت را به حاشیه می راند این است که در مقابل دوربین بازیگرانی قرار گرفته اند که ضعف های بازی در آنها فراوان است و اجرای ضعیف شان باعث عقب ماندن سریال شده است. تاکید بر شیطانی نشان دادن دختربچه در صورتی که کودک سریال ابداً ارتباطی با فضایی که در آن قرار دارد برقرار نکرده، نتیجه معکوسی به همراه داشته است.
در نهایت باید گفت که سریال ترسناک « احضار » با انبوهی از ضعف های ابتدایی و ساختاری به شبکه نمایش خانگی آمده و شاید باید امیدوار بود که این ضعف ها در ادامه راه کمتر شده و یا سازندگان غافلگیری بزرگی برای تماشاگران داشته باشند. اما با وضعیت کنونی، سریال « احضار » نه تنها نمی تواند باعث ترس مخاطب ایرانی شود بلکه نتیجه ای معکوس به همراه خواهد داشت.
منتقد : محمدرضا قاری
این مطلب بصورت اختصاصی برای سایت " مووی مگ " به نگارش درآمده و برداشت از آن جز با ذکر دقیق منبع و اشاره به سایت مووی مگ، ممنوع بوده و شامل پیگرد قانونی می گردد.
به خانواده بزرگ جامعه مجازی مووی مگ بپیوندید
دیدگاهها
ناشناس
نرگس
کوروش
امیر علی
رنجبرزاده
برادر من این یه سریال دیگه است کلا اول یه نگاه بنداز شما ها کلا میاید میبینید ایرانیه یا نه بعد اگه ایرانی بود همین جوری فحش میدید اقا این احضار اون احضار نیست
پری
محمد
دو نفر کیف قاپ تو پیاده رو کیفو می قاپند بعد یارو کیفو می گیره
دوباره بر می گردن می گن ببخشید گوشیا رو می خواستیم بر می دارن و می رن بقیه هم تماشا می کنن کسی هم شماره پلاک برنداشت
ضعف
محمد
اخه چطور میشه که کیف قاپها نتونستند کیفو ببرند برگشتند دوباره گوشییا رو بردند
ضعف
پرهام
محسن
سخنگوی جن اعظم
یهما
حالت خوبه عزیز؟
جواد
لطفا نویسنده و کارگردان به قشر ضعیف توهین نکنند گدا گشنه خودشونن
.
سحر
اسرا
خوشم اومد باید به همه چی خوشبینانه نگاه کرد،،،،در ظمن اصلا ترسناک نبود.
محمد
علی
می می
ممنون از سازندگان این سریال بالاخره ژانر وحشت در ایران نو پاست ولی روی هم رفته خوب بود خسته نباشید وخدا قوت
به هر حال این یک باور وواقعیته که هر عملی در زندگی بازخوردش به زندگی خودمون برمیگرده وقطعا کسی که ظلم میکنه آب خوش از گلوش پایین نمیره وهمین یک برداشت ازین فیلم خیلی خوبه
رویا
من ابتدا از کارگردان محترم سریال احضار و آقای عظیم‌نژاد آهنگساز محترم و همه عوامل به خاطر جرات و جسارتی که برای ساخت یه سریال در ژانر وحشت به خرج دادن، تشکر می‌کنم. همه ما می‌دونیم برداشتن اولین قدم در هر کار تازه‌ای سخته و آقای عباسی‌زاده و همکاراشون قدم اول رو برداشتن که ارزشمنده. به تصویر کشیدن آشفتگی روحی و درونی یه زن بعد از دیدن خیانت همسرش و توهمات دیداری و شنیداری که به سراغش میاد و اونو از ادامه زندگی عادی و طبیعیش باز می‌داره، به طوری که حتا مادر شدن هم کمکی به او نمی‌کنه، می‌تونه تلنگری باشه به آدما تا مراقب رفتارشون با افراد دور و برشون باشن و براحتی احساسات اونا رو به بازی نگیرن چون عواقب بسیار سخت و دردناک و طولانی مدتی برای اون شخص داره شاید تا آخر عمر. واقعا فرد خیانتکار که طرف مقابل رو به مرز جنون می‌کشونه، چطور می‌تونه با خیال آسوده از زندگیش لذت ببره. اگه این سریال تونسته باشه با همه ضعفهای آشکار و پنهانش، عمق فاجعه خیانت رو نشون بده و بیننده رو آگاه کنه، به هدفش رسیده و موفق بوده. خود موضوع خیانت یکی از بزرگترین ترس‌هاست که متاسفانه برای عده‌ای اون قدر عادی شده که ازش نمی‌ترسن. بعد که تو زندگی دچار مشکل میشن، میگن مگه من چی کار کردم؟؟؟!!!
شاید این دنیا خودمونو ملزم به جواب دادن ندونیم ولی اون دنیا حسابش فرق میکنه. خدا به داد همه ما برسه.
پرهام
اصلا موضوع سریال چی بود؟
کامیاب
امی
Ray
همه چیزش افتضاحه از بازی نابازیگرها بگیر تا خط داستانی و دیالوگ های مسخره اشفتگی عجیب سریال کارگردان هنوز نمیدونه بعد شیش قسمت چه چیزی رو میخواد تعریف کنه و طرح داستان که اصلا وجود نداره
reza
سریال احضار بنظر من چندتا مشکل با خودش داره که معمولا کارگردانای آماتور دچارش میشن و از آقای عباسی زاده که تجربه دارن بازم بیشتر انتظار میرفت، اول اینکه دیالوگ نویسی کاملاً بصورت کلیشه ای هست حتی فردی دوتا فیلم ترسناک رو ببینه این مشکل رو میفهمه دوم نا بازیگرایی ان که فیلم رو احمقانه تر نشون میدن ولی کارگردان یا بازیگردان باید این مشکل رو حل میکرد که تا اینجا موفق نشده سوم فیلم نامه ی ضعیفی که کل فیلم رو برده زیر سوال اما اگه بخواین دقت کنین اسخوان بندی خوبی داره ولی همون چیزایی که گفتم مشکلات پیش پا افتاده توی فیلم نامه هم به چشم میخوره وهر پنج دقیقه یه اتفاق مثلا ترسناکی رخ میده انگار که فیلم فقط میخواد مارو بترسونه اصلا براش ماجرا و ساختار مهم نیست و اون دسته از آدمایی که میگن حجاب تو فیلم ترسناک مزخرفه بنظر من کاملاً دارن اشتباه حرف میزنن فردی که حجاب داره حالا یا چادر خاکی یا پاره ترسناک تر از کسی که بی حجابه چون همراه خودش اضطراب رو بوجود میاره و بعدشم یک چیز جدید که تا حالا بوجود نیومده آخر سر هم بگم کارگردانی که اومده همچین ریسکی رو قبول کرده نباید انقدر بکوبیمش هرچند که مشکلات داره فیلم ولی بهتره ازش تشکر هم کنیم که راه رو واس بقیه باز کرد فقط امیوارم احضار از این بیشتر لوده نشه...
فاطمه
وقتی به فیلم میگی ژانر ترسناک یعنی بترسی بشدت نه اینکه وسطش شروع به خندیدن کنی
با این کارشون به مخاطب توهین میکنن
کسی که بابت این سریال پول داده توهین بهش شده
ایران تو کار کمدی باز بهتر عمل میکنه
N&K
اصلا مفت هم نباید این ها رو دید
سعید
No one
به پیر به پیغمبر ما سریال ترسناک نمیخواااایم
همون عاشقانه های چرت رو درست کنین بسه
نسیم