« 1917 » یکی از بی سر و صداترین فیلمهای سینمایی امسال بود. در سالی که عنوان های سینمایی یکی پس از دیگری ما را غافلگیر و هیجان بی وصفی در وجودمان برای فرا رسیدن فصل جواز سینمایی ایجاد کردند، فیلم جدید سم مندس هیچ سهمی در تبلیغات نداشت! این تصمیم البته نه به دلیل اینکه فیلم مستقل بوده و احتمالاً می بایست در جشنواره ای مانند " ساندنس " اولین نمایشش را پشت سر می گذاشت، بلکه سیاست کمپانی بود که می خواست از انتشار جزئیات فیلم جلوگیری شود. برای کارگردانی که در یک دهه گذشته نام او را فقط با دو فیلم پر سر و صدای « جیمز باند » شنیده بودیم، این یک تصمیم غیرمنتظره محسوب می شد. اما این روش در نهایت خیلی هم بد نشد چراکه « 1917 » به حدی تماشایی است که ارزش چشم پوشی از این مخفی کاری بی جهت را داشته باشد!
داستان فیلم مانند عنوانش، در سال 1917 یعنی زمان وقوع جنگ جهانی اول آغاز می شود. دورانی که توپخانه های آتش برای نابودی مردان جنگ آماده بودند و خون های بسیاری بر روی زمین جاری می شد. فیلم درباره دو سرباز انگلیسی به نام اسکافیلد ( جرج مکای ) و بلیک (دین-چارلز چپمن ) است. دو سرباز وظیفه ای که تفاوت خاصی با همرزم هایشان ندارند اما ماموریتی قهرمانانه به آنان محول شده تا جان بیش از 1000 نفر از نیروهایشان را نجات دهند. این دو سرباز باید از خط مقدم جهبه که دشمن بمباران کرده عبور کنند و پیامی را به گروهان دیگر برسانند که در آن به حقه های دشمن و لزوم اتخاذ تصمیم متناسب در ارتباط با آن اشاره شده است.
احتمالاً تا قبل از تماشای فیلم به این موضوع پی برده اید که « 1917 » بصورت تک سکانس ( سکانس پلان ) کارگردانی شده است. ویژگی که یکی از مشهورترین نمونه های آن را چند سال پیش آلخاندرو گنزالس ایناریتو در فیلم « بیردمن » بکار گرفت و قصه فیلم را بدون کات برای تماشاگر روایت کرد. البته در آن فیلم ایناریتو با شعبده بازی های تصویری ذهن مخاطب را به بازی گرفت تا متوجه کات های نسبتاً زیاد فیلم نشویم اما کاری که سم مندس در اینجا انجام داده به مراتی پیچیده تر، سخت تر و خیره کننده تر از هر فیلم سکانس پلانی است که تا به امروز ساخته شده است. مندس در « 1917 » یک جنگ واقعی را بازسازی کرده و تماشاگر را در سالن سینما به داخل جنگی پایان نپذیر می برد که طرفین ماجرا قصد کوتاه آمدن در رقم زدن تراژدی را ندارند و دائم در حال ضربه زدن به یکدیگر هستند.
« 1917 » اثری ضد جنگ نیست و نمی خواهد که پیامی سیاسی درباره جنگ و تبعات آن ارائه کند. مندس به جای اینکه به تماشاگران در سالن های سینما درس اخلاق بدهد، از آنها خواسته که به داخل جنگ بروند و به تماشای داستان واقعی جنگ در جبهه ها بنشیند به طوریکه حتی نتوانند پلک بزنند و هیچ صحنه ای را از دست ندهد. فیلم دو سرباز را به عنوان قهرمانانی که قرار است یک پیام مهم را به مقصد برسانند معرفی می کند اما به آنها اعتباری برای قهرمان بودن نمی دهد. خود سربازان هم وحشت زده هستند و حتی یکی از آنها می داند که مدال های جنگ احتمالاً احمقانه ترین افتخاری است که می تواند نصیب کسی شود. آن دو سفر ترسناک و مهیبی را در دل جنگ و خط مقدم آغاز می کنند که تماشای لحظه به لحظه آن تن مان را می لرزاند.
فضایی که مندس در « 1917 » ترسیم کرده یک نمونه از واقعیت جنگ است. در این فضاسازی جنگ تقدیس نشده و از دل آن قهرمان زاده نمی شود. در این محل نزاع تنها بوی لاشه موش های کثیف و جسد انسان های به رگبار بسته شده یافت می شود که درباره آنها هیچ چیز نمی دانیم. ما نمی دانیم آنها که هستند و چه آرزوهایی در زندگی داشته اند. دقیقاً همان ویژگی که درباره دو نقش اصلی یعنی اسکافیلد و بلیک نیز صدق می کند. مندس می خواسته که دو سرباز نقش اصلی فیلم مانند دیگر مردان جنگ باشند. بی هویت و وحشت زده و ناامید از اینکه بتوانند تاریخ ساز شوند. استرس و پوچی این دو در مسیر سفرشان چنان دقیق پایه ریزی می شود که تماشاگر هم در سالن سینما به یک پوچی عمیق می رسد!
اما آیا این جنگ سرد و مهلک قرار است نقطه پایانی هم داشته باشد که ما بتوانیم سرانجام رستگار شدن دو سرباز را ببینیم؟ این پایان شاید اجازه بدهد تا نفس آرامی بکشیم و بر روی صندلی مان نشسته و بگوییم: « این جنگ لعنتی بهرحال تمام شد! » اما سم مندس در اینجا با ما چندان هم عقیده نیست! او باهوش است و می داند که در جنگ هیچ نشانی از رستگاری نیست. هیچکس در جنگ به مرتبه بالاتری در انسانیت دست نیافته و برعکس، در چرخه خشونت بارها و بارها تکرار می شود. این داستان جنگ هاست که برای کسانی که در میدان نبر نبوده اند با افتخار روایت می شود، اما در واقعیت همیشه حقایق جنگ به پلیدی و پوچی می رسند و یک زخم عمیق بر جای می گذارند؛ همانطور که « 1917 » آن را روایت می کند.
منتقد : دیوید ساندرلند
این مطلب بصورت اختصاصی برای سایت " مووی مگ " به نگارش درآمده و برداشت از آن جز با ذکر دقیق منبع و اشاره به سایت مووی مگ، ممنوع بوده و شامل پیگرد قانونی می گردد.
به خانواده بزرگ جامعه مجازی مووی مگ بپیوندید
1917
کارگردان : Sam Mendes
نویسنده : Sam Mendes, Krysty Wilson-Cairns
بازیگران :
Dean-Charles Chapman...Lance Corporal Blake
George MacKay...Lance Corporal Schofield
Daniel Mays...Sergeant Sanders
Colin Firth...General Erinmore
رده سنی : R (مناسب برای افراد بالای 17 سال)
ژانر : جنگی
زمان : 119 دقیقه
دیدگاهها
امیرحسین
شیما
جنگ فقط یک معنا دارد و آن این است که سیاستمداران پیر،سربازان جوان را می فرستند تا کودکان بی گناه را بکشند.
فرزان
محسن
محمد رضا
dr
ufhs
سلام دوست عزیز نمیدونم چرا اینجوری صحبت می کنی ولی هر کس حق صحبت و اظهار نظر داره حتی اگر نظرش به نظر شما درست نباشه ممکنه نظر شما هم دیگران قبول نداشته باشن این خوبه که ادم تحمل شنیدن نظرات مخالف رو داشته باشه و با ادب برخورد کنه باید تحمل شنیدن پیدا کنیم ادعایی ندارم حرف زشتی هم نزدم
امیر
از همون خط اول باید میفهمیدم که نباید پیامتو بخونم. واقعا فکر میکنی نیازه بیای نظر بدی؟!
ufhs
سلام
بنده فیلم رو کامل ندیدم چون تو خونه نمیزان فیلم ببینیم سرو صدا و..... ولی تا از لحظه رفتن به ماموریت تا اونجایی که بلیک چاقو خورد رو دیدم چن نکته به ذهنم میرسه
- فیلم جذابه خدایش ادم دوس داره ببینه تا اخرش
- حس جنگ اون سختی های جنگ رو به مخاطب القا می کنه
- حس کردم که این دو سرباز حالت قهرمان بودن رو دارن به نحوی چون یک ماموریت سخت رو قبول کردن رساندن پیام با همه شرایط سختی که دارد
-بله جنگ می تواند پوچ بی اساس و سربازان ان بی هویت باشند اگر جنگ بر اساس منافع یک سری سیاست مدار قلدر حریص باشد و سربازان آنها سر انجام به این فکر بیفتند که ما برای چه می جنگیم هدف ندارن یا هدف بی ارزش است این برای جنگ های غربی ها و تمام جنگ های تاریخی که برای کشور گشایی یا ... بوده می تواند درست باشد ولی آیا برای سربازی هم که در برابر این دشمنان از وطن ناموس و از همه مهمتر عقیده دفاع می کند ،دفاع او بی ارزش است و برای مردم کشور بوی لاش موش را تداعی می کند و پیکر جوانان و مردانش را در گنداب ها تصور می کنند خیر جنگ برای سرباز امریکایی (به صورت نماد عرض می کنم) بی هویتی ، پوچی ، و بازیچه دست یک سری مقامات سیاسی بودن است ولی دفاع از وطن مقدس است هرکس و هر کجا ویتنام باش یا الجزایر ، بوسنی و هرزگوبین در دل اروپا باشد یا سوریه ، عراق ، ایران یا .....
در اخر هم کاش ما هم این چنین فیلم هایی بتونیم در سطح جهانی بسازیم تا جنبه مقدس دفاع در برابر تجاوز گران را به مردم دنیا نشان بدهیم
سید ابوالفضل حائری
محمد
در کل خوب بود کلا این فیلم های جنگ جهانی اول و دوم خیلی به دل می چسبه
خشایار
امیر حسین
نوید
نادر نظامی
مسعود
مقدم
یک فیلم عالی، با تکنیک فیلمبرداری ماورایی و هیجان انگیز. تا زمانی که پشت صحنه های فیلم رو ندیده بودم رَوِش تصویربرداری تک دوربین این فیلم برام یک سوال بزرگ بود.
فیلم نجات سرباز رایان رو حداقل تا الان 5-6 بار دیدم. بی نظیره. با تعداد دوربین بالا ساخته شده بود.
همونطور که دیدیم سوپر استارهای حاضر در فیلم 1917 دقایق بسیار کمی حضور داشتند. اما همون حضور چند دقیقه ای شون بسیار دل نواز بود.
همه ی بازیگران. تنها بازیگر خانمی که در سرداب مخفی شده بود، حتی اونهایی که در سکانس پایانی فقط از سنگر خارج می شدند با حس کامل نقش رو اجرا کردند و در دقایق زیادی از فیلم این جمله در ذهن بیننده تکرار می شه که "مرگ بر جنگ".
امیر خان
درباره نبرد پرل هاربر مطالعه کن
بهمن ایزدیار
ام
M.a
ولی
من حس میکنم این نوع فیلم برداری سکانس پلان یه فاصله ای بین بیننده و شخصیت داستان ایجاد میکنه انگار مانع همذات پنداری من با اسکوفیلد میشد من رو به عنوان یه بیننده درگیر نمیکرد تا خودم رو با اسکوفیلد همراه کنم تو بعضی فیلم ها انگار خودت شخص اصلی داستان میشی ولی این فیلم من رو یه تماشاچی نگه داشت انگار من با فاصله نسبت به اسکوفیلد ایستاده بودم و فقط تماشاش میکردم نمیدونم چطور حسم رو بیان کنم
از طرفی اگر فیلم اینقدر جلوه های ویژه نداشت میتونست رئال تر و باورپذیر تر باشه جلوه های ویژه اش خوب بود ولی تو ذوق میزد اون حس واقعی بودن رو بهت نمیداد
۱۹۱۷ میتونست خیلییی قوی تر از این باشه ولی یه جاهایی قربانی نوع فیلم برداری و یه سری چیزهای دیگه شده ولی در کل فیلم خوبی بود و بیننده رو تا لحظه ی آخر نگه میداره
mohsen
چ خوبن این کشورهایی ک قدرت سینما رو دارن و میتونن ب زیبا ترین شکل وقایع جنگیشونو ب نمایش بزارن و روی دنیا تاثیر گذار باشن. نکته مورد توجه قهرمان فیلمه ک اخرش بلاخره پیروز میشه و بر عکس فیلمای جنگی ما نمیمیره. تو ایرانم فیلم جنگی زیاد ساخته شده ولی اینجا قهرمان حتما باید شهید شه بهتر نیست اگه قراره فیلم حماسی بسازیم قهرمانامون دشمنو بکشن و فیلم نشون بده هیچ انسانی دوست نداره بمیره ( حتی اگه شهادت طلب باشه) تو این فیلم تو صحنه مرگه بلیک کاملا ترس از مرگو میدیدم تو صورتش این ب نظرم خیلی طبیعی تره تا این ک نشون بدیم سرباز عاشق مردنه.
کاری به ایده سیاسیش ندارم از لحاظ سینمایی میگم
ممد محسن
امیر
اره اقا اصلاجنگای ما مقدس جنگای اونا بد تو هم تاریخ بلدی
سیامک
lip
عزیز من! آقای مندس و کل کست این فیلم، انگلستانین! آمریکایی نیستن! با حرفتون تا حدودی موافقم ولی جنگ یک وطن خراب به بار میاره...
پیران
شما گویا کلا از پرل هاربر خبر نداری که باعث شد آمریکا هم وارد جنگ بشه درثانی همه جای دنیا مردم بخاطر وطن پرستی هم شده به جنگ میرند چه برسه به خاطر نابودی فردی مثل هیتلر
رامین
به عبارت دیگه جنگشون جنگ تهاجمی بوده
unknown
کشورهایی مثل آمریکا که جنگ رو به وجود میارن و مردمشون رو راهی اون کشور ها میکنن سربازاشون دچار این پوچی میشن. چون دقیقا یا نمیدونن که برای چی میجنگن(بی هدف)، یا که میدونن ولی توجیهی برای کارشون(حملات بدون توجیه و تجاوز به کشورها بدون دلیل!) ندارن و به خاطر همین دچار این مشکلات هستن.
(آمریکا تنها کشوریه که تو مدت زمان جنگ جهانی یک گلوله سمت کشورش شلیک نشده!!)
احمد