«جایمون هونسو» در طول ۳۳ سال بازیگری دو نامزدی اسکار برای فیلم‌های «الماس خونین» (Blood Diamond) و «در آمریکا» (In America) به دست آورده و سابقه بازی در چندگانه‌های بلاک‌باستری مانند «سریع و خشن» (Furious 7) و فیلمی چون «گلادیاتور» (Gladiator) را دارد اما در مصاحبه با «گاردین» می‌گوید هنوز در هالیوود به سختی روزگار می‌گذراند.
به گزارش مووی مگ به نقل از 30نما، هونسو می‌گوید: «هنوز به سختی پول درمی‌آورم! در این کسب‌وکاری با کسانی بالا آمدم که بسیار ثروتمند بودند و جوایز اندکی به دست آوردند. بنابراین احساس می‌کنم به من خیانت شده، به‌شدت خیانت شده، هم از نظر مالی و هم از نظر حجم کار.»
هونسو ادامه می‌دهد: «برای جلساتی به استودیوها رفته‌ام و شنیده‌ام که می‌گویند: «عجب، فکر می‌کردیم [پس از فیلم «آمیستاد» (Amistad) از آمریکا] رفته‌ای و به تازگی برگشته‌ای. نمی‌دانستیم که به عنوان یک بازیگر واقعی هنوز اینجا هستی.» وقتی چنین حرف‌هایی می‌شنوی، می‌توانی درک کنی که نگاه دیگران به شما یا آنچه نمایندگی می‌کنی بسیار محدود است. اما همین است که هست. به من بستگی دارد که خودم را از آن رها کنم.»
او اضافه می‌کند: «هنوز باید ثابت کنم که چرا باید به من پول بدهند. همیشه با پیشنهاد بسیار پایینی به سراغ من می‌آیند: «فقط همین اندازه برای این نقش داریم، اما خیلی شما را دوست داریم و فکر می‌کنیم می‌توانید جذابیت زیادی به این نقش ببخشید.»… فیلم پشت فیلم، کشمکش است. هنوز در فیلمی بازی نکرده‌ام که منصفانه دستمزد بگیرم.»
هونسو می‌گوید هالیوود از ابتدا و زمانی که با «آمیستاد» به کارگردانی «استیون اسپیلبرگ»به شهرت رسید او را نادیده گرفته است. به‌رغم ستایش‌هایی که از هونسو در آن فیلم شد، فقط «آنتونی هاپکینز» بود که نامزدی اسکار را به دست آورد.
هونسو ادامه می‌دهد: «جداً احساس می‌کردم که به من خیانت شده. امروز، زیاد می‌گوییم اسکار به سفیدپوستان توجه می‌کند، اما به یاد می‌آورم زمانی هیچ حمایتی از من نمی‌شد: نه از طرف گروه خودم، نه رسانه، نه خود صنعت. احساس می‌کردم: «باید خوشحال باشی که نامزد اسکار شده‌ای.» همین و بس.»
هونسو این روزها «شزم! خشم خدایان» (Shazam! Fury of the Gods) دی‌سی و برادران وارنر را روی پرده دارد و نقش طولانی‌تری نسبت به قسمت اول این فیلم ابرقهرمانی بازی کرده است.
او می‌گوید: «از میان همه آن‌ها، دنیای دی‌سی سطحی از احترام دارد. در ابتدا نقش چیزی برای ارائه نداشت و آن را بازی کردم و به من خوش گذشت. اما بار دوم کمی محترمانه‌تر بود. گاهی، [تهیه‌کنندگان هالیوود] خودشان می‌گویند: «باید به او نقش‌های بیشتری بدهیم، کمی قدرندیده است.» فکر می‌کنم خودشان متوجه می‌شوند.»
رقابت زیادیه و همچین دست های پشت پرده