اصغر سمسارزاده، بازیگر پیشکسوت تلویزیون، سینما و تئاتر که از کارهای ماندگار و همچنان مستمر او می‌توان به «صبح جمعه با رادیو» اشاره کرد، می‌گوید دستمزدی که رادیو به او می‌دهد برای خرید ۵ قرص نان هم کافی نیست.
اصغر سمسارزاده، بازیگر پیشکسوت تلویزیون، سینما و تئاتر می‌گوید رادیو و تلویزیون باید وضعیت درستی داشته باشد، دستمزد رادیو به اندازه ۵ عدد نان هم نیست و این شرم‌آور است.
گوینده «صبح جمعه با رادیو» گفت: من فقط به خاطر مردم کار می‌کنم و همچنان به کارم ادامه خواهم داد. پولی که از رادیو می‌گیرم شرم‌آور است. در رادیو، هنرپیشه‌ها، گوینده‌ها و تمام عوامل به غیر از عده‌ای خاص که برنامه‌ساز هستند، بقیه وضعیت خوبی از نظر درآمدی ندارند.
به گزارش مووی مگ به نقل از ایرنا، بازیگر آنتن و شبکه مخفی زنان همچنین درباره دلیل گرایش خود به سمت نمایش خانگی و ایفای نقش در این گونه آثار گفت: مسبب گرایشم به سمت نمایش خانگی، جواد نوروزبیگی تهیه‌کننده شبکه مخفی زنان بود که از من خیلی خوشش می‌آمد و از من دعوت کرد و در این کار بازی کردم. متاسفانه داستان آن به گونه‌ای بود که با شلوغی‌ها مطابقت می‌کرد در حالی که داستان آن مربوط به سال ۱۳۲۱ است.
وی افزود: افشین هاشمی و دیگر عوامل برای این مجموعه خیلی زحمت کشیدند و به نظر من آبروی ساترا از نظر خرج و هنرپیشه‌هایی است که در آن ایفای نقش کردند. متاسفانه ۱۵ قسمت آن بیشتر پخش نشد.
بازیگر دیو و ماه پیشونی همچنین درباره حضور خود در این کار گفت: از آنجایی که در لازانیا برای حسین قناعت بازی کردم، وقتی گفت در این کار نیز حضور داشته باشم، نتوانستم نه بگویم.
بازیگر خالتور و گشت ارشاد همچنین درباره آثار تلویزیونی گفت: اوضاع تلویزیون اگر به منوالی که هست پیش برود افتضاح خواهد شد. این را در افطاری با هنرمندان به آقای پیمان جبلی رئیس سازمان صدا و سیما گفتم.
وی تصریح کرد: ما هنرپیشه‌های بسیاری داریم. دلیل اینکه چرا از آنها استفاده‌ای نمی‌شود نمی‌دانم. کار هنرپیشه، هنرپیشگی است و باید از آنها در کارهای تلویزیونی استفاده شود.
سمسارزاده با اشاره به فعالیت ۶۲ ساله هنری خود در سینما، تلویزیون و تئاتر گفت: تلویزیون باید حرمت هنرپیشه‌ها را نگه دارد.
وی همچنین درباره حمایت‌های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از هنرمندان اظهار داشت: محمدمهدی اسماعیلی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی باید به فکر ما باشد. دیگر از ماها سنی گذشته است.
این بازیگر پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون در عین حال خاطرنشان کرد: از سال ۱۳۴۸ در سینما، تئاتر و تلویزیون فعالیت دارم اما تنها ۱۰ سال بیمه دارم و خانه سینما حق من را خورده است.
سمسارزاده گفت: وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی باید به این وضعیت رسیدگی کند. لطف وزیر مقداری شامل حال ما شده ولی باید بیشتر باشد.
اصغر سمسارزاده از سال ۱۳۴۸ با فیلم آب بازی در فیلم‌های سینمایی را آغاز کرده است اما شهرتش را مدیون سریال مراد برقی، مجموعه تلویزیونی‌ای با نام اصلی خانه به دوش در ۱۳۵۲، و شخصیت اصغر ترقه است که از او چهره‌ای آشنا و مشهور ساخت.
سمسارزاده را با نقش‌های کمدی می‌شناسند، اما دوستداران نمایش‌های جدی، حضور او در نمایش‌های مرحوم غلامحسین ساعدی چون پرواربندان، دیکته و زاویه را نیز به خاطر دارند. او از بازیگران قدیمی تئاتر، سینما و تلویزیون ایران است که فعالیت‌های هنری خود را با گروه تئاتر اسکار آغاز کرد و چند سال بعد بطور حرفه‌ای در گروه داود رشیدی که «تئاتر مردم» نام داشت مشغول شد.
این بازیگر قدیمی و نام آشنا در فاصله سال‌های ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۶ بیش از ۲۰ فیلم بازی کرد. سمسارزاده ابتدا از طریق حضور در تئاترهای لاله زار و سپس نقش‌های کوچک و بزرگ تلویزیونی و گاه سینمایی کوشید تا در این حیطه فعال باقی بماند. سمسار زاده همچنان در برنامه رادیویی صبح جمعه با شما نیز فعالیت دارد.
مسئولین ما میان یه سینما رو (مثل چندین و چند مغازه و فروشگاه دیگر) به خاطر به قول خودشون ‘کشف حجاب’ یک نفر، درشو میبندن و چندین نفر را بیکار میکنن و به هیچ جاشون نیست؛ اون وقت شما انتظار دارید به فکر پیشکسوت های هنر باشن؟!!!!
آقای سمسارزاده؛
به واقع صحبت های شما (که حرف دل خیلی از پیشکسوتان سینما و تلویزیون هم هست)، نمکی دوباره بود بر زخم های هنر این کشور. آرزوی سلامتی روزافزون و بهبود زندگی را برایتان دارم.
بعد از این همه سال، یه انجمن صنفی مثل هالیوود نداریم که نقش فیلم‌ها رو بین بازیگرها بچرخونه تا اونا بی کار نباشن.
چیه همچین کاری اینقدر سنگینه که نمیشه؟!
به این دلیله که سینما در کشور ما ‘صنعت’ نیست که اساسنامه و قانون محکمی (مثل مثلا قانون کار!) داشته باشه و در واقع خیلی از فیلم های ما با سرمایه‌ی شخصی و مستقل تولید میشوند که هیچ حمایت مالی نیز از آن ها صورت نمی‌گیرد.
به همین دلیل خیلی از بازیگران ما (که حتی جزء بهترین بازیگران سینما نیز بوده یا هستند) نه سابقه‌ی بیمه ای دارند و نه مزایای دیگری و هر چه دارند از دوران فعالیت آن هاست و نه از حمایت های قانونی پس از آن.
هنرمندان ایرانی نون برای خوردن پیدا نمیکنند من مطلع هستم