نقد و بررسی فیلم هاوایی

خلاصه داستان «هاوایی»:

یک ورزشکار (امیر جعفری) تحت تاثیر صحبت های دوستش (امین حیایی) تصمیم می گیرد به خارج از کشور مهاجرت کند و پناهنده شود. اما اتفاقات مطابق انتظار پیش نمی رود و…

کارگردان:

بهمن گودرزی که سابقه طولانی در ساخت کمدی های شونه تخم مرغی در سینمای ایران دارد. «ما خیلی باحالیم» و «ثبت با سند برابر است» از جمله فیلم های این کارگردان به شمار می رود.

نقد فیلم «هاوایی»:

در خصوص «هاوایی» بیان نقد فنی، اقدام قابل دفاعی محسوب نمی‌شود چراکه ساز و کار فیلم به طور مشخص در مقابل نقد قرار می‌گیرد. شاید بیش از آن که نیاز باشد به فیلم «هاوایی» پرداخته شود، اهداف سازندگان فیلم می‌بایست مورد توجه قرار گیرد.

«هاوایی» به طور مشخص آمده تا به تمسخر ورزشکارانی بپردازد که به دلایل اغلب اقتصادی، تصمیم به پناهندگی در کشورهای مختلف می‌گیرند. اقدام ناراحت‌کننده‌ای که می‌بایست دلایل آن ریشه‌یابی شود تا سرمایه‌های کشور کمتر به فکر پناهندگی افتاده و ظرفیت کشور از حضور آنان خالی شود. اما فیلم نه‌تنها برنامه‌ای برای نقد شرایط به جهت پناهنده شدن افراد ندارد، بلکه شمشیر را از رو می‌بندد و اقدام آنان را به تمسخر می‌کشد!

فیلم به طور واضح و عیان این نکته را بیان می‌کند که ورزشکاران ملی ایران درصورتی‌که پناهنده شوند، سرنوشتی جز رقصیدن در مقابل دوربین و مضحکه عام و خاص شدن ندارند و در بهترین حالت، تبدیل به شاخ‌های اینستاگرامی می‌شوند که می‌بایست در مقابل دوربین به لوده بازی بپردازند تا بتوانند امورات خود را بگذرانند.

این نگاه ناامیدکننده متأسفانه کلیات فیلم را تشکیل می‌دهد. فیلمی که به طور واضح، اثری سفارشی است و دیدن این حجم از بی‌مهری نسبت به ورزشکاران وطن در یک فیلم سینمایی، حال مخاطب را خراب می‌کند. مشکل این جاست که فیلم ابداً برنامه‌ای برای خنداندن مخاطب هم ندارد و تنها آمده تا این تصویر مبتذل را از کسانی که مهاجرت می‌کنند ترسیم کند.

فارغ از رویکردهای فرامتنی فیلم، خودِ اثر نیز اثری فاجعه‌بار به‌حساب می‌آید. فیلمی که شخصیت ندارد و ساختمان آن بر پایه لودگی و ابتذال بنا شده است. به طور شگفت‌انگیزی، «هاوایی» حتی یک دقیقه فیلمنامه قابل‌دفاع ندارد و مجموعه سکانس‌های فیلم در راستای به‌تصویرکشیدن لودگی ساخته شده است.

نقد ویدئویی فیلم «هاوایی» را در ادامه ببینید:

همان‌طور که اشاره شد، «هاوایی» اثری نیست که بتوان درباره آن نقد نوشت. فیلم با اهدافی بیش از لودگی به سینما آمده و با فروش فوق‌العاده‌اش، ظاهراً به هدف خودش هم دست پیدا کرده است. مخاطبی که با تماشای فیلم احتمالاً، این نکته را در ضمیر ناخودآگاه خود حفظ خواهد کرد که ورزشکاران پناهنده احتمالاً در آینده مُشتی دلقک خواهند شد که مسخره عام و خاص می‌شوند؛ پیامی ترسناک برای تماشاگری که از تماشای فیلم، فقط به دنبال خندیدن بود و نه چیز دیگر!

نمره: 0/10

منتقد: میثم کریمی