مراسم اسکار ۲۰۲۵ با اجرای کانن اوبرایان در سالن تئاتر دالبی برگزار شد و فیلم «آنورا» ساخته شین بیکر موفق به کسب جایزه بهترین فیلم، کارگردانی، بازیگر زن (مایکی مدیسون)، بهترین فیلمنامه اصلی و تدوین شد.
فیلم «امیلیا پرز» که با ۱۳ نامزدی به جوایز اسکار ۲۰۲۵ آمده بود در نهایت به کسب دو جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل زن (زویی سالدانا) و بهترین ترانه اصلی موفق شد.
انیمیشن ایرانی «در سایه سرو» ساخته شیرین سوهانی و حسین ملایمی توانست جایزه اسکار بهترین انیمیشن کوتاه را به خود اختصاص دهد. این نخستین جایزه اسکاری است که انیمیشن ایران موفق به کسب آن می‌شود و سومین جایزه اسکار تاریخ سینمای ایران محسوب می‌شود.
بهترین فیلم:
آنورا (Anora) – برنده
شرور (Wicked)
مجمع (Conclave)
امیلیا پرز (Emilia Perez)
تلماسه ۲ (Dune: Part 2)
بروتالیست (The Brutalist)
ماده (The Substance)
یک ناشناخته کامل (A Complete Unknown)
هنوز اینجا هستم (I’m Still Here)
پسران نیکل (Nickel Boys)
بهترین کارگردانی:
ژاک اودیار، امیلیا پرز (Emilia Perez)
بریدی کوربت، بروتالیست (The Brutalist)
شان بیکر، آنورا (Anora) – برنده
ادوارد برگر، مجمع (Conclave)
جیمز منگولد، یک ناشناخته کامل (A Complete Unknown)
کورالی فارژا، ماده (The Substance)
بهترین بازیگر مرد نقش اول:
آدرین برودی، بروتالیست (The Brutalist) – برنده
کولمن دومینگو، سینگ سینگ (Sing Sing)
رالف فاینز، مجمع (Conclave)
تیموتی شالامی، یک ناشناخته کامل (A Complete Unknown)
سباستین استن، کارآموز (The Apprentice)
بهترین بازیگر زن نقش اول:
مایکی مدیسون، آنورا (Anora) – برنده
سینتیوا اریوو، شرور (Wicked)
دمی مور، ماده (The Substance)
کارلا سوفیا گاسکون، امیلیا پرز (Emilia Perez)
فرناندا تورس، هنوز اینجا هستم (I’m Still Here)
بهترین بازیگر مرد نقش مکمل:
کیران کالکین، یک درد واقعی (A Real Pain) – برنده
ادوارد نورتن، یک ناشناخته کامل (A Complete Unknown)
گای پیرس، بروتالیست (The Brutalist)
یورا بوریسوف، آنورا (Anora)
جرمی استرانگ، کارآموز (The Apprentice)
بهترین بازیگر زن نقش مکمل:
زوئی سالدانا، امیلیا پرز (Emilia Perez) – برنده
آریانا گرانده، شرور (Wicked)
ایزابلا روسلینی، مجمع (Conclave)
مانیکا باربارو، یک ناشناخته کامل (A Complete Unknown)
فلیسیتی جونز، بروتالیست (The Brutalist)
بهترین فیلمنامه اقتباسی:
یک ناشناخته کامل (A Complete Unknown)، جیمز منگولد و جی کاکس
مجمع (Conclave)، پیتر استراهن – برنده
امیلیا پرز (Emilia Pérez)، ژاک اودیار، توماس بیدگین، لیا مایسیوس و نیکلاس لیوکی
پسران نیکل (Nickel Boys)، رامل راس و جاسلین بارنز
سینگ سینگ (Sing Sing)، کلینت بیلی و گرگ کودار
بهترین فیلمنامه اریجینال:
آنورا (Anora)، شان بیکر – برنده
بروتالیست (The Brutalist)، بریدی کوربت و مونا فاستوولد
یک درد واقعی (A Real Pain)، جسی آیزنبرگ
۵ سپتامبر (5 September)، موریتس بیندر، تیم فلبام، الکس دیوید
ماده (The Substance)، کورالی فارژا
بهترین فیلم بین‌المللی:
هنوز اینجا هستم (I’m Still Here) برزیل – برنده
دختری با سوزن (The Girl with the Needle) دانمارک
امیلیا پرز (Emilia Pérez) فرانسه
دانه انجیر معابد (The Seed of the Sacred Fig) آلمان
جریان (Flow) لتونی
بهترین انیمیشن بلند:
جریان (Flow) – برنده
درون و بیرون ۲ (Inside Out 2)
خاطرات حلزون (Memoir of a Snail)
والاس و گرومیت: انتقامی بس مرغی (Wallace & Gromit: Vengeance Most Fowl)
ربات وحشی (The Wild Robot)
بهترین مستند بلند:
خاطرات جعبه سیاه (Black Box Diaries)
سرزمین دیگری نیست (No Other Land) – برنده
جنگ چینی (Porcelain War)
ساوندترک کودتا (Soundtrack to a Coup d’Etat)
نیشکر (Sugarcane)
بهترین تدوین:
آنورا (Anora) – برنده
بروتالیست (The Brutalist)
مجمع (Conclave)
امیلیا پرز (Emilia Pérez)
شرور (Wicked)
بهترین فیلمبرداری:
بروتالیست (The Brutalist) – برنده
تلماسه ۲ (Dune: Part Two)
امیلیا پرز (Emilia Perez)
ماریا (Maria)
نوسفراتو (Nosferatu)
بهترین طراحی صحنه:
تلماسه ۲ (Dune: Part Two)
نوسفراتو (Nosferatu)
بروتالیست (The Brutalist)
مجمع (Conclave)
شرور (Wicked) – برنده
بهترین طراحی لباس:
یک ناشناخته کامل (A Complete Unknown)
مجمع (Conclave)
گلادیاتور ۲ (Gladiator II)
نوسفراتو (Nosferatu)
شرور (Wicked) – برنده
بهترین موسیقی متن:
بروتالیست (The Brutalist) – برنده
مجمع (Conclave)
امیلیا پرز (Emilia Pérez)
شرور (Wicked)
ربات وحشی (The Wild Robot)
بهترین ترانه اریجینال:
El Mal, Emilia Pérez – برنده
The Journey, The Six Triple Eight
Like A Bird, Sing Sing
Mi Camino, Emilia Pérez
Never Too Late, Elton John: Never Too Late
بهترین فیلم کوتاه لایو-اکشن:
A Lien
Anuja
I’m Not a Robot – برنده
The Last Ranger
The Man Who Would Not Remain Silent
بهترین فیلم کوتاه انیمیشن:
Beautiful Men
In the Shadow of the Cypress – برنده
Magic Candies
Wander to Wonder
Yuck!
بهترین مستند کوتاه:
Death By Numbers
I Am Ready, Warden
Incident
Instruments of a Beating Heart
The Only Girl in the Orchestra – برنده
بهترین چهره‌پردازی و آرایش مو:
مردی متفاوت (A Different Man)
امیلیا پرز (Emilia Pérez)
نوسفراتو (Nosferatu)
ماده (The Substance) – برنده
شرور (Wicked)
بهترین صدا:
یک ناشناخته کامل (A Complete Unknown)
تلماسه ۲ (Dune: Part Two) – برنده
امیلیا پرز (Emilia Pérez)
شرور (Wicked)
ربات وحشی (The Wild Robot)
بهترین جلوه‌های ویژه:
بیگانه: رمولوس (Alien: Romulus)
مرد بهتر (Better Man)
تلماسه ۲ (Dune: Part Two) – برنده
پادشاهی سیاره میمون‌ها (The Kingdom of the Planet of the Apes)
شرور (Wicked)
از اونجایی که هرسال جامعه غیور فیلمباز بخاطر سلیقه سینماییشون یا سلیقه سیاسیشون، به اسکار فحش و خوارمادر میدن، من هم علاقه دارم امسال برای تنوع این کار رو انجام بدم!
این اسکار به معنای واقعی کلمه یه جشن سیف با نامزد های اکثرا (نه همه) کلیشه ای، غیر جذاب و ملال آور بود و در واقع همون جنس نامزدهایی که سالهای قبل اعصابم رو خورد میکردن چون حق خوری زیادی درشون وجود داشت؛ اینجور مواقع فقط فیلم هایی نامزد میشن که درصد به اصطلاح هنری و روشنفکری بودنشون دو سه سطح بالاتر و جداتر از سلیقه عام هست ولی اونقدر هم خارج از مین استریم نیست که یهو فیلم های عجیب و غریب و ناشناخته لیست های سوپرفسیلبازان که اصراری عجیب دارن به انتخاب آثار غیر آمریکایی _احتمالا چون فرصتی رو غنیمت شمردن برای فریاد زدن چپول بودن خودشون_ رو در بینشون ببینی!
یه جوری نه اینوری هستند کاملا و نه اونوری، فیلم هایی مثل تلماسه رو نامزد میکنن هرازگاهی ولی خیلی کم احتمالش هست که بهترین فیلم و جوایز اصلی دیگه رو بدن بهشون.
برنده ها هم بسیار قابل پیش‌بینی و ایمن هستند؛ احتمالا اسکار اگه بخاطر حواشی نمی‌بود، بدش نمیومد هفت هشت تا جایزه بده به امیلیا پرز چون اینها که اغلب این فیلم هارو خودشون نمیبینن و این روزا هم یه صداهایی در تایید این مسئله داره در میاد، فکر میکردن یه فیلم درباره مکزیکی ها و ترنس ها و با حضور بازیگران اقلیت نژادی گزینه خوبی هست برای شروع جدال هالییوود با دوره دوم ترامپ که خب اون فیلم شد چوب دوسر نجس و اینها جوایز اصلی رو عملا بین بروتالیست و انورا تقسیم کردن که خیلی قابل پیش‌بینی بود و چند هفته پیش همینجا گفتم دقیقا چنین میشه.
موضوع درمورد انورا خیلی جالبه چون فیلم جز پیام های تلویحی فمنیستیش، محتوای آنچنان سیاسی ای نداشت (مگه اینکه که صرفاً حضور روس هارو سیاسی در نظر بگیرید) ولی میبینیم الان دارن فیلم رو بزور یه جور فیلم ضد ترامپ جلوه میدن! در یکی از جوایز چند هفته پیش، چلسی هندلر، کمدین فمنیست، انورا رو زندگینامه ملانیا ترامپ نامید و در خود مراسم اسکار هم، آقای کونان اوبرایان مجری گفت «این داستان ایستادگی در برابر روس های قدرتمنده و خیلی خوبه که حداقل یکی داره این کار رو میکنه!» و این مسئله هرجور نگاه کنی خیلی مسخرست! یه فیلم بسیار ضعیف از نظر محتوا و بسیار رو مخ که عملا ترکیب دو فیلم showgirls و crazy rich asians هست رو تبدیل به قهرمان خودتون میکنید و بهش جایزه بهترین فیلم میدید و ما این وسط باید خوشحال باشیم چون گزینه بعدی روی میز امیلیا پرز بولشت بوده؟!
و قابل پیش‌بینی هم بود که آثاری چون تلماسه ۲ و ماده فقط در بخش های فنی نامزد بشن و این در واقع از قدیمی‌ترین حرکات کلیشه ای اسکار هست که فیلم هایی که واقعاً اثرگذاری فرهنگی داشتن و قطعا از این مزخرفات دیگه در آینده بیشتر ازشون یاد خواهد شد رو فقط در شاخه های فنی پیروز میکنن و این کاملاً نشانگر نگاه حال بهم زن بالا به پایینشون به محتوای این آثار هست و نمایانگر اتاق پژواکی برای شنیدن دوباره و دوباره و دوباره قصه‌های هولوکاست و فمنیسم و… دارند!
حداقل نطق ابتدایی کونان اوبرایان بامزه بود!!!
کسانی که دیسلایک دادن به موارد زیر معتقد هستند:
-اسکار معتبر ترین جایزه سینمایی جهانه
-هردو اسکار اصغر فرهادی به حق بوده و جنبه سیاسی نداشتن
-مارتین اسکورسیزی حقشه که هیچوقت اسکار نمیگیره و اون یه باری که برد هم از سرش زیاد بود!
انورا بهترین فیلم 🤦
من سالهاست سایتتون رو دنبال می کنم اما به جز نقد بقیه جاها واقعا تو بحث گرافیک و صفحه آرایی ضعیفه همین خبر رو مثلا ببینید …چطور کارر کرده
برنده شدن در سایه سرو مایه خوشحالی و از اون مهمتر استایل بانو شیرین سوهانی و همسرش در مراسم اسکار مایه افتخار ایرانی و تو دهنی محکم به العرررررازشه و الصایبریون و النگرانیون (.دمرهم الله جميعا وجميع أعداء إيران)…..وای که من چقدر لذت بردم .
النگرانیون… خیلی خوب بود