صفحه اصلی > اخبار سینمای ایران : اکران مستندی ضد ایرانی ، که در ایران فیلمبرداری شده است!

اکران مستندی ضد ایرانی ، که در ایران فیلمبرداری شده است!

1312213312531612543612544615244613531311323152446315

این که یک آمریکایی اجازه یابد تا از خزانه دولتی و پول مردم ایران درآمد به دست آ ورده و در عین حال، ابزاری برای پیشبرد پروژه ایران ستیزانه باشد، جای تأسف و در عین حال تأمل دارد و این که این «مستند» به همین سادگی در ایران ساخته شود، جای تأمل بیشتری دارد و این پرسش را پیش می کشد که چند مستند اینچنینی در ایران ساخته شده است؟

فیلم سینمایی داستانی «آرگو» در حالی با سیل انبوهی از نقد ها از سوی منتقدان همراه شده که گمان می رفت، فیلم های به مراتب مخرب تری در سال ۲۰۱۲ تولید یا اکران شده باشد که جنبه تخریبی اش به مراتب بیش از «آرگو»ست و به جهت آن که برچسب واقع گرایی و «مستند» بودن دارد، بیننده همه آنچه می بیند، به عنوان بخش هایی از حقایق پیرامون ایران می پذیرد و در عین حال شاهد سکوت و عبور از کنار چنین آثاری هستیم!

به گزارش «تابناک»، درک هر مدیوم سوای شناخت کلیتش، نیازمند درک جزییات آن برای دستیابی به یک تصویر کامل و دستیابی به تحلیلی دقیق درباره کارکرد هایش در هر جامعه است. هرچند در کشورهای اروپایی و آمریکایی، تلاش شود سینمای قصه گو را یک مرجع تأثیرگذار برای افکارسازی تلقی کرد، عموم مردم به این حوزه به مانند یک مرجع علمی و تاریخی نمی نگرند.

در واقع هرچند توهین یا تحریف در ژانر سینمایی داستانی توسط گروه وسیع تری از مخاطبان ـ به واسطه وسعت بالای مخاطبان سینما ها در این کشور ها ـ دیده می شود؛ اما آنچه آیینه تمام نمای حقیقت جلوه می کند، ژانر «مستند» است؛ حوزه ای که در سینمای دنیا جایگاه خود را دارد و در اکران های سینمایی نیز با فروش های چشمگیری همراه می شود که ثابت کرده تولیدات مستند، ظرفیتی فرا تر از پخش در شبکه های ماهواره ای دارد.

با وجود این، در فضای افکار عمومی کشور بر خلاف رویه معمول، همواره شیپور از سر گشادش نواخته می شود و در عین حال که در ازای هر فیلم «سینمایی داستانی» که پیرامون ایران ساخته شده باشد، واکنش های شدیدی می بینیم، در قبال آثار مستند ضدایرانی عمدتاً با سکوت برخورد شده است؛ مستندهایی که حتی در سطح محیط های آکادمیک نیز مورد توجه و اکران قرار می گیرد و به عنوان نگاه مبتنی بر واقعیت نسبت به جامعه، فرهنگ و سیاست ایرانی مورد استناد خواهد بود.

در همین باره، یکی از مخاطبان «تابناک» در مطلبی پیرامون یکی از همین فیلم های مستند نوشته است: این روز ها اعطای جایزه بهترین فیلم در هشتادوپنجمین دوره مراسم اسکار به فیلم «آرگو»، سرو صدای زیادی به پا کرده و مسئولین و متولیان فرهنگی و سیاسی کشور در راستای محتوای آن موضع گیری های فراوانی داشته اند.

اما در همین روز ها، فیلم ضد ایرانی و اسلامی به نام «کاری در ایران» در ایالات متحده آمریکا و اروپا در حال اکران عمومی است. این فیلم مستندی است به کارگردانی تیل شاودر آلمانی، راجع به بسکتبالیست رنگین پوست آمریکایی به نام «کوین آلفونسو شپارد» که در سال های ۲۰۰۸ ـ ۲۰۰۹ میلادی در لیگ بر تر بسکتبال ایران و در تیم لوله آ. اس شیراز حضور داشته است.

بنا به گفته سارا نجومی، تهیه کننده ایرانی ـ آمریکایی و همسر کارگردان آن، اجرایی کردن پروژه ضداسلامی و ضدایرانی کاری در ایران، مدت ها مدنظر آن ها بوده تا اینکه شخصی مناسب برای اهداف این پروژه را پیدا می کنند و او کسی نیست جز بسکتبالیست حرفه ای به نام کوین شپارد که در آرژانتین، اسرائیل، چین و دو کشور دیگر مورد تحریم آمریکا (کوبا و ونزوئلا) سابقه بازی داشته و به گفته تهیه کنندگان فیلم، دارای شخصیتی جذاب و دوست داشتنی برای جذب مخاطب است.

در آغاز تهیه کننده و کارگردان این فیلم، تلاش داشتند به نام خبرنگار وارد ایران شده و پروژه خود را پیش ببرند، که باهشیاری مسئولین دفتر نمایندگی ایران در آمریکا به آن ها ویزای خبرنگاری داده نمی شود و تیل شاودر به همین علت تصمیم می گیرد به عنوان یک گردشگر آلمانی وارد ایران شود.

تهیه کننده فیلم در جایی می گوید که پیش از حضور شپارد در ایران از طریق تماس تلفنی با مسئولین و مدیران باشگاه صحبت کرده و هماهنگی های لازم را انجام می دهد. پس از آن وارد ایران شده و در تمامی لحظات در کنار شپارد بوده و به ثبت تصاویر می پردازند.

بر خلاف ژانر فیلم که نام مستند را یدک می کشد، صحنه های فیلمبرداری شده تا جایی پیش می رود که کاملا ًبرنامه ریزی شده، دخترانی در آپارتمان شپارد و هم تیمی صربستانی اش بدون پوشش اسلامی حاضر شده و به زبان انگلیسی به نقد و زیر سؤال بردن مفاهیم اساسی اسلامی و چالش کشیدن مقوله های چون مذهب، سیاست و جنسیت می پردازند.

این مستند به اصطلاح ورزشی که البته بیش از هر چیز، پروژه ای سیاسی، ضد اسلامی است، بستری مانند ورزش را فضای مناسبی برای پیشبرد این پروژه تشخیص داده و به ظاهر فدراسیون بسکتبال ایران و همچنین مسئولان وزارت فرهنگ و ارشاد هیچ گونه جلوگیری از حضور عوامل این فیلم نکرده و آن ها آزادانه این پروژه را پیش برده اند.

به گفته کارگردان فیلم کاری در ایران، ۱۲۰ حلقه فیلم را در این مدت ابتدا به کشور آلمان و سپس به آمریکا فرستاده اند که این خود نشان دهنده میزان حضور آن ها و حجم سنگین فیلم برداری های مربوط به آن است!

حال این که یک آمریکایی اجازه یابد تا از خزانه دولتی و پول مردم ایران درآمد به دست آ ورده و در عین حال، ابزاری برای پیشبرد پروژه ایران ستیزانه باشد، جای تأسف و در عین حال تأمل دارد و آن که این «مستند» به همین سادگی در ایران ساخته شود، جای تأمل بیشتری دارد و این پرسش را پیش می کشد که چند مستند اینچنینی در ایران ساخته شده است؟

خوشبختانه به رغم سهل انگاری انجام گرفته، هنگامی که این گروه برای آخرین بار قصد ورود به ایران را برای به پایان رساندن این پروژه و همزمان با رخدادهای پس از انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۸۸ داشته اند، از ورود آن ها جلوگیری شده و بازگردانده می شوند و به همین دلیل است که برای صحنه های مربوط به اتفاقات پس از انتخابات سال ۱۳۸۸ د راین فیلم از منابع دیگر استفاده شده است.

در میان انبوه خبر ها و موضع گیری های ناشی از اعطای اسکار به فیلم ضد ایرانی آرگو، اجرای پروژه ای مانند فیلم مستند کاری در ایران، آن هم از دل مرزهای ایران اسلامی و با استفاده از بستر ورزش، بررسی و دقت نظر مسئولین و متولیان امر را می طلبد، چرا که قطعاً اثرگذاری فیلم مستند بیش از یک فیلم سینمایی است و مخاطب با آغوش باز، هر آنچه را در «قالب» یک مستند به نمایش در می آید، جزو دانستنی هایش قرار می دهد.

اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها