صفحه اصلی > اخبار سینمای ایران : گفتگو با بهروز شعیبی/ بازی در هالیوود را دوست دارم اما نه در هر شرایطی

گفتگو با بهروز شعیبی/ بازی در هالیوود را دوست دارم اما نه در هر شرایطی

13911123000045 PhotoA

بازیگر فیلم «طلا و مس» در گپ و گفتش با فارس درباره دستمزد بازیگرها، حواشی آنها، آرزوهای انجام نشده و برخی سوالات دیگر در این زمینه پاسخ گفت و البته به برخی سوالات هم پاسخ نداد.

– اگر بازیگر نبودید دوست داشتید چکاره بودید؟

قطعا اگر بازیگر نبودم کارگردان بودم.

– اگر سینماگر نبودید، چطور؟

فعلا سوال بعدی را بپرسید تا به این موضوع فکر کنم!

– در سینما دوست داشتید با کدام کارگردان کار کنید که تاکنون این امکان فراهم نشده است؟

به عنوان کارگردان همیشه رضا کاهانی را دوست داشته‌ام و فکر می کنم ارتباطش با بازیگران بسیار خوب است. قطعا پیشکسوتان هم جای خودشان را دارند.

– به عنوان کارگردان دوست دارید با کدام بازیگران کار کنید؟

قطعا بازیگران زیادی هستند که من دوست دارم با آنها کار کنم و کارکردن با آنها باعث افتخار من است. ولی در پیشکسوتان من هنوز علاقه زیادی به کار کردن با «سعید پورصمیمی» دارم و آرزو می‌کنم یک روز هم بتوانم با «مهدی هاشمی» کار کنم. و از بین بازیگران زن هم خیلی دوست با خانم «فاطمه معتمد‌آریا» کار کنم.

– در بین فیلم‌های سینمایی؛ دوست داشتید در کدام نقش حضور پیدا می‌کردید؟

به هر حال همذات پنداری با بعضی پرسوناژها را دوست دارم به شرطی که این پرسوناژها درست و خوب پرداخت شده باشند. درست است که سینما و نوع پرداخت سینما دارد پیشرفت می‌کند اما همچنان برخی از نقش‌هایی که «بهروز وثوقی» و یا مرحوم «پرویز فنی‌زاده» بازی کرده‌اند، این حس را در من بوجود می‌آورند که ای کاش می‌توانستم این نقش را بازی کنم. در کنار این‌ها نقشی که آقای «فرامرز صدیقی» در «دندان مار» بازی کرد را واقعا دوست دارم و یکی دو کار «محمد صالح‌علاء» مثل «دستفروش» را علاقه دارم و «هامون» را هم خیلی دوست دارم.

– کاراکتری از کاراکتر‌های اجتماعی بوده که دوست داشته باشید در آن قالب قرار بگیرد؟

به هر حال من یکسری ژانرها را هنوز کار نکرده‌ام. مثلا کاری که ساختار اکشن یا سینمای دلهره باشد را هنوز کار نکرده‌ام.همچنین با وجود اینکه خودم یک سریال طنز به نام «مهر آباد» کار کرده‌ام اما هنوز در سینمای کمدی کار نکرده‌ام.

– بازیگر خاصی الگوی بازیگر شما بوده است؟

معمولا اوایل کار بازیگری علاقه به خیلی از بازیگران دارید اما بعد از اینکه مستمر مقابل دوربین قرار بگیری الگوها و استفاده از روش‌ها خیلی فرق می کند. اما اصولا من از بازی بازیگران زن چیزهای زیادی را یاد گرفته‌ام و فکر می‌کنم بازیگران زن خیلی در بازیگری و لحظاتی که بوجود می‌آورند موفق‌تر هستند. به عنوان نمونه هر زمان که فیلمی از «مریل استریپ» می‌بینم انگار سر کلاس درس نشسته‌ام. در بازیگران ایرانی هم خانم معتمد آریا چنین خصوصیتی دارند و با اینکه من در دوران دستیاری تنها فیلم «دختر شیرینی فروش» را با ایشان کار کردم اما خیلی برایم آموزنده بوده است. البته من بازیگری در سینما را با «آژانس شیشه‌ای» آغاز کردم و حضور در کنار بازیگران بزرگی چون پرویز پرستویی،رضا کیانیان و آتیلا پسیانی بودن خودش یک جوری در ذهن من ماند و کلاس آموزشی خوبی برای من بود.

اما در بازیگران مرد به نظرم سعید پورصمیمی وقتی جلوی دوربین قرار می‌گیرد و 1،2،3 را که می گویی بازیگری را معنی می دهد و برای من ایشان معنای کامل بازیگری است.

– فکر می‌کنید در حال حاضر رابطه مردم با سینما بهتر است یا تلویزیون؟

رابطه مردم به شکل گسترده با تلویزیون خیلی بیشتر است چرا که تلویزیون در خانه آنها وجود دارد و به شکل رایگان از برنامه‌هایش استفاده می‌کنند، اما اینکه بگوئیم رابطه کدامیک با مردم عمیق‌تر است بستگی به فیلم‌هایی دارد که ساخته می‌شوند و بعضی وقت‌ها ده‌ها فیم سینمایی اکران شوند اما یک تله فیلم روی ذهن آنها تاثیر بیشتری بگذارد و برعکس شاید در طول یک ماه ده‌ها تله فیلم ببیند اما یک فیلم سینمایی بتواند تاثیر عمیق‌تری روی آنها بگذارد.

– چرا در سال‌های اخیر اینقدر حرف و حدیث در خصوص دستمزد بازیگران زیاد بود و آیا واقعا دستمزد بازیگران زیاد است؟

من خودم هم به این سوال خیلی فکر کرده‌ام. اما مساله به مردم و دستمزد بر نمی‌گردد. مساله به این ارتباط دارد که یک گروه و بخصوص یک بازیگر در ازای هزینه‌ای که می‌گیرد چقدر برای آن کار تلاش می‌کند. برای مثال هیچکس این دستمزد را نپرسیده ‌است که مهدی هاشمی و پرویز پرستویی چقدر دستمزد می‌گیرند؟. به این دلیل که اینقدر برای نقشی که بازی می کند انرژی می‌گذارند که اصلا دستمزد آنها مهم نیست. اما این سوال زمانی بوجود می‌آیند که مردم می‌بینند یک بازیگر از فیلمی به فیلم بعدی هیچ تغییری نکرده است و همان پرسوناژ بوده است و ان موقع است که حتی اگر مردم هم این سوال را نپرسند آن بازیگر در وجدانش این سوال را می‌پرسد. بنابراین بسیاری از بازیگران اصلا دستمزد عجیب و غریبی نمی‌گیرند.

– بازیگران ما چقدر علمی کار می‌کنند و به مبانی نظری بازیگری مسلط هستند؟

ما بازیگران زیادی در سینما داریم که تحصیلات آکادمیک ندارند ولی در طول سال‌ها روند رو به رشدی داشته‌اند. تحصیلات برای وارد شدن به عرصه سینما مهم است اما خیلی نقش به سزایی ندارد. چرا که بازیگری یک حرفه کاملا حسی است. بنابراین ترکیب تحصیلات و شناخت در بازیگری مهم است.

– آیا واقعا پول بازیگران از پارو بالا می‌رود؟

این سوال در اثر همین حواشی سینما برای مردم بوجود آمده است. اما اصولا بازیگری حرفه‌ای است که هیچکس ممکن است فکر نکند این بازیگر از تک تک اعضا و سلول‌هایش برای یک نقش دارد استفاده می‌کند به همین دلیل اینهمه شغل‌های پردرآمد در جامعه هستند که به چشم نمی‌آیند اما بازیگری با تمام حواشی‌اش دیده می‌شود.شغل‌های دیگری هستند که خیلی از بازیگری پرآمدتر هستند اما به دلیل اینکه مردم به واسطه بازیگران با سینما همذات پنداری می‌کنند زندگی بازیگران بیشتر در چشم مردم است.

– رابطه چهره با سینما چیست و چرا برخی از بازیگران پیشکسوت معتقدند امروز مانکن‌ها جای بازیگران را گرفته‌اند ؟

اصلا به نظر من این موضوع جدا از هم هستند. درست که در سینما هر چقدر چهره زیباتری داشته باشی، سینمای گیشه پسند تو را زودتر جذب می‌کند، ولی در مقابل بازیگران بسیار خوبی هم بوده‌اند چهره زیبایی نداشته‌اند. بنابراین زیبایی شناسی در سینما مهم است اما بستگی به این دارد که از چه زاویه‌ای به آن نگاه کنیم. در مورد بازیگران ایرانی جرات نمی‌گویم مثال بزنم اما در مورد بازیگران خارجی بعد از این همه سال آیا کسی در مورد آل پاچینو زیبایی او را مثال می‌زند یا قدرت بازیگری‌اش را؟

– آیا بازیگری سن و سال خاصی دارد؟

سینما در همه رشته‌هایش سن بازنشستگی ندارد اما هوشمند‌ترین آدم‌ها کسانی هستند که سن بازنشستگی را خودشان تعیین می‌کنند و لازم نیست حتما با رسیدن به کهولت سن در سینما بازنشسته شوند. مثلا کیشلوفکسی در 55 سالگی و چند سال قبل از اینکه بیماری به سراغش بیاید از سینما خداحافظی می‌کند.

– معنای واقعی فیلمفارسی چیست؟

من هم فیلمفارسی را بیشتر در مجلات خوانده ام.به نظر من نمی‌توانیم بگوئیم فیلمفارسی تنها در گذشته بوده است و شاید امروز هم در سینما باشد. اما از آنجایی‌که من برای مقاطع مختلف سینما احترام خاصی قائل هستم فکر می‌کنم که آن هم جزو بخش قابل احترام سینمای ایران بوده است. البته فیلمفارسی در دوره‌ای که بوجود آمده روند درستی داشته است اما امروز هر فیلمی که مورد پسند منتقدان قرار نمی‌گیرند، برایشان واژه فیلمفارسی را استفاده می‌کنیم.

– چندی پیش یکی از بازیگران زن سینمای ایران گفته بودند اگر سکس و خشونت را از سینما بگیرید هیچ چیز از آن باقی نمی‌ماند، آیا در مورد سینمای ایران هم همینگونه است؟

به این سوال جواب نمی‌دهم.

– آیا دوست دارید روزی در هالیوود هم بازی کنید؟

بله اما نه تحت هر شرایطی. به هر حال همانقدر که یک بازیگر در فرهنگ خودش حرفی برای خودش دارد،همانقدر هم سینما می‌تواند زبان جهانی داشته باشد ولی بستگی به این دارد که در چه جایگاهی بخواهی قرار بگیری.

– چرا بازیگران ما عموما چهره‌های شناخته جهانی نیستند؟

من با این موضوع خیلی موافق نیستم چرا که همین الان ما چند بازیگر داریم که پیشنهادات جهانی هم دارند اما شاید نگران این هستند که در جایگاه خوبی قرار نگیرند و این موضوع تنها به کشور ما مربوط نیست. برای مثال سینمای هندوستان یک سینمای کاملا بین‌‌المللی است اما چرا بازیگران زیادی از این سینما نمی‌توانند بین‌المللی شوند؟ به این دلیل که بازیگر در فرهنگ و قصه‌های که به فرهنگ خودش ربط دارد می تواند جایگاه خوبی داشته باشد.

– چرا خیلی از بازیگران حتی در ظاهر هم مقید به مسایل اخلاقی نیستند؟

باید ببینیم این موضوع را چه کسانی و با چه شناختی از بازیگران عنوان می‌کنند. همین چند هفته قبل مرحوم عسل بدیعی کار بزرگ و انسانی کرد. این تعریف‌ها و اینقدر سرک کشیدن‌ها در زندگی بقیه اصلا خوب نیست. بنابراین من این نظر کلی در مورد بازیگران را اصلا قبول ندارم. خیلی از بازیگران هستند که کارهایی در زندگی‌شان می‌کنند که اصلا کسی از آنها خبر دار نیست. ما چرا باید دائما جمع ببندیم و کلی فکر کنیم. یعنی اگر از سوی کسی خطایی سر زده را نباید همه را به یک چشم نگاه کرد. در نهایت قضاوت اصلی با خداوند و خداوند است که درباره خوب و بد هرچیز تصمیم می‌گیرد. اینقدر سرک کشیدن در زندگی افراد شیوه غلطی است و ما باید برای خلوت آدم‌ها احترام قائل باشیم. خیلی از بازیگران کارهای بزرگی انجام داده‌اند، که اصلا کسی متوجه نمی‌شود و خیلی از انرژی خود را صرف کارهای خیر می‌کنند. حتی از همان پولی که می‌گویند دستمزد بازیگران زیاد است برای کمک به دیگران و دستگیری از نیازمندان استفاده می‌کنند . چرا مردم در این کارهای خیر صحبت نمی‌کنند؟. البته این موضوع مخصوص جامعه ما نیست و همه دوست دارند یک نوعی از بازیگران آتو بگیرند!

– چرا فیلم‌های ژانر دفاع مقدس کم ساخته می‌شوند؟

فیلم‌های دفاع مقدس کم ساخته می‌شود به این دلیل که نوع نگاه ما به آدم‌های دفاع مقدس باید درست شود. فیلم‌های دفاع مقدس و ادبیات دفاع مقدس می‌توانند برای همیشه در فرهنگ ما جای داشته باشند اما نباید توقع داشته باشیم که تعداد فیلم های جنگی به اندازه زمان دفاع مقدس باشد. به نظرم برای شناخت این روند بهترین کسانی که می توانیم کارنامه شان را نگاه کنیم ابراهیم حاتمی‌کیا و مرحوم رسول ملاقلی‌پور هستند. یعنی اینکه آنها چگونه به جنگ نگاه کردند و بعد از جنگ هم چقدر خوب به این مساله پرداختند.

– آخرین کتابی که خوانده‌اید؟

یک مجموعه داستان‌های کوتاه نوشته نویسنده های اروپایی است.

– بهترین فیلمی که تا به حال دیده‌اید؟

مخمصه به کارگردانی کریستوفر نولان. اما در سینمای ایران همچنان «باشو غریبه کوچک».

– بدترین فیلمی که تا به حال دیده‌اید؟

کلا خیلی زیاد بوده است!

– مهمترین اتفاق جهان از نظر شما؟

آرامش یک خانواده در کنار هم

– بزرگترین آرزوی شما چیست؟

آرامش و امنیت.

– تا به حال حسودی کرده اید؟

بسیار. معمولا به آدم‌های خوب حسادت می‌کنم

– اگر یک میلیاردر تومان پول داشتید چکار می‌کردید؟

اینقدر چاله در زندگی دارم که خرج می‌کردم. اما واقعا اگر این پول را داشتم شروع به تهیه‌کنندگی در سینما می‌کردم.

عزت الله انتظامی؟

فقط باید به ایشان گفت که نسل ما باید سپاسگزار ایشان باید که اینچنین سلامت کار کردند.

شهرت؟

خوبش خوب است و بدش بد است.

سینمای ایرانی؟

فرزند همین کشور

آنجلینا جولی؟

به هر حال بازیگر خوبی است!

بدترین حادثه‌ای که برا شما اتفاق افتاده است؟

جواب نمی‌دهم.

هیروشمیا و ناکازاکی؟

سوال بعدی!

دفاع مقدس؟

دورانی که در سینما و جامعه به آن مدیون هستیم.

صلح؟

صلحی که ارامش و امنیت داشته باشد خیلی خوب است.

فارس

اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها