به گزارش مووی مگ به نقل از بانی فیلم، 45 سال بعد از توفیق فراوان فیلم اجتماعی، عاطفی و حزن انگیز «قصه عشق» رایان اونیل و الی مک گرا هنرپیشههای ایفا کننده رلهای اصلی این فیلم در سالن برنارد سنتر شهر فورت لادردیل آمریکا گرد آمدند تا در نمایشی به اسم «نامههای عاشقانه» شرکت کنند. مک گرا که 76 ساله شده است و در فیلم قصه عشق رل زن دانشجویی را بازی میکند که بلافاصله پس از ازدواج مبتلا به سرطان میشود و جان میبازد و این اولین مرتبه همکاری مجدد او با اونیل بعد از «قصه عشق» است، گفت: کار گروهی من و اونیل مثل گذشته دور قوی و پرثمر است و ما حس موفق گذشته را از دست ندادهایم. این تجدید همکاری واقعاً عالی بوده است و فکر میکنم هنوز هم طرحهایی هست که ما را به عرصههایی مشترک بکشاند.
رایان اونیل 74 ساله و متولد شهر لس انجلس آمریکا هم که موفقیتهای هنریاش از مک گرا بیشتر بوده و ابتدا با بازی در سریال تلویزیونی «محله پیتون» در شبکه ABC آمریکا که از 1964 تا 69 تهیه و پخش میشد به شهرت رسید، در مورد تجدید همکاریاش با مک گرا گفت: البته زمان درازی سپری شده اما هماهنگی من و مک گرا همچنان برقرار است و گاهی فکر میکنیم که 45 ساله شدن فیلم «قصه عشق» و پیر شدن ما رویدادی واقعی نیست و حقیقتاً روی نداده است.
فرق بزرگ اونیل با مک گرا نوع استفادهشان از شهرت عظیمی بود که «Love Story» برای هر دویشان فراهم آورد. با این که مک گرا هم با بهره گیری از آن شهرت به حضور و بازی در فیلمهای متعددی نایل شد اما این اونیل بود که با بازی در فیلمهای موفقتر «تازه چه خبر دکتر» (1972)، «ماه کاغذی» (1973)، «بری لیندون» (1975)، «نیکل اودئون» (1976) و «راننده» (1978) بیش از پیش اوج گرفت و وارد جمع 10 بازیگر اول مرد هالیوود شد، حال آن مک گرا از پیوستن به جمع 10 زن اول بازیگر آمریکا باز ماند. از فیلمهای فوق، سه مورد محصول همکاری بسیار مثمرثمر اونیل با پیتر بوگدانوویچ «روزنامه نگار کارگردان شده» و یکی از نوابغ دهه 1970 سینمای آمریکا بود اما هر چه بود اونیل ریتم موفقیتهایش را ادامه داد و بازی برای استنلی کوبریک بزرگ و فقید در «بری لیندون» نشان میداد که «هنری سازان» و فیلمسازان جدیتر و سنگینتر نیز از اونیل استقبال میکنند و مسئله و حسن او فقط قوه پولسازیاش نیست. اونیل که پیش از پرداختن به فیلم و سینما یک بوکسور بود و در مسابقات متعددی شرکت کرد و بیشتر پیروز بود تا مغلوب، از اوایل دهه 1980 به بعد به آرامی نزول کرد و از شروع دهه 2000 به بعد بسیار کم کارتر و کم پیداتر شده هر چند از 2007 به بعد در سریالی تلویزیونی در آمریکا به نام «Bones» نقشی را به عهده داشته اما این رل ثابت نبوده و در تمامی اپیزودهای این مجموعه به چشم نمیخورد. قابل ذکرترین فیلمهای سینمایی اونیل از 1980 به بعد «همراهان» (1982)، «اختلافات حل نشدنی» (1984)، «وفادار» (1996) و «بدون اثر» (1998) بودهاند اما حقیقت آن است که او در یورش نسل جدیدتر و جوانتر سینمای آمریکا به سوی فیلمها و رلهای برتر کاملا رنگ باخته و مغلوب و فراموش شده و حسن برنامه مشترک تازه او با مک گرا طی هفته گذشته، خروج ولو موقتی هر دویشان از ورطه فراموشی بود. ناگفته نماند که تاتوم اونیل دختر رایان اونیل هم پس از درخشش فراوان در کودکی طی دهه 1970 و به رغم فتح یک جایزه اسکار نقش دوم زن در سال 1973 برای بازی در فیلم «ماه کاغذی» در 3 دهه اخیر عملا از یادها رفته است. تاتوم اونیل اینک 52 سال سن دارد.