در حالی که فیلمهای بسیاری در صف دریافت مجوز برای اکران هستند فیلم «یوسف پیامبر» که نسخه‌ای تدوین شده برآمده از سریال آن است پروانه نمایش گرفت اما خیلی زود ناتوانی آن در جلب مخاطب علی رغم ادعاهای کارگردانش عیان شد.
سلحشور پیشتر گفته بود که فیلمش توان کشیدن مخاطب به سالن سینما را دارد. بی تردید اعتماد به نفس این کارگردان در بیان این مطلب به دلیل استقبال بیننده تلوزیونی از نمایش این سریال است. اما به وضوح عیان شد به دلیل نداشتن عنصر تازگی و مؤلفه‌های لازم یک اثر سینمایی، فیلم مذکور از کمترین توان برای جذب مخاطب در اکران سینمایی برخوردار نمی باشد وبی تردید در این بین به فیلمهای منتظر برای اکران اجحاف صورت گرفته است.
«یوسف پیامبر» به مدد قصه‌ای جذاب و هزینه‌ای سرسام آور و نیز استفاده از عناصری نظیر دکور، گریم و بازیگری از اقبال زیادی در پخش تلوزیونی بهره جست و همین موارد ضعفهای بزرگ این اثر پرهزینه را پوشاند. ضعفهایی نظیر فقر یک فیلمنامه منسجم وپرداخت شده که در بستر حوادث جذاب داستان بار دراماتیک اثر را به دوش بکشد که نمود بارز آن در دیالوگهای سطحی و ضعیف تجلی یافته بود.
می‌توان گفت سلحشور داستان بی‌نظیر یوسف(ع) را به مسلخ برد و فقط در جلب نظر بیننده انبوه تلویزیونی که نگاهی غیرهنری و توده‌وار به نمایش دارد موفق عمل کرد و شاید تنها نکته مثبت در اکران این فیلم اثبات بی اعتنایی و نارضایتی قشر سینمارو از اثر پر هزینه سلحشور باشد.
همین است که این فیلم علیرغم ده روز اکران متوالی بیشتر از یک میلیون تومان فروش نداشته است!
