میثم کریمی – روح انگیز سامی نژاد نامی است که تاریخ ایران به او یک احترام ویژه بدهکار است.
بانوی بازیگری که در نخستین اثر ناطق سینمای ایران به نام « دختر لر » به ایفای نقش پرداخت و پس از آن تا جایی که امکان داشت با خشونت جامعه مواجه گردید و حتی در این راه خانواده نیز او را طرد نمود.
سامی نژاد در دورانی مقابل دوربین قرار گرفت که فرهنگ عامه مردم ایران به انزوا و گوشه نشینی مطلق بانوان خلاصه می شد و کمتر کسی می توانست شرایط متفاوتی را رقم بزند.
از این رو، قرارگیری سامی نژاد در مقابل دوربین یک اتفاق نابخشودنی محسوب می شد که هزینه فراوانی هم برای وی به همراه داشت. خودِ وی در دهه ی چهل تعریف می کرد که مردم با سنگ به سراغ ماشین او می آمدند و در هر مکانی که او را می دیدند، بلافاصله او را آزار می دادند تنها به این جهت که صورتش نمایان شده است!
سامی نژاد در نهایت بازیگری در سینما را به دلیل فشارهای جامعه کنار گذاشت و از آن پس رفته رفته از یاد جامعه ایران حذف گردید. در سالهای بعد نامهای بزرگتری به سینما آمدند و رفته رفته سینما سر و شکل رسمی خود را بدست آورد.
سامی نژاد در سال 1376 و در حالی که هرگز فرزندی نداشت در منزلش واقع در پاسداران تهران در تنهایی مطلق درگذشت. هیچکس در سالهای پایانی عمر سامی نژاد اطلاعی از زنده بودن او نداشت و گمان می رفت که وی سالها قبل از دنیا رفته باشد!
سینمای ایران هرگز بطور شایسته برای او یادبودی برگزار نکرد و جایگاهش را گرامی ندانست.
سوم تیرماه زادروز روح انگیز سامی نژاد بود
