بالاخره ضربه نهایی به تهیه کننده و مدیر کمپانی واینستین زده شد: یکی از دختران بازیگر در لس آنجلس اعتراف کرد که هاروی واینستین معروف به او تجاوز کرده است. درست بعد از اولین ضربه ای که بازیگر و سناریونویس لوییزت گیس به او زد، زمانی که گفت «قلب من به شدت می تپید و بسیار ترسیده بودم. سرم را برگرداندم طوری که او را نبینم». این بازیگر در ۱۰ اکتبر اعلام کرد که وقتی در اتاق هتلی در جشنواره فیلم ساندنس سال ۲۰۰۸ بوده، از ترس آزارجنسی هاروی واینستین پا به فرار گذاشته است.
به گزارش مووی مگ به نقل از بانی فیلم، در کنفرانس مطبوعاتی، لوییزت به همراه وکیل خود گلوریا آلرد توضیح داده بود که واینستین در اتاق به خاطر قول او به فعالیت در یک فیلم تحت فشار قرار گرفته بود و این تهیه کننده به قصد آزارجنسی از او خواسته تا در اتاق بماند. با افشای این ماجرا و باقی اظهارات دیگران در همین زمینه، هاروی واینستین از سمت خود به عنوان مدیر کمپانی اخراج شد. ماجرا پشت ماجرا معلوم شد که این تهیه کننده بارها بازیگران را مورد آزارجنسی و تعدی قرار داده تا سرانجام به تجاوز رسیده است.
واینستین ۶۵ ساله که زمانی یکی از غول های صنعت سینمای آمریکا محسوب می شد، به فاصله ای کوتاه توانسته بود موقعیتی چشم گیر در ساخت آثار مهم سینمایی در هالیوود به دست آورد. اما هنگامی بیش تر آلودگی جنسی اش فاش شد که «نیویورکر» نوشت او زنان بی شماری را مورد آزارجنسی قرار داده است. در این صورت می بایستی به دلیل این جرایم سنگین راهی زندان شود. در حالی که ماجراهای هولناک این تهیه کننده یکی بعد از دیگری رو می شد، هالیوودی ها و شخصیت های عمده واکنش نشان دادند. جرج کلونی- که فیلم «اعترافات یک ذهن خطرناک» را برای واینستین ساخته بود- در یک کلمه گفت: «غیرقابل دفاع» و مریل استریپ- که به خاطر بازی در فیلم «بانوی آهنین» خود برای واینستین اسکار گرفت- عمل زشت هاروی واینستین را «غیرقابل بخشش» خواند و افزود: «آزارجنسی از طریق قدرت در هالیوود امری کاملاً آشناست». پس از آندو، آنجلینا جولی- که برای کمپانی میرامکس در فیلم «بازی با قلب» بازی کرده بود- گفت: «تجربه ای بد داشته ام و گفتم دیگر هرگز با او کار نخواهم کرد و دیگران را هم وادار خواهم کرد نکنند». هم چنین، گوئینت پالترو- که واینستین برایش به خاطر بازی در فیلم «شکسپیر عاشق» اسکاری فراهم کرد- اظهار داشت: «به پیشنهاد او بازی در فیلم «اما» را نپذیرفتم و باید بگویم که در آن موقع بچه بودم و خیلی می ترسیدم». جسیکا چستین- بازیگر فیلم «بی قانون»- هم گفت: «انکار چنین فاجعه ای باعث می شود که مجدداً تکرار گردد». و بالاخره بن افلک- که همکار سناریوی «ویل هانتینگ خوب» بوده- اظهارنظر کرد: «غم انگیز و عصبانی کننده است عملی که آن مرد انجام داد. اگر توبیخ نشود به دیگران هم جرأت چنین اعمالی را می دهد».
هواداران سینما هم در این بین به پرسشی تازه رسیده اند و آن این که آیا می توان هنر را از هنرمند جدا دانست؟ و یا در این مورد خاص، آیا باید تهیه کنندگان و هنرمندان موفق، یعنی کسانی را که طی ۳۰ سال بهترین فیلم ها را خلق کرده اند، نادیده گرفت؟ واینستین موجب گشت تا کارگردانانی چون کوین اسمیت، کوئنتین تارانتینو، رابرت رود ریگز، ریچارد لینکلیتر و استیون سودربرگ وارد فعالیت های سینما شوند یا با ساخت آثاری که سبب شد بازیگرانی مانند مریل استریپ، گوئینت پالترو، جودی دنچ و جنیفر لارنس به اسکار برسند. و یا بازیگرانی را هم مثل ژان دوژاردن، کالین فرث و مایکل کین را به موقعیت های قابل توجه رساند. بدبختانه شهرت و قدرت باعث گشت که این تهیه کننده سرشناس را به سمت و سوی فساد اخلاقی سوق دهد.
وقتی به قبل تر برمی گردیم در می یابیم که در هالیوود از قدیم الایام چنین آلودگی هایی وجود داشته است. مانند رسوایی که رومن پولانسکی به بار آورد و یا وودی الن و یا در این اواخر با افشای ماجرای آزارجنسی به وسیله بیل کازبی که زمانی محبوب تلویزیونی بود. همه این ها گویی راه را برای واینستین هموار کرده اند!
لورا پالومبو- عضو مرکز تحقیق در خصوص خشونت های جنسی- گفته است که باید کمپانی میرامکس و واینستین شفاف سازی کنند و در غیر این صورت بایستی مورد بازجویی قرار بگیرند. به عقیده او: «پرسشی که همگان اکنون دارند این است چه گونه پس از نزدیک به سه دهه چنین اتفاقاتی رخ داده بی آن که مردم حرف های قربانیان را باور کنند تا جلوی این فساد اخلاقی گرفته شود».
کمپانی واینستین باید جوابگو باشد. هاروی واینستین اخراج نشد به جهت کاری که انجام داده بود بلکه اخراج شد چون اعمالش به صورت گسترده ای انعکاس پیدا کرد. اگر استودیو بخواهد از فیلم و فیلم سازها حمایت کند باید از طریق صنعت سینما و مسئولین آن نظارت و تحقیق شود و نگذارند اهالی سینما مورد تعرض قرار گیرند. اینک بعد از ۱۲ ماه که از اخراج مدیر مسئول شبکه خبر کانال فاکس یعنی راجر ایلز می گذرد، و همین طور اتهام آزارجنسی نسبت به دانالد ترامپ که او را رییس جمهور کرد، به نظر می رسد چنین نوع فرهنگی دارد به راحتی جا می افتد. امیدوار باشیم که قضیه واینستین عاقبت نشانه هایی از تغییر در این زمینه باشد و قربانیان آزارجنسی نفسی به آسودگی بکشند. شاید هم بتواند قدمی به جلو باشد تا دیگر قربانیان سکوت اختیار نکنند، و این عمل زشت پشت درهای بسته باقی نماند.
