صحبت‌های دیروز عزت‌الله ضرغامی معاون امور سینمایی وزارت ارشاد در نیمه اول دهه 1370 درباره حضور فیلم «طعم گیلاس» در جشنواره کن و مخالفت این جشنواره با نمایش فیلم امیر نادری با واکنش محمد حقیقت نماینده وقت جشنواره کن روبه‌رو شده و او می‌گوید ضرغامی اطلاعات نادرست داده است. حقیقت در آن زمان یکی از نمایندگان جشنواره کن برای انتخاب آثار بود و اغلب فیلم‌های ایرانی را او به برگزار کنندگان جشنواره معرفی می‌کرد.
حقیقت در یادداشتی که سایت سینماسینما منتشر کرده، نوشته است: «در روزنامه شرق گفت‌وگوی مفصلی با اقای ضرغامی چاپ شده، که ایشان متاسفانه اطلاعات نادرستی به خوانندگان داده و متاسفانه در پی آن به ناحق در مورد امیر نادری خبری پخش شده است. درباره فیلم امیر نادری (آ ب ث مانهاتان) برخلاف گفته آقای ضرغامی این فیلم درجشنواره کن پذیرفته شده بود و به نمایش هم در آمده بود و درکاتالوگ جشنواره هم تمام اطلاعات با عکس کارگردان و عکس فیلم و غیره امده است. کاتالوگ رسمی پنجاهمین دور جشنواره کن سال ۱۹۹۷ موجود است. همچنین در مطبوعات فرانسه و غیره و حتی در ایران ماهنامه فیلم و باقی مطبوعات هم از حضور فیلم نادری مطلب چاپ کرده بودند.»
او در ادامه بخش دیگری از روایت ضرغامی درباره توصیه کیارستمی به ژیل ژاکوب دبیر سابق جشنواره کن را رد می‌کند: «بنابراین گفته آقای ضرغامی نادرست است، چرا که اصلا اقای عباس کیارستمی در جریان تمام شدن فیلم نادری در نیویورک نبود و هیچگاه درباره این فیلم با ژیل ژاکوب صحبت نکرده بود. فیلم را آقای پی‌یرریسیان و من دیده بودیم و سپس فیلم به کن پیشنهاد و پذیرفته شد. این فیلم مدت‌ها قبل از اینکه جشنواره کن ۱۹۹۷ برپا شود انتخاب شده بود.»
محمد حقیقت در بخش دیگری از یادداشتش به ادعای ضرغامی که جشنواره کن به هر قیمت می‌خواست به کیارستمی نخل طلایی بدهد، پاسخ داده است: «فیلم «طعم گیلاس»، که اثر فوق‌العاده‌ای از نظر سینمایی است روز سه شنبه ۹ ماه مه ۱۹۹۷ به پاریس رسید (فستیوال ۱۰ ماه مه شروع شد) و من شخصا کپی را از آقای وحید اسفندیاری در فرودگاه تحویل گرفتم – و بلافاصله آنرا در سینمای خودمان اتوپیا – کاملا خصوصی دیدم و با تلفن مدیر جشنواره را که آن موقع در شهر کن بود در جریان قرار دادم. فردای آن روز جشنواره اعلام کرد فیلم در مسابقه است. اما کاتالوگ جشنواره قبلا آماده و چاپ شده بود، لذا هیچ نشانه‌ای از فیلم آقای کیارستمی در کاتالوگ جشنواره نیست. بنابراین جشنواره کن از قبل تصمیم نگرفته بود به عباس کیارستمی جایزه نخل طلا بدهد.»
ادعاهای ضرغامی تکراری بود
به گزارش مووی مگ به نقل از آی سینما، جالب است که مشابه این اتفاق در سال گذشته هم رخ داده بود. در خرداد 95 ضرغامی مشابه حرف‌هایی را که دیروز در گفت‌وگو با روزنامه شرق زده، در اینستاگرام خود نوشته بود و محمد حقیقت در آن مقطع هم با انتشار یادداشتی در روزنامه بانی فیلم درباره ادعای او توضیح داده بود.
ضرغامی در خرداد 95 نوشته بود: «امیر نادری در آمریکا، فیلمی ساخت که محتوای آن فقر و فحشا و ابتذال در جامعه امریکا بود. فیلم را به جشنواره کن فرستاد؛ علی‌رغم تصور او، از همان ابتدا فیلم مردود و از مسابقه کنار گذاشته شد! آقای عباس کیارستمی در یک جلسه طولانی و صمیمی با من، به این مسأله اشاره کرد و گفت آقای نادری از من خواست پا در میانی کنم؛ با رئیس جشنواره کن صحبت کردم و راجع به کارنامه آقای نادری توضیح دادم و از او خواستم این فیلم در مسابقه پذیرفته شود. آقای ژیل ژاکوب در پاسخ گفت بله، فیلم خوبی است؛ ولی مربوط به جامعه آمریکاست؛ اگر مربوط به ایران بود، حتماً قبول می کردیم.»
و محمد حقیقت با انتشار این یادداشت در بانی فیلم مثل امروز پاسخ داده بود:
«مطلب حیرت انگیزی را درسایت بانی فیلم به نقل از آقای ضرغامی خواندم که لازم است برای حفظ اعتبار و آبروی هنری امیرنادری، مطالبی را در همین باره توضیح بدهم تا مشخص شود که روایت رییس پیشین سازمان صدا و سیما از اساس نادرست است. بنده از سال ۱۹۹۰ با جشنواره کن همکاری خود را آغاز کردم واز سال ۱۹۹۲ رسما از سوی آقای ژیل ژاکوب دبیرکل جشنواره، به عنوان نماینده برای انتخاب فیلم های ایرانی بارها به ایران سفر کردم.
نخستین بارهم که ازآقای عباس کیارستمی فیلمی در جشنواره کن پذیرفته شد، فیلم «زندگی ادامه دارد » بود که در بخش نوعی نگاه این فستیوال پذیرفته شد، پس از آن دوسال بعد «زیر درختان زیتون» اولین فیلم ایرانی بود که برای نخستین بار ایران در بخش مسابقه پذیرفته شد. بسیاری فیلم های دیگر نیزدر بخش های گوناگون جشنواره کن شرکت کردند تا سرانجام در سال ۱۹۹۷، فیلمی که امیرنادری با نام «الف – ب – مانهاتان» در نیویورک ساخته وانتقادی از جامعه امریکا بود در بخش نوعی نگاه پذیرفته شد. نام این فیلم امیر نادری درروز کنفرانس مطبوعاتی در پاریس رسما اعلام شد.
یک ماه بعد ازانتخاب شدن فیلم امیر نادری، «طعم گیلاس» اثرعباس کیارستمی، درست یک روز مانده به شروع جشنواره (جشنواره دهم ماه مه شروع می شد) یعنی روز سه شنبه ۹ ماه مه به فرودگاه ارلی رفتم و کپی ۳۵ میلیمتری فیلم را از آقای وحید اسفندیاری تحویل گرفتم و فورا آنرا در یک جلسه نشان دادم و بلافاصله به دفتر آقای ژیل ژاکوب که از ده روز پیش به شهر کن رفته بود اطلاع دادم و همان روز فیلم را برای زیرنویس کردن دراختیار تیترا فیلم – در پاریس قرار دادم.
فردای آن روز چهارشنبه دهم ماه مه در اولین روز جشنواره، در جلسه کنفرانس مطبوعاتی داوران اعلام شد که فیلم «طعم گیلاس» به بخش مسابقه اضافه شد.
اقای کیارستمی درجمعه آخر جشنواره، مستقیم از تهران به کن آمد و فیلم با زیرنویس در کاخ جشنواره به نمایش درآمد؛ بدون اغراق، تماشاگران ۱۲ دقیقه ایستاده فیلم و کارگردانش را تشویق کردند و خوشبختانه درپایان جشنواره، ایران صاحب اولین نخل طلا شد. من فکر می کنم آقای ضرغامی که عنوان کرده که جشنواره کن، فیلم امیر نادری را به خاطر سیاه نمائی از کشور امریکا رد کرده، نادرست و بی اساس است و نبایستی با مطرح کردن چنین سخنان دور از واقعیتی، با اعتبار و آبروی یک فیلمساز مهم ایرانی – که کاری هم به کار دیگران ندارد- بازی شود….»
