جشنواره فیلم کارلووی از میکل آنجلو قدر دانی خواهد کرد

جشنواره ی فیلم كارلووی واری با برگزاری بخش مرور آثار «میكل آنجلو آنتونیونی»، یكصدمین سال تولد این كارگردان بزرگ و صاحب نام سینمای ایتالیا و جهان را گرامی خواهد داشت.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، برگزاركنندگان چهل وهفتمین جشنواره ی فیلم كارلووی واری كه در شهر پراگ جمهوری چك برگزار می شود اعلام كردند، مراسم های ویژه ای به مناسبت یكصدمین سال تولد «میكل آنجلو آنتونیونی»، كارگردان صاحب سبك ایتالیایی در این رویداد سینمایی برگزار می شود.

به گزارش هالیوود ریپورتر، تمام فیلم های مستند ساخته ی آنتونیونی شامل ۱۶ اثر به همراه فیلم «چشم در چشم» این كارگردان محصول سال ۲۰۰۴ در بخش مرور آثار جشنواره ی كارلووی واری نمایش خواهند یافت.

«میكل آنجلو آنتونیونی» روز ۲۹ سپتامبر ۱۹۱۲ در فررا ایتالیا متولد شد و روز سی ام جولای ۲۰۰۷، در همان روزی كه «اینگمار برگمن»، دیگر فیلم ساز بزرگ سینمای جهان چشم از جهان فروبست، درگذشت.

وی در خانواده ای كارگر متولد شد و از همان كودكی علاقه اش به هنر را با نواختن موسیقی و نقاشی نشان داد. آنتونیونی به عنوان یك ویولنیست متبحر، اولین كنسرت خود را در ۹ سالگی اجرا كرد؛ هرچند با ورود به عالم سینما، دیگر از ویولن دست كشید.

باوجود فارغ التحصیلی از دانشگاه بولونیا در رشته اقتصاد، وی به عنوان یك روزنامه نگار سینمایی در سال ۱۹۴۰ در رم مشغول به كار شد. اولین فعالیت های سینمایی او در سال ۱۹۴۲ رقم خورد كه با همكاری «روبرتو روسلینی»، فیلم نامه «بازگشت خلبان» را نوشت و پس از آن به عنوان دستیار كارگردان «انریكو فولچینونی» مشغول به كار شد.

آنتونیونی اولین فیلم كوتاه خود را در سال ۱۹۴۷ با نام «مردمان پو» ساخت كه برای ساخت آن چهار سال به تكاپو افتاده بود. اما اولین فیلم بلند این كارگردان ایتالیایی در سال ۱۹۵۰ با عنوان «دروغ های عشق» به تصویر كشیده شد.

او سپس فیلم «شكست خورده» را در سال ۱۹۵۲ ساخت كه در سه كشور فرانسه، ایتالیا و انگلیس فیلم برداری شد. «زنی بدون كاملیا» (۱۹۵۳)، و «گریه» (۱۹۵۷) از فیلم های بعدی «آنتونیونی» بودند كه هریك از آنها به مباحث اجتماعی طبقه كارگر پرداخته اند.

اولین موفقیت بین المللی این كارگردان بزرگ در سال ۱۹۶۰ با فیلم «ماجرا» رقم خورد كه در جشنواره فیلم كن با استقبال همراه شد. او موفقیت های جهانی اش را با «شب» (۱۹۶۱) و «كسوف» (۱۹۶۲) ادامه داد. این سه فیلم با توجه به شباهت در سبك و موضوع كه هرسه به نگرانی های بشر امروز پرداخته اند، عموما به سه گانه های «آنتونیونی» معروف هستند.

اولین فیلم رنگی بنیان گذار سینمای مدرن ایتالیا در سال ۱۹۶۴ با نام «صحرای سرخ» ساخته شد كه این فیلم نیز بعضا ادامه این سه گانه محسوب می شود.

آنتونیونی یك سال بعد از ساخت «صحرای سرخ»، با امضای قرارداد همكاری با یك تهیه كننده انگلیسی، ساخت سه فیلم انگلیسی زبان برای استودیو MGM را برعهده گرفت. اولین این فیلم ها، «آگراندیسمان» بود كه در سال ۱۹۶۶ ساخته شد و موفقیت زیادی كسب كرد.

دومین آن «نقطه زابریسكی» در سال ۱۹۷۰ بود كه اولین فیلم «آنتونیونی» بود كه در آمریكا ساخته می شد كه البته در مقایسه با «آگراندیسمان» درخشش كمتری داشت. سومین فیلم «آنتونیونی» در این توافق نامه «مسافر» بود كه در سال ۱۹۷۵ با حضور «جك نیكلسون» ساخته شد و مورد پسند منتقدین قرار گرفت.

البته آنتونیونی در فاصله ساخت «نقطه زابریسكی» و «مسافر»، فیلم مستندی به نام «چونگ كو» با موضوع انقلاب فرهنگی چین نیز ساخت كه از سوی مقامات دولتی چین شدیدا محكوم شد.

آنتونیونی در سال ۱۹۸۰ فیلم «راز اوبروالد» و دو سال پس از آن «شناسایی یك زن» را در ایتالیا ساخت. وی در سال ۱۹۸۵ دچار عارضه سكته مغزی شد، اما با وجود فلج نسبی و مشكل تكلم، همچنان به فیلم سازی ادامه می داد.

«فراسوی ابرها» در سال ۱۹۹۵ اولین فیلم «آنتونیونی» پس از این عارضه بود كه «ویم وندرس»، كارگردان آلمانی چند صحنه از آن را كارگردانی كرد كه نتیجه آن كسب جایزه فدراسیون جهانی منتقدین فیلم از جشنواره فیلم ونیز بود.

آنتونیونی در سال ۱۹۹۶ جایزه یك عمر دستاورد شغلی را از آكادمی اسكار از دستان «جك نیلكسون» دریافت كرد، اما چندماه بعد از آن دزدان این تندیس را به سرقت بردند. این كارگردان فقید آخرین فیلم خود را در سال ۲۰۰۴ با نام «اروس» ساخت.

محتوای فیلم های «آنتونیونی» را اغلب اضطراب، تردید و نگرانی های بشر امروز و عدم توانایی او در برقراری ارتباط معنوی با دیگران تشكیل می دهند. نكته بارز در فیلم های او، سكوت ها و خلاء های فراوان است.

وی در طول شش دهه فعالیت سینمایی موفق به كسب عناوین و جوایز سینمایی فراوانی شد كه از مهم ترین آنها می توان به جایزه افتخاری آكادمی اسكار (۱۹۹۵)، نامزدی جایزه اسكار بهترین كارگردانی و فیلم نامه برای «آگراندیسمان»، جایزه فدراسیون جهانی منتقدین فیلم از جشنواره برلین برای مجموع آثار، خرس طلای جشنواره برلین برای فیلم «شب»، جایزه سی وپنجمین سال تاسیس جشنواره كن برای «شناسایی یك زن»، نخل طلای جشنواره كن برای «آگراندیسمان»(۱۹۶۷)، جایزه ویژه ی هیات داوران جشنواره كن برای «كسوف»، جایزه ی هیات داوران جشنواره كن برای «ماجرا» و جایزه یوزپلنگ طلایی جشنواره لوكارنو برای فیلم «گریه» اشاره كرد.

آنتونیونی در سال ۱۹۷۵ به عنوان خبرنگار برای حضور در جشنواره جهانی فیلم تهران به ایران سفر كرده بود.