«مارلون براندو»، بازیگر نامدار برنده ی جایزه ی اسكار و ستایش شده ترین بازیگر تاریخ سینما ۸۸ ساله شد.
«مارلون براندو» متولد سوم آوریل ۱۹۲۴در ایالت نبراسکای آمریکا، از برزگترین و تاثیرگزارترین بازیگران تاریخ سینما محسوب می شود كه بسیاری بهترین نقش او را «پدرخوانده» می دانند.
«براندو» مدتی به مدرسه ی نظامی رفت و بعد به کارهای مختلفی مشغول شد و نهایتا برای شرکت در کلاس های بازیگری راهی نیویورک شد. وی مدتی بعد به مدرسه ی بازیگری که «الیا کازان» ریاست آن را برعهده داشت راه پیدا کرد.
اولین حضور «مارلون براندو» در سینما بازی در فیلم «مردان» ساخته ی «فرد زینه من» در سال ۱۹۸۵ بود. او برای آماده کردن نقش خود در این فیلم بیش از یک ماه خود را در بیمارستان بستری کرد.
«مارلون براندو» یکی از تاثیرگذارترین بازیگران تاریچ سینما است. از فیلم های مشهوری که وی در آنها ایفای نقش کرده است می توان به «اتوبوسی به نام هوس» (در نقش استنلی کووالسکی)، «در بارانداز» (در نقش تری مالوی) به کارگردانی الیا کازان و «پدرخوانده» در نقش (دون ویتو کورلئونه) اشاره کرد. بسیاری بهترین نقش او را «پدرخوانده» می دانند.
این بازیگر آمریکایی در میان بسیاری از علاقه مندان به سینما و منتقدان به عنوان بهترین بازیگر تاریخ سینما شناخته می شود. وی در نقش های متفاوتی بازی کرده است؛ از شکسپیر تا موزیکال، از درام تا کمدی.
ساخت «بونتی» همزمان با قطع رابطه ی براندو با بزرگان هالیوود بود. در سال ۱۹۶۰ او «سربازهای یک چشم» را کارگردانی کرد و در «تعقیب و انعکاس» در چشمان طلایی بازی کرد و سپس در سال ۱۹۷۲ در نقش دون کورلئونه در «پدرخوانده» مقابل دوربین رفت.
هنگامی که آکادمی اسکار او را به عنوان بهترین بازیگر انتخاب كرد، وی زن سرخپوستی را برای گرفتن جایزه، از جانب خود مامور کرد تا به این وسیله توجه عموم را به وضع اسفناك سرخپوستان آمریکا جلب کند. وی بیش از قبل معطوف مسائل و مشکلات انسانی شد و فیلم های آخر او نشانگر این گونه تمایلات سیاسی و اجتماعی اوست.
براندو طلایه دار سبکی معروف به نام «متدی» بود كه پس از او بازیگرانی چون «جیمز دین» و سال ها بعد «پل نیومن»، «داستین هافمن» و «رابرت دنیرو» با درخشش خود این سبک را در سینمای آمریکا تثبیت کردند.
چاقی مفرط در سال های پایانی برای براندو بسیار دردسر آفرین بود. «فرانسیس فورد کاپولا»، کارگردان پدرخوانده برای متقاعد کردن تهیه کنندگان فیلم برای انتخاب براندو تلاش زیادی کرد؛ چرا که عقیده داشتند زمان این بازیگر دیگر گذشته است.
پس از «پدرخوانده» نام براندو بار دیگر در جهان سینما مطرح شد. پس از این بود که وی در فیلم های مطرحی مانند «آخرین تانگو در پاریس»، «اینک آخرالزمان» و «آبگیرهای میسوری» بازی کرد. نقش کوتاه او در انتهای فیلم «اینک آخرالزمان» از به یاد ماندنی ترین نقش های تاریخ سینماست.
این ستاره ی افسانه ای سینما روز دوم ژانویه سال ۲۰۰۴ در سن ۸۰ سالگی پس از مدت ها بیماری در بیمارستانی در لس آنجلس درگذشت.
در كارنامه ی سینمایی مارلون براندو جوایز معتبری چون بهترین بازیگر مرد جشنواره ی کن در سال ۱۹۵۲ (زنده باد زاپاتا)، بهترین بازیگر جوایز بافتا انگلیس در سال ۱۹۵۳ (زنده باد زاپاتا)، جایزه ی اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد در سال ۱۹۵۴ (در بارانداز)، بهترین بازیگر جوایز بافتا در سال ۱۹۵۴ (جولیوس سزار)، بهترین بازیگر جوایز بافتا در سال ۱۹۵۵ (در بارانداز)، جایزه ی گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد در سال ۱۹۵۴ (در بارانداز)، جایزه ی گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد در سال ۱۹۷۲ (پدرخوانده)، جایزه ی اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد در سال ۱۹۷۲ (پدرخوانده) اشاره كرد.
