تشخیص بیش فعالی و نقص توجه، فقط زمانی ممکن است که علائم اصلی این اختلال در اوایل زندگی شروع شده باشد. در ضمن شخص باید مشکلات قابل توجهی را در خانه، مدرسه یا محل کار به طور مداوم ایجاد کند.
بررسی
برای بررسی این اختلال راه هایی وجود دارد. مثلا تست) DIVA تست بیش فعالی بزرگسالان ) که شاید یکی از موثقترین روش ها باشد. معاینه پزشکی هم می‌تواند برای کمک به رد سایر علل احتمالی علائم مفید باشد. جمع آوری اطلاعات، مانند هر گونه مسائل پزشکی فعلی، سابقه پزشکی شخصی و خانوادگی، و سوابق مدرسه و محل کار هم شاید لازم باشد. مصاحبه همراه با پرسشنامه برای اعضای خانواده، معلمان یا سایر افرادی که شخص را به خوبی می شناسند نیز گاهی استفاده می‌شود. اگرچه گاهی اوقات علائم بیش فعالی می تواند در کودکان پیش دبستانی ظاهر شود، اما تشخیص بیش فعالی در کودکان بسیار کوچک دشوار است.
تشخیص بیش فعالی
تشخیص ADHD در افراد به مجموعه ای از معیارهای مهم بستگی دارد. برای تشخیص بیش فعالی و نقص توجه، شخص باید 6 علامت یا بیشتر از بی توجهی داشته باشد.یا 6 تا و بیشتر از علائم بیش فعالی (هایپر اکتیو بودن) و تکانشگری. شخص حداقل به مدت 6 ماه به طور مداوم علائم را باید نشان بدهد. شخص قبل از 12 سالگی نیز باید علائم را نشان دهد. علائم باید حداقل در 2 موقعیت مختلف نشان داده شود. به عنوان مثال، در خانه و مدرسه، تا احتمال اینکه این رفتار فقط واکنشی به معلمان خاص یا کنترل والدین باشد را رد کند. علائمی که زندگی آنها را در سطح اجتماعی، تحصیلی یا شغلی به طور قابل توجهی دشوارتر می کند. علائمی که فقط بخشی از یک اختلال رشد یا مرحله دشوار نیستند و با شرایط دیگری بهتر توضیح داده نمی شوند.
بزرگسالان
تشخیص ADHD در بزرگسالان دشوارتر است، زیرا در مورد اینکه آیا لیست علائمی که برای تشخیص کودکان و نوجوانان استفاده می شود برای بزرگسالان هم صدق می کند یا خیر اختلاف نظر وجود دارد. پیشنهاد می‌شود مطلب نقص توجه در بزرگسالان را مطالعه فرمایید. در برخی موارد، اگر یک بزرگسال دارای 5 یا بیشتر از علائم بی توجهی، یا 5 یا بیشتر از هایپر اکتیویتی و تکانشگری، در معیارهای تشخیصی کودکان مبتلا به ADHD باشد، ممکن است مبتلا به بیش فعالی یا نقص توجه تشخیص داده شود. به عنوان بخشی از ارزیابی شما، متخصص در مورد علائم فعلی شما سوال خواهد کرد. با این حال، تحت دستورالعمل های تشخیصی فعلی، تشخیص بیش فعالی و نقص توجه در بزرگسالان نمی تواند تایید شود، مگر اینکه علائم شما از دوران کودکی وجود داشته باشد. اگر سخت است که به خاطر بیاورید که آیا مشکل دارید، متخصص شما ممکن است بخواهد سوابق مدرسه قدیمی شما را ببیند.
تشخیص بیش فعالی در بزرگسالان
اگرچه هیچ آزمایش پزشکی، فیزیکی یا ژنتیکی برای ADHD وجود ندارد، یک ارزیابی تشخیصی می‌تواند توسط یک متخصص مراقبت بهداشت، روانپزشک یا روانشناس واجد شرایط ارائه شود. شخصی که اطلاعات را از چندین منبع جمع آوری می کند. این منابع شامل چک لیست علائم ADHD، مقیاس های رتبه بندی رفتار استاندارد، تاریخچه دقیق عملکرد گذشته و فعلی است. برخی از متخصصین همچنین آزمون‌های توانایی شناختی و پیشرفت تحصیلی را انجام می‌دهند تا اختلال یادگیری احتمالی را رد کنند. دستورالعمل های بالینی برای تشخیص ADHD توسط انجمن روانپزشکی آمریکا در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم (DSM-5) ارائه شده است. این دستورالعمل های ایجاد شده به طور گسترده در تحقیقات بالینی استفاده می شود. در طی یک ارزیابی، پزشک تلاش خواهد کرد تا مشخص کند که این علائم در حال حاضر تا چه حد برای بزرگسالان اعمال می شود و آیا در دوران کودکی وجود داشته است یا خیر.
زمان ارزیابی برایADHD
اکثر بزرگسالانی که به دنبال ارزیابی ADHD هستند، مشکلات قابل توجهی را در یک یا چند زمینه زندگی تجربه می کنند. چون این مسئله مربوط به مغز است. پیشنهاد میکنیم مقاله مغز کودکان بیش فعال را مطالعه کنید. مشکلاتی مثل عملکرد ناسازگار در کار یا مشاغل؛ از دست دادن یا ترک شغل مکرر، سابقه ناموفق تحصیلی و شغلی. همچنین توانایی ضعیف در مدیریت مسئولیت های روزانه، مانند انجام کارهای خانه و وظایف تعمیر و نگهداری، پرداخت قبوض یا سازماندهی چیزها. مشکلات روابط به دلیل انجام ندادن وظایف. فراموش کردن چیزهای مهم یا ناراحت شدن راحت به خاطر چیزهای جزئی. یک متخصص می‌تواند تشخیص دهد که آیا این مشکلات به دلیل ADHD، علت دیگری یا ترکیبی از دلایل هستند. اگرچه برخی از علائم ADHD از اوایل کودکی مشهود است، اما برخی از افراد ممکن است تا اواخر زندگی مشکلات قابل توجهی را تجربه نکنند. مطلب اصلی: علت بوجود آمدن بیش فعالی.
{jcomments off}
