سینمای کلاسیک : صبحانه در تیفانی ( Breakfast at Tiffany’s )

داستان فیلم :

هالی گولایتلی دختری است که در سن 15 سالگی ازدواج می کند اما پس از مدتی تصمیم می گیرد برای بازی در یک فیلم ، همسرش را ترک کند و به شهر رویاهای بازیگیری یعنی هالیوود برود. اما هالی در هالیوود هم دوام چندانی نمی یابد و اینبار تصمیم می گیرد به نیویورک برود. هالی در نیویورک با مرد جوانی به نام پل وارجک آشنا می شود که این اشنایی رفته رفته بر زندگی آنها اثر می گذارد و…

کارگردان :

بلیک ادواردز : “بلیک ادواردز” در 16 جولای 1922 در تالسا در ایالت اکلاهما به دنیا آمد. وقتی سه ساله بود خانواده اش به لوس آنجلس کوچ کردند، جایی که پدر بزرگ اش، “جی. گوردون ادواردز” کارگردانی فیلمهای صامت را برعهده داشت و پدرش یک مدیر تولید و کارگردان تئاتر بود. وی از دبیرستان بورلی هیلز دیپلم خود را گرفت و در گارد ساحلی خدمت کرد، اما براثر صدمه به کمرش پنج ماه بستری شد و این کار را کنار گذاشت. “بلیک ادواردز” شغل خود را به عنوان بازیگری با بازی در فیلم «ده جنتلمن از نقطه غرب» در سال 1942 آغاز کرد. وی بعد از آن، کار نویسندگی را به عنوان کمک نویسنده برای فیلم «پانهاندل غربی» درسال 1948 شروع کرد. وی در بیست و سه سالگی اش نویسندگی را برای رادیو، تلویزیون و سینما آغاز کرد.

“بلیک ادواردز” به نویسندگی عشق می ورزید و در کنار آن کارگردانی و بعضی اوقات بازیگری را نیز تجربه کرده بود. مشهورترین کار وی مربوط به کارگردانی مجموعه فیلمهای کمدی «پلنگ صورتی» با بازی “پیتر سلرز” است که شهرت بین المللی داشت.

دامنه فیلمهای “بلیک ادواردز” بسیار گسترده بود، که شامل «صبحانه در تیفانی» (1961)، «روزهای شراب و گل رز» (1962) و «پارتی» (1968) نیز می باشد. وی هیچگاه برنده جایزه اسکار نشد، اگرچه برای فیلم «ویکتوریا ویکتوریا» نامزد آن شد. همچنین در گلدن گلوب و امی نیز نامزد بود، اما نتوانست جایزه ایی را از آن خود کند. وی در سال 2004 جایزه افتخاری اسکار را پذیرفت.

بلیک ادواردز در سال 2010 و در سن 88 سالگی بر اثر ابتلا به ذات الریه درگذشت.

سینمانگار

بازیگران :

آدری هیپبورن : ستاره دوست داشتنی سینمای کلاسیک که تماشای لبخند و نگاه زیبایش، هرگز تماشاگران را خسته نمی کرد. هیپبورن به خاطر شکل و شمایل اش ( بسیار باریک اندام ، چشمان زیبا و لبخندهای دلنشین ) همواره به عنوان بازیگر نقشهای دختران جوان و عاشق پیشه به بازی گرفته می شد، حتی زمانی که در فیلم صبحانه در تیفانی ، از آن شکل و شمایل همیشگی کمی فاصله گرفت ، باز هم همه او را مهربان ترین دختری امروزی ( در آن زمان ) نام گذاری کردند! هیپبورن در دوران بازیگری خود توانست 4 بار کاندید دریافت اسکار بهترین بازیگر زن برای فیلمهای تنها در تاریکی ، داستان راهبه ، سابرینا و صبحانه د ر تیفانی شود و تنها یکبار آن هم برای فیلم تعطیلات رومی توانست اسکار بهترین بازیگری را دریاف کند. هیپبورن در سال 1993 در سن 64 سالگی بر اثر ابتلا به سرطان درگذشت.

جورج پپارد : پپارد برخلاف آدری هیپبورن ، هرگزد تبدیل به یک ستاره سینما نشد و کارنامه او سرشار از اوج و فرودٌ های متوالی بود. پپارد کارش را با بازی در نقشهای اکشن آغاز کرد اما رفته رفته خودش را به عنوان یک بازیگر درام مطرح کرد و با بازی در فیلم ملودرام « خانه ای از جهنم » توانست نگاه ها را به خود جذب کند. پس از این فیلم نوبت به فیلم « صبحانه در تیفانی » بود تا او را تبدیل به یک ستاره سینما کند. او در این فیلم نقش مقابل آدری هیپبورن را برعهده داشت. حضور پپارد در « صبحانه در تیفانی » موفق و تحسین برانگیز بود اما پس از این فیلم وی نتوانست از شهرت بدست آمده به خوبی استفاده کند و اشتباهات مکرر در انتخاب فیلمها سبب شد که وی تقریبا از دهه ی 70 به بعد به دست فراموشی سپرده شود. جورج پپارد سرانجام در سال 1994 و در 65 سالگی بر اثر ابتلا به ذات الریه دارفانی را وداع گفت.

نکاتی که درباره « صبحانه در تیفانی » نمی دانید :

نقش هالی گولایتی که آدری هیپبورن آن را ایفا می کرد قرار بود به مرلین مونرو برسد. گفته می شود تهیه کننده به دلیل اینکه سرانجام این نقش به آدری هیپبورن رسیده بود بسیار عصبانی شد!

ترومن کاپوتی ، هنگام نوشتن داستان همواره مرلین مونرو را برای این نقش متصور شده بود و خودِ مونرو هم موافقت اش را برای حضور در این نقش اعلام کرده بود اما مربی بازیگری اش ( لی استراسبرگ ) به او گفت که بازی در نقش یک دختر نه چندان خوش نام می تواند به تصویر او در اذعان عمومی ضربه بزند؛ به همین جهت مونرو هم از خیر بازی در این فیلم گذشت.

گویا ساخت سکانس ابتدایی فیلم « صبحانه برای تیفانی » برای آدری هیپبورن به شدت طاقت فرسا بوده چراکه او از شیرینی دانمارکی به شدت متنفر بود!

هیپبورن گفته بود که یکی از دلخراش ترین کارهایی که در دوران بازیگری اش انجام داده این بود که آن گربه بیچاره را در یک صحنه از فیلم « صبحانه در تیفانی » به خیابان بارانی پرتاب کرده است!

زمان آغاز فیلمبرداری فیلم تنها سه ماه پس از به دنیا آمدن فرزند آدری هیپبورن بود.

هیپبورن همیشه اعتقاد داشت که به ناحق برای نقش هالی گولایتی انتخاب شده است، هرچند که این نقش یکی از محبوب ترین نقشهای دوران بازیگری اش به حساب می آمد.

در مرحله پس از تولید فیلم ، نماینده استودیویی که قصد انتشار فیلم را برعهده داشت در مورد موسیقی زیبای فیلم به نام « Moon River » گفته بود که :« خب، فکر می کنم اولین کاری که ما باید انجام بدیم این هست که این موسیقی احمقانه را از فیلم حذف کنیم! » و در این لحظه آدری هیپبورن با عصبانیت گفت که :« مگر از روی جنازه ی من رد شوید! » ؛ نتیجه اینکه موسیقی در فیلم قرار گرفت.

گفته می شد که ابتدا قرار بوده استیو مک کوئین بجای جورج پپارد در فیلم حضور داشته باشد که بخاطر حضور در پروژه های دیگر، حضور مک کوئین منتفی شد.

آدری هیپبورن برای بازی در این فیلم مبلغ 750 هزار دلار دریافت کرد و خود را به عنوان دومین بازیگر گرانقیمت هالیوود ( بعد از الیزابت تیلور ) در آن زمان مطرح کرد.

لباس مشکی رنگی که آدری هیپبورن در سکانس آغازین فیلم بر تن دارد، در سال 2006 در یک حراجی با قیمت گزاف 807 هزار دلار به فروش رفت!

هنری مانچینی ( آهنگساز فیلم « صبحانه برای تیفانی » ) گفته بود که قطعه « Moon River » را فقط برای آدری هیپبورن ساخته است.

یکی از اختلافات رمان با فیلم « صبحانه در تیفانی » این موضوع بود که هالی گولایلی در زمانی که با پُل ملاقات می کرد 19 سال بود اما آدری هیپبورن زمانی که در این فیلم حضور داشت ، 31 ساله بود.

در رمانی که ترومن کاپوتی آن را نوشته بود، شخصیت هالی به مراتب متفاوت از آنچه بود که در فیلم مشاهده شد. هالی در رمان ، یک فاحشه بود که قبلا یکبار سقط جنین انجام داده بود و به مواد مخدر هم علاقه فراوانی داشت!

دیالوگ های ماندگار :

پل : هالی، من عاشق تو شده ام

هالی : خب که چی؟

پل : که چی؟ خیلی واضحه ، من عاشقت هستم. تو متعلق به منی

هالی : نه. مردم تعلقی به همدیگه ندارند.

پل : البته که دارند

هالی : من هیچوقت به هیچکس اجازه نمی دم من رو بندازه توی قفس

پل : من نمی خوام تورو توی قفس بیندازم. من می خوام عاشق تو باشم

هالی : اینا هر دو یک معنی می دهند

پل : نه این معنی رو نمی دهند. هالی…

هالی : من نه هالی هستم و نه لولا مای. من نمی دونم کی هستم، من شبیه این گربه ای هستم که اینجاس؛ یک زوج بدون نام و شلخته. ما به هیچکس تعلق نداریم و هیچکس هم به ما تعلق ندارد. ما حتی به همدیگه هم تعلق نداریم.