«مارگو رابی» که با همسرش «تام آکرلی» تهیه‌کننده فیلم ۱.۴ میلیارد دلاری «باربی» (Barbie) بود خط تولید مشروبات الکلی را راه‌اندازی کرده و می‌گوید فروختن مشروب جین راحت‌تر از یک فیلم است.
رابی به «تایمز لندن» می‌گوید فرایند خلق و بازاریابی مشروب جین را «نشاطبخش» یافته است: «سینما کسب‌وکار دیوانه‌واری است و شما چیزی را می‌فروشید که ملموس نیست، یک ایده است. نمی‌دانید چقدر می‌فروشد، چه کسی آن را می‌بیند، آیا کسی می‌بیند و اگر ببیند چگونه واکنش نشان می‌دهد.»
او اضافه می‌کند: «این کسب‌وکار بسیار سرراست‌تر است، راحت‌تر می‌توان مسائل را پیش‌بینی کرد. می‌توانید در یک جدول ترسیمش کنید در حالی که ایده یک فیلم را نمی‌توانید.»
کمپانی فیلمسازی «لاکی‌چپ» رابی در سال ۲۰۱۴ تأسیس شد و فیلم‌های «من، تانیا» (I, Tonya) را در سال ۲۰۱۷، «زن جوان آینده‌دار» (Promising Young Women) را در سال ۲۰۲۰ و «سالتبرن» (Saltburn) و «باربی» را سال گذشته تولید کرد. این کمپانی تاکنون ۲۵ نامزدی اسکار و ۱۸ نامزدی بفتا را دریافت کرده است و پیش‌درآمد «یازده یار اوشن» (Ocean’s Eleven) را در دست ساخت دارد.
فروختن قهوه بی کیفیت با قیمت خداتومن به قشر ادایی و سانتی مانتال ایرانی هم امتحان کن خانوم رابی
تجارت پرسود با فروش سریع
کیفیت در هر کاری ضامن موفقیته!
کیفیت یک لیوان مشروب قابل سنجشه ولی سنجش کیفیت یک فیلم سینمایی سخته!
یک معیار اصلی سنجش کیفیت فیلم (و اصولا هنر) رضایت مخاطب و میزان فروش فیلمه و چون هر مخاطب سلیقه‌ی متفاوتی داره و موضوع فیلم در درجه‌ی اول دغدغه‌ی سازنده‌ی فیلمه و بَعد مخاطب، اندازه گیری اون سخت میشه. البته که به نظرم نقد منتقدان هم خیلی مهمه.
خودم به شخصه وقتی چند سال پیش برای اولین بار فیلم “گرگ وال استریت” رو از ‘مارگو رابی’ دیدم، فکر میکردم که این دختر هیچ هنری به غیر از نشون دادن اندامش نداره! ولی بعد از چند فیلم دیگه از مارگو مثل ‘تمرکز’ ، ‘جوخه‌ی انتحار’، ‘من، تانیا’، ‘باربی’ و…دیدم واقعا اینجور نیست و کیفیت و به دنبالش ماندگاری حرف اول و آخر رو در سینما و هنر میزنه.
الان هم هر موقع عکس و فیلمی از مارگو رابی میبینم، تصویر یه دختر هنرمند زیبا و شیطون میاد جلوی چشام که نشون داد فیلم گرگ وال استریت در سینما واسش یه پُل بود و نه یک ایستگاه!
ژان پل بلموندو فقید هم یه بار این حرف و گفته بود که «کشوندن مردم به سینما کار سختیه»