کاهش بینندگان تلویزیونی اسکار 2025

این موضوع دلایل سیاسی، اجتماعی و فرهنگی مهمی هم پشتش هست و در ادامه اشاره میکنم اما کلا آمار ها نشون میده اصلا مردم ورای این جوایز، نسبت به مدیوم سینما بی تفاوت شدن.
مخاطب امروزی حوصله و محدوده تمرکزش پایین اومده و با خودش میگه وقتی میتونم با یکم صبر، پای تلویزیون و از طریق سرویس استریم فیلم رو با هزینه کمتر تو چند نوبت ببینم، چرا برم سالن کثیف و پر سر و صدای سینما ببینم؟! پس بنابراین این ریچوال و اقدام جمعی که بشر نزدیک یه قرن انجام میداد، دیگه نفس های آخرش رو میکشه مگر اینکه یا دست به فن سرویس بزنن و با آوردن قهرمان های دیروز، ملت رو بخاطر نوستالژی بکشونن سینما… یا هم اینکه کمپین هایی مثل باربنهایمر درست بشه (یه استثناهایی هم این وسط هست، مثلاً آوتار ۲ رو جیمز کمرون گفت برای سود نیاز به دو میلیارد دلار داریم و بعضی رسانه ها مسخره کردن و گفتن امکان نداره آواتار ۲ بتونه اینقدر بفروشه و برخلاف انتظار اونها دو و سیصد فروخت! یا انیمیشن چینی که اخیراً پرفروش ترین انیمیشن تاریخ شد).
یه عامل موثر دیگه شبکه های اجتماعی، نوع محتوای سرگرمی «لذت دوپامین آنی» در فرمت کلیپ های کوتاه و شخصیت های مطرحشون هستند. الان یه نفر به من بگه که آیا برای کم سن و سالان عالم در این چندسال اخیر، آرتیست های سینما بیشتر مطرح بودند یا یکی مثل اندرو تیت؟!
زمان بچگی همسن و سال های من، شخصیت ها و قهرمان های محبوب ما اکثراً یا فوتبالیست ها بودن، یا شخصیت های سینمایی (و بعضی وقتا بازیگرانشون) و یا شخصیت های کشتی کج.
الان قهرمان اصلی نسل های جوان اینفلوئنسر های مجازی هستند. اگر فیلمی هم قرار باشه برن ببینن، باید اول این افراد توصیه‌اش کنن!

نکته آخر و مرتبط با کاهش بیننده اسکار هم اینه که دیگه هنرمندان و سلبریتی های هالیوودی اون جایگاه بیست سی سال پیش و حتی خیلی قبل تر رو برای مردم ندارن. اون زمان ها مثل خدا پرستیده میشدن و همه میخواستن مثل اونها بشن. اسکار هم برای همین اون موقع ها چهل پنجاه میلیون بیننده داشت. سلبریتی اون موقع جایگاه داشت. از هر آدم بالای پنجاه سالی تو ایران بپرسی احتمالا بهت بگه یه زمانی عشقش بهروز وثوقی بوده و دوست داشته عین قیصر بشه. از خارجی ها هم بپرسی احتمالا میگن دلشون میخواست مثل جان وین و الویس و فرانک سیناترا و کلینت ایستوود و آرنولد و سیلوستر بشن.
الان یه نفر رو بیارید از بین جوانان که به من بگه که میخواد تیموتی شالامی بشه!!!
رسانه های اجتماعی نور رو به قدری تابوند روی سلبریتی جماعت که مشخص شد اینها نه خدا و اسطوره های شکست ناپذیر هستند و نه تصمیمات جالبی در زندگی شخصیشون میگیرن و هرروز اتهامات فساد اخلاقی و جنسی یکیشون درمیاد و کسی هم ازشون دفاع نمیکنه چون اولا محصولی که عرضه میکنن دیگه خریدار آنچنانی نداره (موارد بالا) و اینکه باوجود این مسئله از تریبونشون همواره استفاده میکنن تا به مردم بگن که چطور رای بدن و چه نوع سیستم اخلاقی قابل قبول هست یجورایی باعث دلخوری و عصبانیت مردم میشه!