دیزنی مراسم فرش قرمز فیلم «Snow White» را لغو کرد

بنظرم از ووکیسم وقتی مردم شکایت میکنن، نباید اون جوک معروف «ورژن نتفلیکس» رو تکرار کنند چون با اینکه نتفلیکس سهم خودش رو در انتشار آثار ووک داشته، این دیزنی بوده که بدترین نوع ووکیسم رو در آثارش نمایش داده و اصلا این دعوای ووک و ضد ووک با فیلم های جنگ ستارگان که اینها ساختن شروع شد و اصلا اینها ملت رو حساس کردن (همون‌طور که سین هم به نوعی اشاره کرد البته با ادبیاتی که من زیاد نمی‌پسندم).
این به کنار و این که امیدوارم شکست این فیلم درس عبرت بشه هم به کنار، اینکه این واژه مبتذل «ووک» افتاده دهن یه عده_مخصوصا این بچه سال ها که دقیقا نمیدونن دارن درمورد چی حرف میزنن_ دیگه داره حالم رو بهم میزنه!
بی تعارف برای منی که از خیلی از این رسانه ها فقط در حد سرگرمی گذرا میخوام لذت ببرم، این ضد ووک های افراطی و فاقد استدلال فرقی با اون افرادی که تو دهه ۸۰ خورشیدی تحت تاثیر رائفی پور و حسن عباسی به همه چی میگفتن فراماسونری و شیطان پرستی و… ندارن! فقط رو اعصابن با اون گفتمان های آخرالزمانیشون!

بحث ووکیسم در آمریکا و مدیای آمریکا خیلی بیشتر از اینکه یه توطئه جهانی آخرالزمانی باشه، به عقیده من صرفا یه بحث ایدیولوژیک و فرهنگیه و این وسط باور کنید یا نه مهم ترین عامل، عامل رو کم کنی هستش!
موضوع اینجاست که چپی ها و لیبرال های ترقی خواه (قشر به اصطلاح روشنفکر) در جامعه آمریکا، فشار میخورن از اینکه بعد این‌همه سال تلاش و کار فرهنگی، نتونستن مفاهیمی مثل برابری زن و مرد، برابری سفید و سیاه، حقوق اقلیت های جنسیتی و سیستم رفاهی بهتر (که حوزه اقتصاد هست و من زیاد واردش نمیشم و میچسبم به بحث فرهنگی) رو در جامعه جا بندازن.
اینها فکر کردن اگه به یه سیاهپوست به نام اوباما رای بدن که رییس‌جمهور آمریکا بشه، این یعنی پایان نژادپرستی در آمریکا و فکر میکردن اگه یه زن رو بتونن رییس‌جمهور بکنن، یعنی پایان جنسیت زدگی در آمریکا درصورتیکه نه اوباما نژادپرستی رو پایان داد، نه زنی رییس‌جمهور شد!
اینطوری شد که چه افراد باورمند به این عقاید در سِمَت های بالای مدیریت شرکت ها و چه نویسندگان و هنرمندان که بالاخره همه از همین جامعه میان، شدت تولید آثار به اصطلاح ووک رو بردن بالا و اتفاقا در زمان حکمرانی جمهوری خواه ها، آثار نسبتاً رادیکال تری تولید کردن و وقتی طرفداران جناح مقابل که به هرحال نصف دیگر جامعه هستند، اومدن گفتن که ما تحریم میکنیم و از طریق رسانه مقابله کردن، رسانه‌ای ها گفتن خب بکنید، جنگه! و هرزمان چنین پدیده های فرهنگی حول محور یه محصول رسانه ای شکل میگیره؛ از زمان آخرین جدای، تا کاپیتان مارول، تا بازی د لست او آس ۲… این اختلافات عمیق تر میشه. یکی مثل نیل دراکمن میگه شما به لست دوی من تاخید؟! الان اینترگلاکتیک رو یجوری میسازم که دلتنگ همون الی و ابی بشید!
در نهایت این جنگ زرگری آشغال صرفا یکی دیگه از چندین عواملی هست که نمی‌ذاره مثل آدم از رسانه سرگرمی و هنری لذت ببریم.