مدیرعامل نتفلیکس، «تد ساراندوس»، اظهار کرده که سرویس استریم تحت مدیریت او «هالیوود را احیا میکند» و نشان میدهد که بحران سالنهای سینما و استقبال کمتر مخاطبان از این شیوه، بیانگر این است که نمایش فیلمها بر پرده سینما یک روش قدیمی و از کار افتاده است.
این سخنان بیتردید واکنشهایی از سوی سینماگران برجستهای چون «کریستوفر نولان»، کارگردان فیلم «اوپنهایمر» یا «رایان کوگلر»، سازندهی فیلم «گناهکاران»، که اخیراً نامهای احساسی خطاب به سینماروها نوشته، برخواهد انگیخت. با این حال، برخی از فیلمسازان مشهور نظیر «دیوید فینچر»، همچنان به همکاری و پذیرش مدل پخش آنلاین نتفلیکس ادامه میدهند، درحالیکه افرادی همچون «گرتا گرویگ» توافق کردهاند بخشی از فیلمهای این سرویس در سالنهای سینما اکران شود.
در جریان «اجلاس تایم-۱۰۰»، ساراندوس درباره این پرسش که آیا نتفلیکس در حال تهدید هالیوود است، اظهار داشت: «نه، در واقع ما مشغول نجات هالیوود هستیم.» او نتفلیکس را پلتفرمی معرفی کرد که به درک دقیقی از خواستههای مخاطب رسیده و هدف اصلیاش ارائه محتوایی است که آنها ترجیح میدهند: «تماشاگران به ما میگویند که تمایل دارند فیلمها را در خانه ببینند.»
ساراندوس همچنین اذعان داشت که عادت سینما رفتن، بهخصوص برای اکثر مردم، دیگر جذابیتی ندارد و عملاً در حال از بین رفتن است: «این ایده به نظرم برای خیلی از افراد به تاریخ پیوسته است. البته اگر خوششانس باشی و در منهتن زندگی کنی، شاید همچنان بتوانی به پردیسهای سینمایی بروی، ولی اکثر مردم در کشور چنین امکانی را ندارند.»
با گسترش سرویسهای استریم، بهویژه بعد از پاندمی کرونا، تماشای فیلمها به شدت به سمت خانهها سوق پیدا کرده و نمایش فیلمها در سالنها به شدت محدود شده است. نتفلیکس در سالهای اخیر تلاش کرد از طریق همکاری با فیلمسازان برجسته و گرفتن جوایز بزرگی مثل اسکار، اعتبار خود را نزد تماشاگران ارتقاء دهد، اما در نهایت دریافت که سرمایهگذاری روی پروژههایی از کارگردانانی چون «مارتین اسکورسیزی» لزوماً تعداد مشترکان را افزایش نمیدهد. به همین دلیل، نتفلیکس به تولید برنامههای کمهزینهتر مانند «عشق کور است» و پروژههای عامهپسند بازگشت تا به خواستههای جمعیت بیشتری از مخاطبان پاسخ دهد.
یه نکته هم بد نیست اضافه کنم.
این صحبت ها حقیقتش یه جنبه بسیار افسرده کننده دیگه هم که داره اینه که نسل ما و یه نسل قبل و یه نسل بعد، واقعا نتونستیم مثل آدم فیلم دیدن رو پرده سینما رو تجربه کنیم.
آثار حماسی سینمای جهان روی آیمکس و… برای ما در دسترس نبوده، در بهترین حالت این فیلم های اجتماعی داد و هوار ایرونی در دسترس بوده!
خلاصه اینکه بعد از اون که سالها تو گوش ما خوندن این سینماگران و سینمارو ها، که چقدر تجربه خاصیه فیلم دیدن در سالن سینما و با دیدن رو صفحه تلویزیون اصلا قابل مقایسه نیست، حالا میبینیم که کلا بدون اینکه تجربه اش کنیم داره تو دنیا از مد میفته!
شما سینما که هیچ، حتی آقای «ابسولوث سینما» هم نتونستی نجات بدی! بیچاره مجبور شد رو بندازه به اپل و دوباره دست به دامن دیکاپریو بشه تا چهار نفر بیشتر فیلمشو ببینن!!!
بی شوخی اما گفتن لفظ قدیمی توسط این آقا خودش طعنه آمیزه چون نتفلیکس با اینکه انقلابی اینجا کرد در رسانه و همه از روش کپی کردن، خودش الان یه پتلفرم کهنه هست که ظاهراً نمیتونه از سیستم مشکل زای تولید و پخش محتوای خودش فرار کنه (البته تلاش هایی شد) و این سالهای اخیر هم به ازای هر دوسه تا موفقیت، یه شکست بزرگ آبروریزانه هم داشتند.
آمار البته نشون میده که هنوز سرویس استریم شماره یک هستن ولی رقابت خیلی سفت و سخت تر از مثلا ده سال پیشه.
اگه بخوایم بحث کیفیت کنیم که البته سلیقه ایه، بنده معتقدم این پنج شیش سال آمازون، هولو، اپل تی وی و مکس اگر نگیم محتوای بهتر، قطعا آثارشون کمتر از نتفلیکس ظاهر نشدن.
حتی دیزنی پلاس با اینکه محتوای اورژینالش اغلب حس فله ای و درپیت داره، در مواقع خودش خوب جلوی نتفلیکس قد علم کرده.
پس ختم کلام اینکه زیاد فاز نده داشی… چیزی که قدیمی شده دوران یکه تازی نتفلیکسه!
مدیرعاملش سر سیاست رسانه ای اینوگفته و گرنه می دونه حرفش درست نیست.
اما درباره قیاس نت فلیکس با هولو و…باید بگم نت فلیکس به همه زبان ها و بیشتر کشورها برنامه و سریال و فیلم داره
و باعث بیشتر دیده شدن کارهای کشورهای دیگه شده( مثبت)
اما کیفیت بعضی کاراش بدجور پایینه(منفی)
بویژه میگن فیلمی تولید کرده حال بهم زن که منتقدا و مردم گفتن با اینکه صحنه جنسی نداره اما سواستفاده از کودکانه
و اینکه پلتفرم های دیگه رو نمی دونم چند زبانه و چندملیتی هستند یا نه
منظورت از سامانه مشکل زای تولید و پخش چیه؟
بودجه زیاد و عجیب غریب برای فیلم هایی که موفقیتشون تضمین نیست و انتشار تمام قسمت های سریال ها در یک روز (به جایی هفته ای یکی دو قسمت) که تمدید اشتراک رو با چالش مواجه میکنه