سینمای کلاسیک : شاهزاده و مانکن (The Prince and the Showgirl )

داستان فیلم :

در روز 22 ژوئن 1911، جورج وی باید مراسم تاج گذاری را انجام دهد و مهمان های مهمی از جمله شاه کارپیثیا و پرنس رگنت نیز در این مراسم حضور خواهند داشت. پرنس رگنت در جریان آماده شده برای حضور در مراسم تاج گذاری، با دختر زیبایی به نام السی مارینا آشنا شده و به وی علاقه مند می شود اما…

کارگردان و بازیگر نقش اصلی مرد :

لارنس الیویر : لارنس الیویر، بازیگر سرشناس بریتانیایی در تاریخ بیست و دوم مه سال ۱۹۰۷ میلادی در دورکینگ انگلستان به‌دنیا آمد. این پسر کشیش در سنت ادواردز اسکول آکسفورد درس خواند. آغاز فعالیت بازیگری‌اش روی صحنه در پانزده سالگی بود با ایفای نقش شخصیت دختری به‌نام کاتارینا در اجرای تماماً پسرانه‌ای از به تربیت درآوردن دختر تندخو در شکسپیر فستیوال تئا‌تر در استراتفور آن آون. سپس به مدت دو سال، از ۱۹۲۶م تا ۱۹۲۸م به رپرتو آربیرمنگهام پیوست. ۱۹۲۹م، نخستین حضورش در صحنه برادوی بود. نخستین فیلم انگلیسی‌اش را در ۱۹۳۰م – با عنوان «بیش از حد نابکار» – و در ۱۹۳۱م نیز نخستین فیلم آمریکایی‌اش – «پاسپورت زرد» – را بازی کرد. اما آغاز کارنامه‌اش هم در صحنه تئا‌تر و هم سینما توأم با شکست و یأس بود.

اوج این موقعیت نیز امتناع گرتا گاربو از پذیرش او به‌عنوان ایفاگر نقش مرد اصلی در ملکه کریستینا (۱۹۳۳م، روبن مامولیان) بود. ولی در اواسط دهه ۱۹۳۰م بود که استعداد بازیگری‌اش کشف شد. طی چند سال بعد، از طریق مجموعه نقش‌های شکسپیری و چندین ایفای نقش رومانتیک در فیلم‌های هالیوودی، الیویر یکی از خوش‌آتیه‌ترین و توانا‌ترین بازیگران انگلیسی‌زبان شناخته شد. در ۱۹۳۹م داوطلب خدمت در نیروی هوایی انگلستان شد ولی او را مناسب تشخیص ندادند. ولی مأیوس نشد و با ۲۰۰ ساعت تجربه پرواز شخصی در ۱۹۴۱م به نیروی جانبی نیروی هوایی پیوست. به‌منظور ساخت فیلم‌های پروپاگاندا، دو نوبت از ارتش مرخصی گرفت تا این‌که در ۱۹۴۴م از خدمت معاف و به مقام همکار کارگردان در اولدویک تئا‌تر (در کنار رالف ریچاردسون) منصوب گردید. هم‌زمان با نظارت بر احیای این نماد معتبر تئاتری و بازگرداندن شکوه قبل از جنگ به آن، الیویر نخستین فیلمش را کارگردانی کرد: «هنری پنجم» (۱۹۴۴م) فیلم موفقیت هنری محض بود و یک اسکار ویژه را نصیب او کرد (در آن سال هنوز بخش جداگانه‌ای به فیلم‌های غیرانگلیسی‌زبان اختصاص نیافته بود).

موفقیت الیویر در این فیلم، سه‌جانبه بود: تهیه‌کنندگی، کارگردانی و بازیگری. دومین اثر او، «هملت» (۱۹۴۸م) دو جایزه اسکار دیگر را نصیبش کرد: بهترین فیلم و بهترین بازیگر. وی یکی از دو کارگردانی است که برای کارگردانی خودش، اسکار بهترین بازیگری را هم دریافت کرده، دیگری روبرتو بنینی است. لارنس الیویر تا پایان زندگی‌اش نُه بار نامزد دریافت اسکار بهترین بازیگر مرد شده بود. در ۱۹۷۹م، آکادمی علوم و هنرهای سینمای آمریکا به‌واسطه مجموعه کامل آثارش، دستاورد منحصر به فردش – که حاصل یک عمر فعالیت بود – و همکاری‌اش جهت ارتقاء هنر سینما، اسکار ویژه‌ای به او اعطا کرد. پس از «هملت»، الیویر تنها دو فیلم دیگر را کارگردانی / بازیگری کرد: اقتباس بی‌نظیر و استثنایی از «ریچارد سوم» (۱۹۵۵م) و «شاهزاده و دختر نمایش ملال‌آور» (۱۹۵۷) که با مریلین مونرو (۱۹۶۲-۱۹۲۶م) هم‌بازی بود. از آن پس، گه‌گاه به ایفای نقش در فیلم‌ها پرداخت و در تعداد بی‌شماری اجرای صحنه‌ای نیز حضور یافت و مهارت و استادی‌اش را در طیف گسترده‌ای از نقش‌ها بروز داد. از شکسپیر، سوفکل و چخوف گرفته تا جان آزبرن و نمایشنامه‌اش به‌نام «مجلس‌آرا» تا اجرای موزیکال «پسر‌ها و عروسک‌ها» (در نقش ناتان دیترویت). با یک فیلم معروف نشد تا با چند شکست کنار برود.

او لارنس الیویر بود با سیاهه‌ای از آثار متنوع و پرشمار که تاریخ، ادبیات و سینما را به هم پیوند داد. مسیر طی شده توسط او بی‌تردید برای هر بازیگری غبطه‌انگیز است و برای هر تماشاگری تکان‌دهنده. او را از غول‌های عرصه بازیگری می‌دانند. در ۱۹۴۷م، لارنس الیویر از لقب اشرافی «سر» برخوردار شد و ارتقاء لقبش به «لرد» در ۱۹۷۰م روی داد. الیویر، یگانه بازیگری بود که به مجلس اعیان انگلستان راه یافته بود. لرد لارنس الیویر، سرانجام در یازدهم جولای سال ۱۹۸۹م در سن هشتاد و دو سالگی در وست‌ساسکس درگذشت. بسیاری، الیویر را بهترین بازیگر تئا‌تر در قرن بیستم می‌دانند. او تأثیرگذار‌تر از هر بازیگر دیگری، کلمات را از میان متون نمایشنامه‌ها می‌ربود و با احساسی خاص در صحنه‌های تاریک نمایش‌ها منعکس می‌کرد چنان‌چه در ذهن بینندگان ثبت می‌گردید. الیویر بیش از ۱۲۰ نقش تئاتری بازی کرد و یکی از اساتید بزرگ آثار شکسپیر به‌شمار می‌رود.

فعالیت بازیگری وی طی چندین دهه مهم علاوه بر تئاتر، در سینما هم ادامه داشت و در هر دو حوزه نقش‌های متنوعی بازی کرد. لارنس در حدود ۶۰ فیلم سینمایی به ایفای نقش پرداخت. وی یکی از دو کارگردانی است که برای کارگردانی خودش، اسکار بازیگری دریافت کرده است. الیویر، هم‌چنین یکی از رکوردداران بیش‌ترین نامزدی اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد می‌باشد. او نُه مرتبه برای بازی در فیلم‌هایی هم‌چون: «پسران برزیل»، «دونده ماراتن»، «اتللو»، «ریچارد سوم»، «هملت»، «ربکا»، «هنری پنجم» و «بلندی‌های بادگیر» نامزد اسکار شده است. کسب جوایز بفتا، امی و گلدن‌گلوب هم از دیگر افتخاراتش به‌شمار می‌روند. به‌سبب کسب افتخارات متعدد این شكسپيرين عاشق، معتبرترین جایزه تئاتر بریتانیا به‌نام او، «جایزه لارنس الیویر» نام‌گذاری شده است. این جوایز سالانه از سوی انجمن تئاتر لندن برپا می‌شود و برندگان را گروهی از حرفه‌ای‌های دنیای نمایش و مردم عادی انتخاب می‌کنند. الیویر در سال ۱۹۷۴م به بیماری فساد ماهیچه‌ها و پوست دچار شد. از این‌رو، بیش از هشت بار در هفته، نمی‌توانست روی صحنه برود. از آن پس، شخصیت‌های کارتونی بسیاری براساس زندگی او ساخته گردید.

در آخرین روزهای زندگی، اجرای نقش شاه لیر نوشته شکسپیر را در تلوزیون پذیرفت. او می‌دانست چگونه باید با مردم وداع کرد. اليوير درباره مرگ چنین گفته است: «بهترين شکل رفتن مثل يکی از آن حيوانات پشمالوی جنگل است که زير يک بته تمشک می‌خزند. اين خيلی باشکوه‌تر از اين است که خانواده‌ات دورت جمع شوند، نبضت را بگيرند و کولی‌بازی دربياورند.»

منبع : ایمنا

بازیگران :

مریلین مونرو : مونرو در ۱ ژوئن سال ۱۹۲۶ میلادی در لس آنجلسبه دنیا آمد. در ۹ سالگی به یتیم‌خانه سپرده شد و دو سال در آنجا بود، سپس در ۱۶ سالگی دوباره مجبور شده به یتیم خانه بازگردد. برای نجات از یتیم خانه در ۱۶ سالگی با گریس مک کی که کارگر کارخانه بود، ازدواج کرد.او پس از اینکه مدتی مدل عکاسی و نقاشی بود، بعد از چند بازی در نقش‌های کوچک، به خاطر زیبایی، استعداد طنزآمیز و توانایی بازیگری‌اش، توانست به یکی از مشهورترین ستارگان سینما، نماد جذابیت و زیبایی قرن بیستم تبدیل شود.مونرو پیش از ورود به سینما، مدل عکاسیو سپس مدل نقاشی به نام ارل مورنشد. با تصویر پناپوی روی جلد مجله پلی بویبود که این مجله به شهرت فراوان بین خاص و عام رسید.او در سال ۱۹۴۶ اولین قرارداد بازیگری را با کمپانی فاکس قرن بیستم بست و نام مریلین مونرو را در این زمان برای خود برگزید.در سال ۱۹۵۵ با آرتور میلرنمایشنامه ‌نویس معروف ازدواج کرد و یهودی شد. مریلین مونرو جوان در سال‌های آخر زندگی با شکست‌هایی مواجه شد و به افسردگی شدید دچار شد، در سال ۱۹۶۱ از آرتور میلر جدا شد و یک سال بعد درگذشت.زندگی او روی پرده، یک زندگی رویایی بود که سینما ساخته بود، اما در دنیای واقعی مشکلات و تفاوتهایی داشت که مردم از مرلین مونروی محبوبشان انتظار نداشتند. شخصیت و انتظاراتی که سینما ساخت فراتر از توانایی‌ها و گاهی متفاوت با خواسته‌های او بود. وی در جایی گفته‌است: «من یک زن بازنده‌ام. مردها، زیادی از من انتظار دارند؛ به خاطر تصویری که از من ساخته شده و خودم هم در ساخت آن کمک کرده ام؛ من سمبلی از تنها چیزی هستم که مردان از آن استقبال می‌کنند»او یکی از مشهورترین ستارگان سینما، نماد جذابیت جنسی و ستاره پاپ در قرن بیستم است. برخی وی را جذاب‌ترین زن قرن بیستم دانسته‌اند و به اعتقاد رابین میور او پر عکس‌ترین چهره زن جهان است.

منبع: ویکیپدیا

نکاتی که احتمالا درباره « شاهزاده و مانکن» نمی دانید :

لباس هایی که مونرو در این فیلم پوشیده بود در چند سایز مختلف تهیه شده بود چراکه وی در جریان فیلمبرداری، دچار بیماری های مختلفی شده بود که وزن او را افزایش و کاهش می داد. مونرو همچنین یک سقط جنین ناخواسته را هم تجربه کرده بود.

لارنس اولیویه در تئاتر لندن نقش شاهزاده رگنت را ایفا کرده بود. در آن اجرا همسرش ویوین لی همبازی او بود.

مرلین مونرو 75 درصد از سود حاصل از فروش این فیلم را دریافت کرده بود.

این تنها فیلمی است که مرلین مونرو برای بازی در آن از آمریکا خارج شد.

لارنس اولیویه در جریان ساخت این فیلم به شدت از دست رفتارهای غیرقابل کنترل مونرو به خشم آمده بود.

« شاهزاده و مانکن » اولین فیلم مونرو بود که توسط کمپانی خودش تهیه شده بود.

ویویل لی در اجرای تئاتری این اثر به روی صحنه رفته بود اما در زمان ساخت فیلم 43 ساله بود. به همین دلیل مرلین مونرو که جوان تر بود نقش را گرفت.

قرار بود این فیلم یک موزیکال باشد اما آرتور میلر، مرلین مونرو را مجاب کرد که ترانه هایش را از فیلم حذف کند.

ترنس رتیگان نویسنده این فیلم، در مورد حضور لارنس اولیویه به عنوان بازیگر چندان خوشبین نبود اما پس از تماشای اجرای نمایشی که اولیویه بازیگر آن بود، به او اعتماد کرد.

« شاهزاده و مانکن » اولین فیلم غیر شکسپیری بود که لارنس اولیویه کارگردانی کرده بود.

فیلم « هفته من با مرلین » که در سال 2011 ساخته شد، درباره اتفاقات پشت صحنه این فیلم می باشد.

نازنین آفاق

این مطلب بصورت اختصاصی برای سایت ” مووی مگ ” به نگارش درآمده و برداشت از آن جز با ذکر دقیق منبع و اشاره به سایت مووی مگ، ممنوع بوده و شامل پیگیرد قانونی می شود.

به جامعه مجازی سایت مووی مگ بپیوندید و دوستان سینمایی جدید پیدا کنید!

شاهزاده و مانکن : The Prince and the Showgirl