کارگردان مشهور دیوید لینچ (David lynch) در گپی با مجلهٔ «هالیوود ریپر‌تر» توضیح داد که چرا پس از «امپراطوری اینلند» مدتی است فیلم بلند نساخته و در نظر ندارد تغییری در این وضعیت دهد:
-مدت طولانی است که فیلم بلند نساخته‌اید. از نگاه بیرون، انگار که دلتان نمی‌خواهد کارگردانی کنید. مساله «سرمایه» است؟
-نه، نه. مشکلی با یافتن سرمایه ندارم. مشکل من پیدا کردن ایده ایی است که برای فیلم بعدی‌ام دوستش داشته باشم. فکر می‌کنم بخشی از علتی که ایده‌ها به ذهن نمی‌رسد این است که دنیای سینما به شدت دارد تغییر می‌کند. و به نظرم به شیوه ایی مرموز، فیلم‌های بلند دارند بی‌ارزش می‌شوند. همه چیز حالت یکبارمصرف را پیدا کرده است. فیلم‌ها تجربه وبعد فراموش می‌شوند.. واقعا این وضعیت دارد سریع پیش می‌رودو شما باید کارهایی را بسازیی که حقیقتا دوستش داشته باشی.
اصطلاحی است که می‌گوید «ادم‌ها کنترل روی اعمالشان دارند نه نتیجه اعمالشان» بدین ترتیب بهتر است از فیلمی که می‌سازی لذت ببری و نگران نتیجه‌اش نباشی. درباره این جمله من فکر می‌کنم ابتدا باید ایده‌اش به ذهنم بیایید تا شاید بتوانم فیلم بعدی‌ام رابسازم. امیدی هم به تماشاگران ندارم. من فیلم می‌سازم چون عاشق این کارم.
-در دورانی که کار در تلویزیون رواج نداشت. شما از نخستین فیلمسازانی بودید که به تلویزیون رفتید و «توئئین پیکز» را ساختید. چرا حالا در آن «کسب و کار» نیستید؟
-برایتان مثالی می‌زنم. در خیابان در حال پیاده روی هستم. مردم هم در خیابانند. خیال شخصی را در ذهنم می پرورانم . از خیابان می‌پیچم و او را می‌بینم. من یک راه بیشتر ندارم. «او» همان ایده است که عاشقش هستم. «او» همان داستان است!
سینمای ما
