پیامی از گذشته به آینده یا پیامی از آینده به گذشته؟ شاید عجیب باشد وقتی در متن کهنی متعلق به چند صد و اندی پیش نامی را می بینیم که متعلق به چند صد سال آینده است. به نظر می رسد در برابر بازی از پیش تعیین شده ای قرار داریم که معنایی را در خود نهفته است و چه می دانیم شاید هم فقط یک تصادف و امر اتفاقی است که هیچ معنایی در خود ندارد.
از این میان در دیوان شمس کبیر مولانا بیتی وجود دارد که انگار دارد مستقیما به سینماگر شهیر ایرانی یعنی مسعود کیمیایی پیامی واضح می فرستد و برای تاکید بیشتر، نام شاهکار او یعنی «قیصر» را هم می آورد.
نمی دانیم آیا تا کنون مسعود کیمیایی خودش این بیت را دیده یا نه اما به هر حال مولانا در قرن هفتم و در غزل شماره ۱۷۰ خود چنین می گوید که:
آخر ای جان اول هر چیز را / منتهایی منتهایی منتها
چاه را چون قصر قیصر کرده ای / کیمیایی کیمیایی کیمیا
قانون آنلاین