بسیاری از مردم در قرن بیست و یکم فکر می‌کنند «لیست سیاه هالیوود» به فیلمنامه‌های خوب و جالبی که ساخته نشدند اشاره دارد. دیگران هم فکر می‌کنند فیلمنامه‌نویس‌های «Unfriendly 10» به خاطر اینکه کمونیست بودند کنار گذاشته شدند.
به گزارش مووی مگ به نقل از بانی فیلم ، بسیاری از این برداشت‌های اشتباه یا حقیقت‌های فراموش‌شده در فیلم «ترامبو» که روز شنبه در فستیوال فیلم تورنتو به نمایش درآمد و روز ششم نوامبر هم به طور عمومی اکران خواهد شد، روشن می‌شوند.
در ادامه آن جزییات، پنج نکته دیگر هم هستند که ارزش اين را دارند كه به یاد نگه داشته شوند:
1- قضیه در دهه 1940 شروع نشد
کمیته داخلی فعالیت‌های غیرآمریکایی (که بعدها به نام HUAC شناخته شد) سال 1938 تحت رهبری مارتین دیِز جونیور که می‌گفت هالیوود پر از کمونیست است، تشکیل شد. دو سال بعد، رسانه‌های جمعی نام 42 نفر را در ارتباط با این تحقیقات منتشر کردند که هامفری بوگارت، جیمز کاگنی و کاترین هپبورن هم در میان آن‌ها بودند. روز شانزدهم فوریه سال 1940 ال اونگر سردبیر دیلی ورایتی این سناتور را به سخره گرفت و گفت دیِز فقط دارد برای جلب توجه این کارها را می‌کند و هیچ حقیقتی پشت حرف‌هایش ندارد. پس از مدتی کوتاه، دیِز اعلام کرد که با این 42 نفر صحبت کرده و هیچ یک از آن‌ها مشکلی ندارند، البته احتمالا غیر از لیونل استندر.
2- اسم‌های بزرگی درگیر قضیه بودند
جنگ جهانی دوم كميته داخلي را ساکت کرد اما سال 1946، یک روزنامه هالیوودی احساسات ضد کمونیستی کشور را دوباره با مجموعه‌ای از سرمقاله‌ها برانگیخت و جلسات دادرسی کمیته از روز بیستم ماه اکتبر سال 1947 آغاز شد. هفته اول شاهد شهادت دادن والت دیزنی، رونالد ریگان که آن موقع رییس انجمن بازیگران آمریکا بود و آین رند و همچنین جک وارنر و لوییس بی. مایر در جلسه دادرسی بود. باد شولبرگ نویسنده و الیا کازان کارگردان بعدا شهادت دادند. سم وود که فیلم‌هایی مثل «شبی در اپرا» و «خداحافظ آقای چیپس» را کارگردانی کرده هم حضور داشت و در پاسخ به اینکه از نظر او چه گروهی را باید بیشتر از بقیه تحت نظر داشت گفت: «نویسندگان».
3- بعضی‌ها با این قضیه مخالفت بودند
رییس استودیوها که نگران بودند اسمشان بد در برود، عهد بستند که هیچ کمونیستی را استخدام نکنند و به کارمندانش هم فشار آوردند تا ساکت بمانند. اما روز بیست و نهم ماه اکتبر سال 1947 و یک هفته بعد از آغاز جلسات دادرسی، ورایتی صفحه ویژه‌ای را چاپ کرد که توسط 116 نفر امضا شده بود و اعلام مي‌كردند از تلاش‌های انجام‌شده برای بدنام کردن صنعت فیلم «منزجر و عصبانی» هستند. افرادی از جمله لئونارد برنستین، هنری فوندا، کاترین هپبورن، جان هیوستون، جورج اس. کاوفمن، آرتور میلر، گريگوری پک، اس‌جی پرلمن، اوتو پرمینگر و ویلیام وایلر این صفحه ویژه که عنوانش «چه کسی غیرآمریکایی است؟» را امضا کردند. چهار سال بعد در روز هجدهم سپتامبر سال 1951، فرانک فریمن رییس کمپانی پارامونت با پرس کلاب لس‌آنجلس صحبت کرد و HUAC را به خاطر پنجمین دور جلسات دادرسی‌اش درباره هالیوود کوبید و گفت: «ما دوست داریم بدانیم چرا زمینه‌های دیگر و صنایع دیگر شاهد همین برخورد نیستند؟ آیا به خاطر این است که نام‌های بزرگ هالیوودی تیتر یک‌های شما را می‌سازند؟»
4- جوزف مک‌کارتی در قضیه دست نداشت
هر چند نام جوزف مك كارتي مترادف دادرسی‌های لیست سیاه شده، اما او در هالیوود دستی نداشت. در سال 1950 و بیش از دو سال بعد از آغاز جلسات دادرسی HUAC، او ادعا کرد که دولت و ارتش ایالات متحده پر از افرادی است که کمونیست و/یا همجنسگرا هستند. در نهایت، در یکی از جلسات دادرسی که روز نهم ماه ژوئن سال 1954 از تلویزیون هم پخش شد، جوزف ولش که عصبانی شده بود به مک‌کارتی گفت: «مگه احساس نجابت ندارید آقا؟» و این پایانی برای تمام جلسات دادرسی بود.
5- مدتزیادی طول کشید تا تاوان همه چیز پرداخت شود
صدها نفر تنها به خاطر اینکه نسبت به آن‌ها شک می‌رفت در لیست سیاه قرار گرفتند. طی دوران لیست سیاه، بعضی فیلمنامه‌ها با یک «لقب» شناخته می‌شدند و اعتبار نویسندگی آن‌ها چندین دهه ناديده گرفته شد. اواخر دهه 1960، انجمن نویسندگان آمریكا یک کمیته اعتبار لیست سیاه تشکیل داد تا درباره اینکه چه کسی حقیقتا فیلمنامه‌ها را نوشته تحقیق کند. این کمیته خصوصا در دهه 1990 بسیار فعال شد. حتی آکادمی اسکار هم اسناد خود را بر پایه کشفیات انجمن نویسندگان تغییر داد. سال 1999، آرمی آرچرد از دیلی ورایتی با باد شولبرگ که فیلمنامه «در بارانداز» را نوشته بود صحبت کرد. وقتی آرچرد تمام زندگی‌ها و شغل‌هایی که در این مسیر نابود شدند را به یاد او آورد، شولبرگ اقرار کرد که مردم بی‌گناه بسیاری زجر کشیدند، البته در کنار «کمونیست‌های واقعی».
«ترومبو» به كارگرداني جي روچ با بازي برايان كرانستون ساخته شده است.
