مهراب قاسمخانی در اینستاگرامش نوشت: «این چند روزه تصویرى غم انگیز از آقاى احمد پورمخبر دست به دست در فضاى مجازى میچرخه. خیلى ها هم براى من دایرکتش میکنن و تقاضا میکنن که هنرمندان کارى بکنن براى ایشون… اوایل دهه هشتاد یهو موجى از یه جنس از کمدى که تازه توى تلویزیون متولد شده بود راه پیدا کرد به سینما و بعدش هم به نمایش خانگى. یه تعداد از کمدین هاى تلویزیونى تبدیل شدن به ستاره هاى سینما و تضمین کننده فروش فیلمها. فیلمایى با قصه هایى بر مبناى موقعیت ها و لحظه هاى کمدى و تیپ هاى ساده و شوخى هاى بزن و بکوب و یه کم رقص و آواز و گاهى کنایه هاى جنسى که سوار بودن به تکیه کلام ها و تیپ ها و میمیک هاى بداهه همین کمدین هاى تلویزیونى.
توى این فضا بازیگرایى هم پیدا شدن که بازیگر نبودن. کودک و جوون و پیرمرد و پیرزن هاى نابازیگرى بودن که بیننده به سادگى طبیعیشون میخندید نه به توانایى بازیگریشون… ولى سلیقه مردم عوض شد. خیلى هم سریع عوض شد. خسته شدن از این جنس از فیلمها. ستاره هاى مشهور این فیلمها الان کم کار و بیکار شدن و نابازیگراش کلا فراموش شدن. کسایى مثل احمد پورمخبر. نابازیگرى که توى این سن یک شبه تبدیل شد به ستاره سینما و مرکز توجه بودن رو تجربه کرد و به همون سرعت هم فراموش شد.
اون موج و سلیقه زندگى خیلى ها رو دو بار زیر و رو کرد… شاید الان کمکى از دست هیچ کس برنمیاد براشون چون مشکلشون چیزى نیست که با یه کمک مالى حل بشه. مشکلشون اینه که باور کرده بودن که قراره همیشه دوست داشته بشن. ولى دیگه کسى دوسشون نداره. فراموششون کردن… فراموششون کردین خلاصه که توى این چرخه، درست یا غلط، بخشى از بدنه سینما به دنبال سلیقه شماست و اگه سلیقه شما تغییر نمیکرد و شما از اینها خسته نمیشدین نه تنها هنوز احمد پورمخبر ها در حال درخشیدن بودن چون سود آور بودن، بلکه الان استاد کریم آبگون درزى ها هم جزو ستاره هاى سینماى ایران بودن… توى این بى رحمى همه مون با هم شریکیم…»
