در این مصاحبه که با کارگردان این فیلم ترسناک گرفته شده است،شما پاسخ سوالاتی را که درباره چگونگی ساخت«کشتار با اره برقی در تگزاس»در ذهن داشتید را می‌گیرید.
به گزارش مووی مگ به نقل از دنیای تصویر آنلاین، توبی هوپر قصد داشت فیلمی بسازد که به چشم بیاید. بازسازی او از فرانکنشتاین نتوانسته بود توجهی به خود جلب کند اما دلیل ماجرا این بود که او آن را در هشت سالگی ساخته بود. گذشته از این اولین فیلم سینمایی‌اش به نام پوست تخم‌مرغ‌ها (۱۹۶۹)، که با بودجه‌ای معادل صد هزار دلار ساخته شد، با وجود اینکه درام تجربی خوبی بود اما به ذائقه‌‌ی تماشاگران کسل‌کننده و پرافاده آمد و بعد از ۵۰ نمایش از پرده پایین کشیده شد.
مدتی گذشت تا اینکه هوپر ایده‌ی اصلی را پیدا کرد. روزی او در فروشگاه پر از جمعیتِ سیرز در آستینِ تگزاس در مقابل ردیفی از ارّه برقی ایستاده بود که تصمیم گرفت با استفاده از همین ارّه برقی‌ها راه خود را به درون تماشاگران باز کند. بعد او به ماجرای واقعی اد گین و قتل‌های زنجیره‌ای او فکر کرد («وقتی یازده ساله بودم، اقوام‌مان که اهل ویسکانسین بودند، با تعریف کردن قصه‌های اد گین من را حسابی می‌ترساندند») و ناگهان موجی از فیلم‌های محبوب اش را به یاد آورد؛ از بچه‌ی عنکبوتی گرفته تا دومی‌ها ساخته جان فرانکن‌هایمر وروانیِ آلفرد هیچکاک، که مورد آخر با الهام از قتل‌های اد گین ساخته شده است. نتیجه‌ی تلاش‌های هوپر ساخت فیلمی ۱۶ میلی‌متری با بودجه‌ای معادل ۱۵۰ هزار دلار ظرف ۳۲ روز پی‌درپی بود. هوپر نام فیلم راکشتار با ارّه برقی در تگزاس گذاشت.
فیلم داستان گرفتار شدن پنج جوانِ مسافر در چنگال صورت‌چرمی (Leatherface) و خانواده‌ی آدمخوارش را روایت میکند. در خانه‌ی درب و داغونِ مملو از چکش‌های چوبی، چنگک‌های مخصوص کشتارگاه و ابزارآلات برقی در حاشیه‌ی تگزاس، ما هیچ چیز نمی‌بینیم اما همه چیز را احساس می‌کنیم. فیلمبرداری هنجارشکن، تدوین بی‌پروا، طراحی صدای دلخراش و جزئیات موجود در تصاویر فیلم آن قدر تاثیرگذارند که در طول تماشای فیلم تماشاگر احساس میکند با چکشی مدام به جمجمه‌ی او ضربه وارد می‌شود. سوای تمامی این موارد، کشتار با ارّه برقی در تگزاس فیلم بامزه‌ای هم هست…
کشتار با ارّه برقی در تگزاس از وقایع زمان خود –جنگ ویتنام، شورش‌های مربوط به حقوق مدنی و تحریم نفتی– بسیار تاثیر گرفته اما فیلمی متعلق به تمامی دوران‌هاست، که گریز از محدوده‌ی تاثیرگذاری آن غیرممکن است. وقتی در سپتامبر ۲۰۱۰ از توبی هوپر پرسیدیم: «نگران نبودید که تماشاگران آماده تماشای چنین فیلمی نباشند؟» او پاسخ داد: «نه، دلم می‌خواست آنها را درب و داغون کنم.»
لحظه‌ی فراموش‌نشدنی: سکانس سر میز شام؛ سالی (مریلین برنز) به صندلی بسته شده و اعضای خانواده‌ی به طرز بی‌رحمانه‌ای او را شکنجه می‌دهند. این سکانس ظرف ۲۷ ساعت و در گرمای ۱۲۰ درجه‌ی فارنهایت فیلمبرداری شده و به همین خاطر در حین تماشای آن درد کاملا ملموس است.
احساس غرور می‌کنم
گپی کوتاه با توبی هوپر، کارگردان «کشتار با ارّه برقی در تگزاس »
از اینکه فیلم شما در رای‌گیری بهترین‌های ژانر وحشت شماره‌ی یک را به دست آورده، چه احساسی دارید؟
این… بهتر از این نمی‌شد… دلم می‌خواهد بگویم که… (مکثی طولانی میکند) واقعا از این واقعه خوشحالم و احساس غرور می‌کنم. با تمام وجود این عرض ارادت به فیلم را احساس می‌کنم و از همه متشکرم؛ خیلی بیشتر از آنکه کلمات بتوانند احساسم را بیان کنند.
وقتی که در حال ساخت فیلم بودید، احساس می‌کردید که در حال خلق شاهکاری هستید؟
می‌دانستم که مردم به تماشای فیلم خواهند رفت. می‌دانستم فیلمی که ساخته‌ام اثری متفاوت است و به همین خاطر سر و صدا به پا خواهد کرد. اما مطمئن نیستم که انتظار داشتم فیلم به همشهری کینِ ژانر وحشت تبدیل شود.
شنیده‌ها حاکی از این است که کار فیلمبرداری بسیار شاق بوده…
در پایان کار، همه دیگر از کوره در رفته بودند. تمامی عوامل مثل دیوانه‌ها حرف می‌زدند. همه شاکی بودند. من آنها را خیلی تحت فشار قرار داده بودم. عوامل فیلم و بازیگرها از من متنفر بودند. روز آخر وقتی جشن پایان کار گرفته بودیم من روی بالکن خانه نشسته بودم و گروهی از عوامل در گوشه‌ای جشن گرفته بودند و تعدادی از بازیگرهای فیلم هم در گوشه‌ای دیگر پایان کار را جشن گرفته بودند. بین ما حسابی اختلاف افتاده بود.
اسم فیلم یکی از عوامل موفقیت آن بوده است. چه وقت اسم فیلم را انتخاب کردید؟
با اسامی مختلف بازی می‌کردیم؛ یک بار «کله‌پنیری» به ذهن‌مان رسید و بعد به نظرم به «صورت‌چرمی» رسیدیم. «قتل با ارّه برقی در تگزاس» که به ذهن ام رسید، آن را به کشتار با ارّه برقی در تگزاس تغییر دادم. با خودم در این فکر بودم که شاید عنوان غلوانگیزی باشد. نظر عوامل را که پرسیدم، یکی از آنها گفت بدون شک نامزد او به تماشای فیلمی با این عنوان نخواهد رفت. این طور شد که مطمئن شدم عنوان درستی برای فیلم انتخاب کرده‌ام!
ما در فیلم شما فقط سه نفر کشته می‌شوند. بهتر نبود اسم فیلم را می‌گذاشتید «آشوب با ارّه برقی در تگزاس»؟
آره، باید همین را می‌گذاشتیم! (می‌خندد) اما کشتار با ارّه برقی در تگزاس عنوانی‌ست که هیچ وقت از حافظه‌تان پاک نمی‌شود!
