در هفته ای که گذشت مارک والبرگ مصاحبه ای انجام داد و کلی درباره حضور سلبریتی های آمریکا در کمپین های انتخابات ریاست جمهوری انتقاد کرد.
والبرگ در این مصاحبه گفت : « بسیاری از سلبریتی ها درباره سیاست حرف میزنند. البته این کار به آن ها نشان میدهد که در هر صورت مردم به حرفشان گوش نمیدهند. مردم شاید سی دی آثار شما را بخرند یا به تماشای فیلمهایتان بنشینند، اما شما غذا سر سفره آنها نمیبرید. شما قبضهای آنها را پرداخت نمیکنید.»
آقا ما با این حرف مالبرگ خان که بچه پائین سمت راه آهن هست کلی حال کردیم. خود والبرگ از فقر به شهرت رسیده و قشنگ همه سردی و گرمی اجتماع رو چشیده و بهتر از هرکس دیگه ای میدونه که تره هم واسه صحبت های تبلیغاتی سلبریتی ها در هیچ کجای جهان خرد نمی کنند. اما خودشون کی میخوان بفهمن ، خدا میدونه.
بهرحال، ما اینجا به دلیل آنچه که « حرف حساب زدن ستاره هالیوودی » می نامیم، لوح زرینی را به مارک خان والبرگ تقدیم می کنیم که نشون داد خیلی بیشتر از اینه که واسه چندرغاز پول پاشه بره از هرکس و ناکسی دفاع کنه، توی کمپینش قر کمر بیاد و ملت رو سرکار بزاره.
آقا این هفته یک گزینه لوح بگیر داریم که کار خاصی نکرده که لوح بگیره اما اینقدر که باحال بود گفتیم یه لوح زرین هم بهش تقدیم کنیم که دست خالی از کشور نره.
قضیه از این قراره که آقای گلشن گروور، بازیگر مشهور هندی که در فیلم « سلام بمبئی » هم ایفای نقش کرده برای اکران این فیلم به ایران آمد اماچه آمدنی! زمانی که تصویر مستر گروور از حضورش در ایران رسانه ای شد، مشاهده کردیم که استاد با همون مود بدمنی همیشگی اش به ایران آمده و حتی یکم ملایمت در رفتارش ندارد که خدای ناکرده فکر کنیم او بدمن نیست!
در ادامه هم جناب گروور به برنامه « هفت » آمد و در حالی که هر دقیقه در حال تاب دادن سیبیل هایش بود و عینک خفنی هم زده بود، کلی خودش رو تحویل گرفت و مثل یک بدمن درست و حسابی به سوالات افخمی پاسخ داد. استاد در بخشی از صحبت هایشان هم گفتند با خیلی از هالیوودی ها کار کرده و باید بگوید که محمد گلزار ما از تام کروز و برد پیت اونا بهتر بازی می کند. چیه خب؟ خوشتیپ تر نیست که هست، چشم سبز تر نیست که هست، یه خواستگار سمج هم نداره که داره! برد پیت و کروز از اینا دارن ؟ ندارن که!
از این رو ، ما به دلیل آنچه که « توی مود بودن و هندی بازی در آوردن بازیگر هندی » می نامیم، لوح زرینی را به جناب گلشن گروور به خاطر این مود همچین باحالشان که از فیلم خارج شده و به دنیای واقعی رسیده تقدیم می کنیم و امیدواریم که همیشه سلامت و سرافراز باشند و بازم اینورا تشریف بیارن که از حضورشان مستفیض شویم.
در هفته ای که گذشت خبر رسید که سرکار خانم جسیکا سیمپسون که در آمریکا خواننده محبوبی هستند ( یا حداقل خودش فکر می کند محبوب هست! ) تصمیم گرفته تصویر فرزندش را به مبلغ ناقابل 800 هزار دلار بفروشد تا یک مجله بدبختی هم آن را خریده و با تصویر جلد روی دکه بفرستد.
قبلا دیده بودیم که سلبریتی جماعت برای امرار معاش کارهای عجیب و غریب مثل آواز خواندن برای یک نفر بصورت انفرادی در قصر و اینا انجام می دهد، اما ظاهرا ” عکس بچه فروشی ” هم در حال اضافه شدن به این امرار معاشق است که به نظر میرسه بسیار هم پولساز باشد. آن بچه بدبخت احتمالاً از حالا یک منبع درآمد برای جسیکا سیمپسون و کلا افرادی مانند سیمپسون محسوب می شود که قرار هست بچه هایشان را از این شو به آن شو ببرند!
از این رو، ما به دلیل آنچه که « ضایع بازی به سبک سلبریتی های غربی » می نامیم، تمشک زرینی را به خانم جسیکا سیمسپون تقدیم می کنیم که تصمیم گرفته حدود یک میلیون دلار از تصویر فرزند جدیدش کاسب شود. یک حساب سرانگشتی اگه بکنید می بینید که اگه یک هنرمند بخواهد 10 بچه داشته باشد، تقریبا 8-9 میلیون دلار کاسب است! تجارت پرسودی نیست ؟
آقا در هفته ای که گذشت بازم داستان داریوش مهرجویی و محسن چاوشی رسانه ای شد و اینبار جناب مهرجویی گفتند که اگر خود چاوشی التماس هم بکند دیگر نمی گذارد به « سنتوری 2 » بیاید. این در صورتی است که چاوشی مدتهاست که گفته در این فیلم حضور ندارد و بیشتر از این هم حرفی نزده اما این سمت داریوش مهرجویی هربار با یک لفظ تند از نیامدن او گله می کند. ایشان یکبار چاوشی را بی چشم و رو خطاب می کند و روز دیگر می گوید که او نمک دان شکسته. حالا هم بدون اینکه چاوشی صحبتی کند، یکدفعه آمده گفته اگه التماس هم بکند نمی گذارد به پروژه بیاد!
ما اینجا کلی خاطره از فیلمهای خوب آقای مهرجویی داریم اما واقعاً دیگه نمیشه بهشون تمشک نداد خب! از این رو به دلیل آنچه که « شلوغ کاری کردن کارگردان حسابی مملکت » می نامیم، تمشک زرینی را به داریوش مهرجویی تقدیم می کنیم که برای خودش و بدون آنکه کسی حرفی چیزی بزند، یکدفعه ای بلند می شود می گوید :« چاوشی … » بابا استاد بی خیال آن بنده خدا شوید، ای بابا!
آخرین تمشک زین هفته را هم می خواهیم به آن دسته از عزیزانی تقدیم کنیم که بلافاصله بعد از آمدن فیلم « ابد و یک روز » به شبکه نمایش خانگی، آمار دانلود غیرقانونی این فیلم را ترکاندند و کلی در حق سازندگان فیلم اجحاف کردند.
آقا همه ما میدونیم که اینجا فیلمهای خارجی اکران نمی شوند و تهیه نسخه اصلی فیلمها هم به قیمت خون امثال بنده و شما امکان پذیر است. حالا اینجا همچین یکم ” تورنت بازی ” در میارید و تریپ ” ایکس 265 ” بر می دارید رو میشه توجیه کرد، اما آخه بابا، این فیلم رو که دیگه با کیفیت و پَک رسمی و کلی تشکیلات میتونید با قیمت دو سه هزار تومان از فروشگاه ها تهیه کنید. شما از در خونه بری بیرون رفیقاتو ببینی برگردی خونه ده هزار تومان خرجت هست ، تازه این در حالیه که رفیقات وسط راه تِز ندن که بریم فلافل دو نونه بزنیم توی رگ!
از این رو، ما به دلیل آنچه که « دانلود غیرقانونی نامردی فیلمهای ایرانی » می نامیم ، تمشک زرینی رو تقدیم کسانی می کنیم که حاضرن 3 تومان بدن یک گیگ حجم بخرن بشینن « ابد و یک روز » دانلود کنن اما حاضر نیستن 2 تومان بدن جنس اصلیش رو تهیه کنند. بهشون هم که میگی چرا ارجینال تهیه نمی کنی میگه سینمای ایران ارزش نداره بابتش پول بدی، خب آخه مرد حسابی، اگه ارزش نداره پس چرا فیلمش رو دانلود میکنی؟! میزاری دکور منزلت و باهاش سلفی میگیری و میگی : « منو سینمای بی ارزش ایران، همین الان یهویی ؟! »
ذره بین
* شما می توانید گزینه های ” لوح زرین بگیر یا تمشک بگیر” سینمایی یا تلویزیونی تان را به ما معرفی کنید تا آنها را در همین بخش معرفی کرده و جوایزشان را تقدیمشان کنیم!
این مطلب بصورت اختصاصی برای سایت ” مووی مگ ” به نگارش درآمده و برداشت از آن جز با ذکر دقیق منبع و اشاره به سایت مووی مگ، ممنوع بوده و شامل پیگرد قانونی می گردد.
به خانواده بزرگ جامعه مجازی مووی مگ بپیوندید
