ترنس مالیک فیلمساز پیشروی امریکایی و سازنده فیلم‌های «خط قرمز باریک» و «درخت زندگی» که به انزواطلبی و دوری از رسانه‌ها و محافل عمومی شهرت دارد، در اتفاقی کم نظیر در جشنواره «جنوب از جنوب غربی» (SXSW) در امریکا ظاهر شد و در نشست پرسش و پاسخ درباره فیلم جدیدش صحبت کرد. او اعلام کرد که این فیلم با نام «ترانه به ترانه» آن‌قدر طولانی بود که می‌توانست به یک مینی‌سریال یا دو فیلم سینمایی متفاوت تبدیل شود.
به گزارش مووی مگ به نقل از آی سینما، شنبه شب نیکلاس گاندا تهیه کننده این فیلم اعلام کرد که مالیک شاید به بهانه نخستین نمایش جهانی ترانه به ترانه ( Song to Song ) خودش را آفتابی کند و این اتفاق افتاد و او با حضور در نشست پرسش و پاسخ از افکارش درباره فیلمسازی و آخرین فیلمش سخن گفت؛ فیلمی که با حضور بازیگران سرشناسی مثل مایکل فاسبندر، رایان گاسلینگ، ناتالی پورتمن، رونی مارا، کیت بلانشت و ول کیلمر ساخته شده است.
او که با کمرویی سخن می‌گفت و هنگام صحبت کردنش سالن در سکوت مطلق فرو رفته بود، درباره «ترانه به ترانه» گفت: «ما این فیلم را در یک بازه 40 روزه فیلمبرداری کریم. یک نسخه 8 ساعته از فیلم داشتیم که تدوین آن به یک نسخه سینمایی قابل نمایش و قابل فهم زمان زیادی برد.» او در ادامه گفت که طی مرحله تدوین از خود می‌پرسیده: «این قرار است یک مینی سریال باشد؟ ما به اندازه یک فیلم سینمایی دیگر تصویر داریم.» مالیک همچنین با اشاره به زمان طولانی برای کامل کردن ساخت این فیلم گفت که مجبور شده «بیش از یک بار» سراغ استودیوها و سرمایه‌گذاران برود.
این فیلم دو مثلث عاشقانه را به شکل موازی دنبال می‌کند و مانند اغلب فیلم‌های مالیک خط داستانی مشخص ندارد. فاسبندر که در این نشست در کنار مالیک حاضر شده بود، درباره شیوه گیج کننده مالیک در هدایت بازیگران توضیح داد و گفت وقتی به پروژه اضافه شد، زمان کافی نداشت که دیالوگ‌ها را حفظ کند و وقتی درباره اجرای نقش به مالیک گفته، او پاسخ داده که باید بداهه اجرا کنند.
مالیک فاش کرد که همکاران نزدیکش معمولا به او لقب «آپونتادور» می‌دهند که در زبان ایتالیایی معادل «سوفلور» است (کسی که در تئاتر دیالوگ‌های بازیگران را از زیر صحنه به شکل پنهانی برای بازیگران بازگو می‌کند) و توضیح داد در سریال‌های عامه‌پسند مکزیکی این اصطلاح را برای کسی به کار می‌برند که که بازیگران را از کنار صحنه فیلمبرداری هدایت می‌کند، در حالی که آنها از دیالوگ‌ها بی‌خبرند و نمی‌دانند چه کنند.
مالیک در تکمیل حرف‌هایش گفت: «نمی‌خواهیم در فیلم‌ها چیزی بیش از حد تئاتری یا بیش از حد تمرین شده باشد. البته آدم نمی‌داند نتیجه این شکل کار چه خواهد بود و در انتهای روز چه چیزی نصیب آدم می‌شود.»
مالیک دو بار برای فیلم‌های «خط قرمز باریک» و «درخت زندگی» نامزد دریافت جایزه اسکار شده و دو بار نخل طلایی جشنواره فیلم کن را برای فیلم‌های «روزهای بهشت» در سال 1987 و «درخت زندگی» در سال 2011 از آن خود کرده است. اما او معمولا در جشنواره‌ها و مراسم اهدای جوایز شرکت نمی‌کند و در سال 2011 هم در حال نخل طلایی جشنواره کن به او تعلق گرفت که در مراسم حاضر نبود.
