امروز (جمعه) یكصدوپانزدهمین سالروز تولد «فرانك كاپرا»، كارگردان فقید و سرشناس سینمای جهان و برنده سه جایزه ی اسكار بهترین كارگردانی است.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، «فرانچسكو روزاریو كاپرا» متولد هجدهم می ۱۸۹۷ در سیسیل ایتالیا، در شش سالگی به همراه خانواده به آمریكا مهاجرت كرد.
وی در سال ۱۹۱۸ در رشته مهندسی شیمی از دانشكده فنی كالیفرنیا فارغ التحصیل شد و در جنگ جهانی اول در ارتش آمریكا حضور داشت و در سال ۱۹۲۰ با قبول شهروندی آمریكا، نام «فرانك روسل كاپرا» را برای خود انتخاب كرد.
او بازیگری را با حضور در فیلم های صامت شروع كرد، هرچند كارگردانی و نگارش فیلم نامه آثار كمدی صامت را نیز برعهده داشت. پس از آنكه كاپرا در سال ۱۹۳۴ فیلم «در یك شب اتفاق افتاد» را با مشكلات زیاد ساخت، شروع به كارگردانی آثار برجسته دیگری برای كمپانی كلمبیا كرد كه از آن جمله می توان از «نمی توانی این را با خودت ببری»، «چه زندگی شگفت انگیزی»، «افق گمشده» و «آقای اسمیت به واشنگتن می رود» نام برد.
بازیگران زیادی چون «گری كوپر»، «جین آرتور»، «جیمز استوارت» و «باربارا استانكی» بخش عمده ای از موفقیت های سینمایی شان را مدیون «كاپر» بوده اند.
فیلم های كاپرا در دهه ی ۳۰ میلادی موفقیت های چشم گیری در جوایز آكادمی اسكار به دست آورند. «در یك شب اتفاق افتاد» اولین فیلم كاپرا بود كه توانست پنج جایزه بهترین كارگردانی، بهترین فیلم، بهترین بازیگر مرد و زن و بهترین فیلم نامه را به دست آورد.
در سال ۱۹۳۶ او دومین جایزه ی اسكار بهترین كارگردانی خود را برای «آقای دیدز به شهر می رود» كسب كرد. دو سال بعد، او سومین جایزه اسكار بهترین كارگردانی خود را در مدت تنها پنج سال به كارنامه افتخارات خود افزود و این بار «نمی توانی این را با خودت ببری» اسكار بهترین فیلم را نیز برای او به همراه آورد.
او علاوه بر سه جایزه ی اسكار بهترین كارگردانی، سه بار برای فیلم های «بانویی برای یك روز»، «آقای اسمیت به واشنگتن می رود» و «یك زندگی شگفت انگیز» نامزدی بهترین كارگردانی اسكار را تجربه كرد.
كاپرا روز پنجم مارس ۱۹۳۶ میزبانی مراسم هشتمین دوره ی جوایز اسكار و طی سال های ۱۹۳۵ تا ۱۹۳۹ ریاست آكادمی اسكار را برعهده داشت. وی در جریان جنگ جهانی دوم هشت اثر مستند از جمله «مقدمه ای بر جنگ» (۱۹۴۲)، «حمله نازی» (۱۹۴۲)،« جنگ بریتانیا» (۱۹۴۳)، «تفرقه و حكومت» (۱۹۴۳) و «دشمنت را بشناس: ژاپن» (۱۹۴۵) را كارگردانی كرد.
فیلم مستند هفت اپیزودی «چرا می جنگیم» شاهكار تبلیغاتی «كاپرا» محسوب می شود كه موفق به كسب جایزه اسكار شد. هم چنین فیلم «مقدمه ای برجنگ» او توانست در سال ۱۹۴۲ جایزه اسكار بهترین اثر مستند بلند را برای او به همراه آورد. كاپرا خود این آثار مستند را از بهترین ساخته هایش می دانست.
فیلم «یك زندگی شگفت انگیز» اگرچه در گیشه های سینما به هیچ عنوان موفق نبود، اما در پنج بخش نامزد اسكار شد و از سوی انجمن فیلم آمریكا در فهرست یكصد فیلم برتر تاریخ سینما قرار گرفت.
كاپرا آخرین فیلم خود را در سال ۱۹۶۱ با نام «مشتی معجزه» (در ایران به «معجزه سیب» معروف است) را ساخت. او هم چنین قصد ساخت اثری عملی داستانی را نیز داشت كه حتی به مرحله پیش تولید نیز نرسید.
پیامی كه كاپرا در فیلم هایش قصد دارد به خواننده القا كند، خوب بودن ذات بشریت و ارزش ایثار و فداكاری است. این كارگردان برجسته هالیوود سرانجام روز سوم سپتامبر ۱۹۹۱ در سن ۹۴ سالگی براثر ایست قلبی در كالیفرنیا آمریكا درگذشت.
پنج فیلم از ساخته های كاپرا شامل «مرد قوی» (۱۹۲۶)، «در یك شب اتفاق افتاد» (۱۹۳۴)، «آقای اسمیت به واشنگتن می رود» (۱۹۳۹)، «چرا می جنگیم» (۱۹۴۲)، به همراه «یك زندگی شگفت انگیز» (۱۹۴۶) در آرشیو ملی فیلم آمریكا به عنوان میراث فرهنگی قرار دارند.
از دیگر ساخته های این كارگردان ایتالیایی الاصل می توان از «قدرت رسانه» (۱۹۲۸)، «زیردریایی» (۱۹۲۸)، «راه قدرت» (۱۹۲۸)، «پرواز» (۱۹۲۹)، «جنون آمریكایی» (۱۹۳۲)، «چای تلخ ژنرال ین» (۱۹۳۲) و «ممنوعه» (۱۹۳۲) نام برد.
كاپرا طی چندین دهه فعالیت سینمایی افتخارات و جوایز متعددی را به دست آورد كه از مهم ترین آنها می توان به عبارتند یك عمر دستاورد سینمایی از انجمن فیلم آمریكا، یك عمر دستاورد سینمایی از انجمن كارگردانان آمریكا، جایزه بهترین فیلم از جوایز گلدن گلوب (۱۹۴۷) برای «یك زندگی شگفت انگیز»، شیرطلایی افتخاری جشنواره ونیز (۱۹۸۲)، تقدیر ویژه از جشنواره ونیز (۱۹۳۶) برای «آقای دیدز به شهر می رود» اشاره كرد.
ایسنا
