20 فیلم برتر سینمای کره جنوبی که قبل از مرگ باید دید! + تصاویر

 سینمای کره جنوبی و فیلم کره ای برای مخاطبان خارج از این کشور چندان شناخته شده نبود، تا اینکه در اوایل سال میلادی جاری تریلر هجوآمیز بونگ جون هو با نام Parasite به ناگاه به فیلمی تبدیل شد که اذهان همه سینماروها را به خود مشغول کرده و علیرغم تصور بسیاری، توانست جایزه اسکار بهترین فیلم سال را از آن خود کند، افتخاری که در تاریخ اسکار نصیب هیچ فیلم غیرانگلیسی زبانی نشده بود. تازه ترین فیلم کارگردان نامی سینما و خالق Snowpiercer در خارج از کره جنوبی به فروش بیش از ۱۰۰ میلیون دلاری دست یافته و این تازه قبل از بردن جایزه اسکار بود که جذابیت این فیلم را برای سینماروها دوچندان می ساخت، اتفاقی که هم بونگ و هم سینمای کره را در معرض توجه جهانیان قرار داد.

به گزارش مووی مگ به نقل از روزیاتو، اسکار فیلم Parasite را می توان تنها عصر طلایی سینمای کره دانست زیرا سینمای کره از زمان موج نو سینمای این کشور و ورود به هزاره جدید توانسته بود پیچشی شجاعانه و پرانرژی به ژانرهای کلاسیک سینما در کره جنوبی ببخشد. بدین بهانه در ادامه این مطلب قصد داریم شما را با ۲۰ فیلم کره ای برتر تاریخ سینما آشنا کنیم که بدون تعارف و گزافه گویی باید پیش از مرگ حتماً یکبار به تماشای آن ها بنشینید.

۲۰- The Housemaid

کاهش موقت قوانین سختگیرانه سانسور در سینمای کره جنوبی در اوایل دهه ۱۹۶۰ باعث شکوفایی کوتاه مدت سینمای این کشور و ساخت فیلم هایی خلاقانه شد که بعدها ثابت کرد در تربیت و راهنمایی فیلمسازان نسل کنونی این کشور تاثیر بسیاری داشته اند. فیلم کره ای The Housemaid که در سال ۱۹۶۰ ساخته شد از فیلم هایی بوده که بونگ جون هو به وضوح از الهام بخش بودن آن برای خود سخن گفته و می توان آن را بهترین اثر سینمای کره جنوبی در دهه ۱۹۶۰ دانست. این فیلم توسط کیم کی یونگ ساخته شده که تم های پرتنش و ترسناکش باعث شده لقب «آقای هیولا» را بدست آورد و یک تریلر اکسپرسیونیستی داخلی در مورد یک زن زیبا اما بدذات است که وارد خانه یک زوج خوشحال می شود این فیلم که به صورت سیاه و سفید فیلمبرداری شده، بسیار تکان دهنده، تاثیرگذار و سوررئال است.

The Housemaid و فیلم های کیم در کل تا مدت ها و تا زمانی که موج نوی فیملسازان کره ای در دهه ۱۹۹۰ در جهان به شهرت رسیدند نتوانستند در غرب دیده شوند اما بعد از آن بود که اثر بی نقص کیم به عنوان اثری کلاسیک شناخته شده که با آثار لوییس بونوئل مقایسه می شد. این فیلم در سال ۲۰۱۰ توسط ایم سانگ سو بازسازی شد که فیلم خوبی نیز از آب درآمد اما تماشای فیلم اورجینال را به شما توصیه می کنیم.

۱۹- Shiri

انتشار فیلم Shiri ساخته کانگ جی گیو در سال ۱۹۹۹ به عنوان فیلمی که توسط کمپانی سامسونگ تهیه شده بود، با عصر جدیدی در سینمای کره جنوبی همراه شد که فیلم های پرهزینه ای در آن تولید می شد با امید به اینکه بتواند با فیلم های وارداتی رقابت کند. این فیلم که بسیار با الهام از فیلم های اکشن هنگ کنگی با آن سبک سریع و پرانرژی شان ساخته شده، یک فیلم اکشن جاسوسی است که با مسائل بحث برانگیزی مانند اختلاف و شکاف بین کره شمالی و جنوبی و پتانسیل اتحاد دوباره نیز گلاویز می شود. فیلم کره ای Shiri در مورد مامورین مخفی و جاسوسانی است که با جراحی پلاستیک تغییر چهره داده و همچنین تروریست هایی که می خواهند عملیاتی خرابکارانه را در یک مسابقه فوتبال بین المللی انجام دهند.

در کنار این روایت، شاهد تمثیل ها و ایهام های داستانی هستیم که کلیشه های فیلم های اکشن دهه ۹۰ را در خدمت روایت داستانی متفاوت از جدایی دو کره قرار می دهد. همچنین در این فیلم شاهد سکانس های اکشن بسیاری از سرقت در بزرگراه تا کشتار خونین در یک آکواریوم خواهید بود. Shiri رکورد فروش باکس آفیس را در زمان انتشار خود در سینماهای کره جنوبی شکست که تا قبل از آن در اختیار فیلم هالیوودی Titanic بود و البته راه را برای ساخت فیلم های کره ای اکشن مهیج و باکیفیت هموار ساخت.

۱۸- Taegukgi

پس از Shiri، کانگ جی گیو بار دیگر به تم جدایی دو کره با یک پروژه بسیار جاه طلبانه تر بازگشت. Taegukgi که با هزینه ای بیش از ۱۲ میلیون دلار ساخته شد بزرگ ترین فیلم سینمای کره به شمار رفته و بیش از ۱۱ میلیون از جمعیت کره جنوبی که یک چهارم کل جمعیت آن به شمار می آیند برای دیدن آن به سینماها رفتند. این فیلم کره ای جنگی داستان دو برادر در سال ۱۹۵۰ زاده سئول را روایت می کند که در جنگ کره گرفتار می شوند، یکی به عنوان سرباز کره شمالی و دیگری به عنوان سرباز کره جنوبی. همانند تریلر جاسوسی قبلی خود، فیلم جنگی کارگردان کره ای بسیار نظام مند و احساسی به سبک فیلم های جنگی و حماسی هالیوودی است اما اکشن آن بسیار بیشتر و خشونت بارتر است.

فیلم کره ای جنگی Taegukgi نه تنها لقب Saving Private Ryan سینمای کره جنوبی را بدست آورد بلکه همان ترفند خلاقانه اسپیلبرگ در قرار دادن بیننده در وضعیت پرآشوب و خونین جنگ در همان ابتدای فیلم را نیز در خود دارد. با توجه به اینکه درگیری در شبه جزیره کره هنوز هم ادامه دارد، فیلم Taegukgi، هیچ ابایی از به تصویر کشیدن خشونت طرفین ندارد. در این فیلم ضد جنگ، کانگ کشور خود را نیز بدون انتقاد نگذاشته و نشان می دهد که جنگ از همه طرفین هیولاهایی خونخوار می سازد.

۱۷- My Beautiful Girl, Mari

بعد از ژاپن و ایالات متحده، ژاپن بزرگ ترین صنعت انیمیشن سازی را در جهان دارد. برخلاف این دو غول بزرگ صنعت انیمیشن سازی، انیمیشن های کره ای توجه بین المللی کمتری به خود جلب می کند، شاید بیشتر به این خاطر که صنعت انیمیشن سازی این کشور به صورت قراردادی پروژه های انیمیشنی کشورهای خارجی را انجام می دهد (برای مثال باید بدانید که بخش قابل توجهی از انیمیشن The Simpsons در کره جنوبی ساخته می شود). با این وجود، گاهی اوقات یک الماس کره ای در عرصه انیمیشن جایگاهی بین المللی یافته و این همان اتفاقی است که در سال ۲۰۰۲ برای انیمیشن My Beautiful Girl, Mari رخ داد.

این انیمیشن که داستان مرثیه ای بزرگ شدن و بلوغ است، داستان دو دوست دوران کودکی را روایت می کند که در بزرگسالی با هم روبرو می شوند و خاطرات یک تابستان جادویی در یک روستای ماهیگیری را زنده می کنند و بدین ترتیب است که واقعیت و رویا با هم در می آمیزند. فیلم کره ای My Beautiful Girl, Mari فیلمی است که بیشتر روی حال و هوا و فضا تمرکز دارد. لی سونگ گانگ به عنوان کارگردان فیلم بر روی انیمه سازی کامپیوتری برای ترکیب شخصیت های دو بعدی ساده با پس زمینه سه بعدی پرتجمل متمرکز بوده و تصاویر شبه رویایی خلق کرده است.

۱۶- My Sassy Girl

پدیده محببوب کمدی رمانتیک سینمای کره جنوبی بارها در سراسر جهان بازسازی شده است؛ از هالیوود و بالیوود گرفته تا حتی سینمای لیتوانی و البته سریالی درام. اما در اینجا منظور ما همان فیلم کره ای My Sassy Girl است که در سال ۲۰۰۱ ساخته شد. این فیلم کره ای کمدی رمانتیک که با الهام از پست های اینترنتی کیم هو سیک در مورد رابطه پرتنش خود با نامزد عجیب و غریبش ساخته شده داستان یک دانشجوی متفاوت و دست و پا چلفتی است که در نیمه های شب در مترو با دختری به شدت مست آشنا شده و در نهایت رابطه عاشقانه ای بسیار زیبا بین آن ها شکل می گیرد. My Sassy Girl چیزهای زیادی برای ارائه به مخاطب دارد.

دختر داستان بارها به شکل های خلاقانه عاشق بیچاره اش را آزار می دهد، از او جدا می شود اما بار دیگر با هم آشتی کرده و از سرنوشت و تقدیر صحبت می کنند. دختر داستان که هیچگاه مشخص نمی شود نامش چیست یک نویسنده بااستعداد است و به همین دلیل فیلم به طور مرتب موفقیت او را به اشکال متفاوت به مخاطب یادآور می شود. در نهایت داستان فیلم کره ای My Sassy Girl در مورد این است که این دو شخصیت باید بالغ شده و رشد کنند. جون جی هیون در نقش دختر ماجرا چنان بامزه، کاریزماتیک و دوست داشتنی است که تنها بازی او برای ترغیب مخاطب به تماشای این فیلم کافی به نظر می رسد.

۱۵- Spring, Summer, Fall, Winter… And Spring

در آن سوی طیف سینمای بلاک باستر مدرن، پرهیجان و عاشقانه های عجیب سینمای کره، باید به سراغ داستانی تفکربرانگیز از کیم کی دوک کارگردان هنرمند کره ای رفت که در مورد سیکل زندگی یک روحانی بودایی سخن می گوید. داستان فیلم Spring, Summer, Fall, Winter… And Spring به طور کامل در یک معبد کوچک شناور در دریاچه و در میان جنگلی انبوه در مناطق روستایی کره جنوبی رخ می دهد و همانطور که عنوان نشان می دهد در طی ۵ فصل روایت می شود که هر یک با ۱۰ تا ۲۰ سال فاصله برای نشان دادن رشد یک کودک روحانی بی تجربه برای گرفتن جایگاه استادش اتفاق می افتند.

Spring, Summer, Fall, Winter… And Spring یک فیلم کره ای بسیار آرام و مدیتیشنی است که گر از سمبل گرایی عرفانی است اما نباید آن را با فیلمی ساده و کسل کننده اشتباه بگیرید. در این فیلم ایده ها و تم های جهانی به شکلی باورنکردنی به تصویر کشیده می شوند و از دیدگاه های جنسی گرفته تا قتل و رستگاری را در مسیر آن می توان دید. فیلمبرداری این فیلم کره ای کلاسیک نیز پر از لانگ شات های زیباست که مفاهیم بودایی زندگی در هارمونی با طبیعت را به تصویر می کشد. منتقدان مشهوری مانند راجر ایبرت این فیلم را از بهترین فیلم های قرن بیستم دانسته اند و می توان آن را یکی از بهترین گزینه ها برای طرفداران سینمای هنری نامید.

۱۴- Take Care Of My Cat

جریان نو سینمای کره جنوبی در قرن بیستم جریانی بود که به طور عمده با فیملسازان مرد شکل گرفت اما داستان لطیف جئونگ جائه ایون در مورد پنج دختری که بعد از اتمام دبیرستان از هم جدا می شوند نشان می دهد که هنوز هم در سینمای کره جایی برای داستان هایی در مورد زنان جوانی که صدا و هویت خاص خود را فریاد می زنند وجود دارد. فیلم کره ای Take Care Of My Cat داستانی در مورد گروهی دوستان دبیرستانی در شهر بندری و صنعتی اینچئون است که می خواهند راهشان به دنیای بزرگسالان را باز کرده و تفاوت در جایگاه و فرصت باعث می شود هر یک مسیری متفاوت را در پیش بگیرند. علیرغم این تفاوت ها اما این پنج دختر به خاطر نگهداری از یک گربه ولگرد کنار یکدیگر می مانند که سرپرستی آن در طول فیلم بین آن ها دست به دست می شود.

این فیلم کره ای یک سند معتبر از رسیدن به بلوغ در اوایل قرن بیست و یکم است، پر از صحنه هایی که رواج گوشی های موبایل و تاثیری که بر روابط انسانی داشته را مورد بررسی روانشناسانه و عمیق قرار می دهند. این فیلم تنها نشان دهنده دوستی چند زن نیست بلکه فیلمی است که در مورد زندگی در جوامع امروزی حرف های زیادی برای گفتن دارد؛ به ویژه زندگی در جامعه مدرن کره جنوبی.

۱۳- Pietà

در حالی که کیم کی دوک با Spring, Summer, Fall, Winter… And Spring فیلمی پر از سمبل های بودایی ساخت که تجربه ای تفکربرانگیز و آرامش بخش بود، با فیلم Pietà او اثری پر از تصویرسازی کاتولیک ساخت که تجربه ای بسیار تکان دهنده، جنجالی و خشونت آمیز بود. Pietà تصویری کلاسیک اما متفاوت از آثار هنری کاتولیک است که در آن مریم مقدس بدن عیسی مسیح را پس از پایین آوردن از صلیب در آغوش می گیرد. رابطه مرکزی فیلم اما بیشتر احساسی است تا مذهبی. این فیلم کره ای داستان یک متقلب سادیستی و بیرحم را روایت می کند که با آمدن زنی که مدعی می شود مادر اوست به یکباره تغییر می کند.

این زن باعث تغییری سریع در رویکرد شخصیت اول داستان شده اما خیلی زود رابطه این دو پیچشی هولناک و ناخوشایند به خود می گیرد. فیلم تاریک و تکان دهنده Pietà از آن دسته فیلم هایی است که برای هر کسی مناسب نیست اما کسانی که فیلم را تماشا کنند یک رابطه هیجان انگیز با بازی هایی بسیار خیره کننده را شاهد خواهند بود. این فیلم اولین فیلم کره ای بود که توانست جایزه شیر طلایی بهترین فیلم فستیوال ونیز را بدست آورد و این موضوع شاهدی دیگر بر جذابیت و زیبایی این فیلم به شمار می آید.

۱۲- I’m A Cyborg, But That’s OK

در کنار بونگ جون هو، بدون شک پارک چان ووک دیگر فیملساز نامدار سینمای معاصر کره جنوبی است. پارک با ساخت یک سه گانه بسیار خشن در مورد انتقام به شهرت رسید، از این رو این فیلم کمدی رمانتیک عجیب و غریب که در سال ۲۰۰۶ و بلافاصله پس از سه گانه موسوم به «سه گانه انتقام» منتشر شد یک تغییر فضای باورنکردنی برای کارگردان کره ای بود. داستان فیلم I’m A Cyborg, But That’s OK در داخل یک مرکز نگهداری از بیماران روانی رخ می دهد و از بازیگران مشهوری استفاده می کنند. رین (Rain) که سوپراستارهای موسیقی پاپ کره جنوبی به شمار می آید در این فیلم نقش یک بیمار شیزوفرنیک علاقمند به سرقت را روایت می کند که فکر می کند می تواند ویژگی های شخصیتی افراد را نیز به سرقت ببرد.

او با زنی دوست می شود که فکر می کند یک سایبرگ است، زنی که بعد از تلاش برای بردن مچ دست خود و فرو کردن یک کابل برق در آن به تیمارستان منتقل شده است. این دو دقیقاً همان چیزهایی هستند که فکر می کنند به آن نیاز دارند. فیلم کره ای I’m A Cyborg فیلمی پویا، پرانرژی و پر از پرواز های دیوانه وار فانتزی است که ژانرهای مختلف را با هم ترکیب کرده و پیش بینی مسیر آن بسیار دشوار است. این فیلم چنان تاریک و عجیب است که به یک فیلم عاشقانه وسترن سنتی شبیه است و در نهایت فیلمی خوش بینانه از آب در می آید در مورد قدرت عشق و کمک افراد به یکدیگر از طریق ارتباط برقرار کردن.

۱۱- Secret Sunshine

لی چانگ دونگ کارگردان فیلم کره ای Secret Sunshine که روزگاری وزیر فرهنگ کره جنوبی نیز بوده است، با یک سری فیلم هایی که به بررسی رنج ها، دردها و تروماهای روانی به شکلی طبیعی و قابل درک برای خود نامی در سینمای کره جنوبی دست و پا کرده و این فیلم بهترین گزینه برای به نمایش درآوردن این پدیده های احساسی و عاطفی ناگوار است. در این فیلم جئون دو یئون نقش زنی را بازی می کند که به تازگی همسرش را از دست داده و همراه با پسرش به زادگاه شوهرش نقل مکان می کند، که دارای جامعه ای فضول و سخن چین است. زن داستان که از قبل نیز برای کنار آمدن با زندگی جدیدش مشکل دارد، بعد از ربوده شدن پسرش و بدنبال آن کشته شدن او به شدت دچار ویرانی شخصیتی می شود.

تماشای این فیلم می تواند تنش زا و ناخوشایند باشد زیرا داستانی در مورد غم و اندوه، افسردگی و دروغ هایی دارد که انسان ها حتی به خودشان نیز می گویند اما همزمان تماشای بازی طبیعی و تاثیرگذار شخصیت اول داستان نیز جذابیت غیرقابل انکاری به فیلم می بخشد. یئون که برای این فیلم برنده جایزه بهترین بازیگر نقش اول زن در فستیوال فیلم کن شد بازی ترسناکی از خود ارائه داده و نگاهی عمیق و از نزدیک به زنی را به تصویر می کشد که از غم و اندوه از دست دادن عزیزانش به ورطه دیوانگی سقوط می کند.

۱۰- Peppermint Candy

پیش از ساخت فیلم Secret Sunshine، لی چانگ دونگ با دومین فیلم خود با نام Peppermint Candy توانست نامی برای خودش دست و پا کند، فیلمی که با یک خودکشی آغاز شده و سپس به ترتیب زمانی پیچیده ای اتفاقات دو دهه اخیر را شروع می کند که به بیننده بفهماند شخصیت اول داستان چگونه به این نقطه رسیده است. ساختار زمانی رو به عقب فیلم باعث می شود نگاهی دقیق و عمیق به ترکیب روانشناختی شخصیت کیم یونگ هو بیندازیم و به بررسی تم های معصومیت از دست رفته و ترومای خشونت که از تم های محبوب کارگردان هستند بپردازیم، تم هایی که نماد تاریخ مدرن کره و مردانگی در جامعه این کشور در کلیت آن هستند.

اتفاق اصلی داستان که بسیار شبیه آن چیزی است که در فیلم Memento، از شاهکارهای کریستوفر نولان، دیده می شود اوج داستان است و در آن قتل و عام گوانگجو رخ می دهد که طی آن ارتش به سمت دانشجویان معترض به حکومت نظامی آتش گشوده و بسیاری از آنان را به قتل رساند. این اتفاق به عنوان از دست رفتن معصومیت کیم (آغاز سیکل خشونت شخصیت و خود نابودگری او) و کره جنوبی است. حتی جدای از این فضا نیز Peppermint Candy یک بررسی شخصیت بسیار قوی و دقیق است که ساختار تازه آن بیننده را با شخصی به شدت ناخوشایند آشنا می سازد و سپس لایه برداری هایی انجام می دهد تا به ما نشان دهد این مرد می توانست چه شخصیت های دیگری داشته باشد اگر دنیای اطرافش باعث تغییر وی نمی شد.

۹- Oldboy

به عنوان یکی از فیلم های مورد علاقه و تایید کوئنتین تارانتینو و محبوب محافل فستیوالی در سراسر جهان، بدون شک هیچ فیلمی در دهه ۲۰۰۰ به اندازه Oldboy باعث شهرت و اعتبار سینمای کره جنوبی نشد. دومین قسمت از یک سه گانه انتقامی پر از خشونت از پارک چان ووک، Oldboy اقتباسی از یک مانگای ژاپنی به همین نام بود که در آن مردی به یکباره و بعد از سال ها تنهایی و انزوا در یک زندان خصوصی آزاد می شود. چوی مین سیک که به خاطر نقش رهبر تروریست ها در فیلم Shiri به شهرت رسید، در این فیلم نقش او دائه سو را بازی می کند، مردی که سخت تلاش می کند بفهمد چه کسی این همه سال او را حبس کرده و از وی انتقام بگیرد. او حتی در آن سکانس مشهور در واقعیت نیز اختاپوس زنده را می خورد که یکی از تکان دهنده ترین و ماندگارترین سکانس های تاریخ سینما به شمار می آید. Oldboy یک فیلم انتقامی همراه با تراژدی خونین است که پیچش های داستانی دیوانه کننده و پایانی افسرده کننده دارد. دیگر فیلم های پارک چان ووک در سه گانه انتقام می توانستند در این فهرست جای بگیرند اما Oldboy که بهترین آن هاست را انتخاب کردیم.

۸- The Wailing

نا هونگ جین کارگردان کره ای که با فیلم های اکشن شناخته می شود در این فیلم کمی از سرعت و تنش دور مانده تا بهترین فیلمش را با یک تریلر ماوراءالطبیعی پیچیده خلق کند. The Wailing مانند یک راز آغاز می شود، که در آن پلیسی ساده در حال بررسی یک سری قتل خشن و ارتباط احتمالی آن ها با یک بیماری مرموز در یک جامعه روستایی است. رفته رفته اما داستان ترسناک و شیطانی که بسیار آرام مخاطب را می سوزاند افشا شده و فضایی ناخوشایند شکل می گیرد، در حالی که دنیای تاریک ارواح عیان می شود. در حالی که فیلم از یک تریلر تعلیقی به یک وحشت فراطبیعی کامل تبدیل می شود و نگاهی بسیار واقعی به موضوعی بسیار کابوس وارتر شکل می گیرد، دیگر لایه های دروغ و راز نیز باز می شوند. داستان وارد عرصه مراسمات شمنی و تسخیر توسط شیطان می شود اما پیچش ها و پیچیدگی هایی وجود دارد که باعث می شود داستان به جاهایی برود که اصلاً انتظارش را ندارید. The Wailing فیلمی طولانی است اما مخاطب را درگیر خود ساخته و همواره راهی چدید برای شیطانی تر، مشوش کننده تر و رازآلودتر شدن می یابد.

۷- Memories Of Murder

مدت های قبل از افتخار بدست آوردن اسکار، بونگ جون هو جایگاه خود را به عنوان یک استعداد قابل توجه نه در کره جنوبی بلکه در دنیای سینما به طول کلی تثبیت کرده بود. او با دومین فیلمش در سال ۲۰۰۳ توانسته بود خود را کارگردانی با استعدادهای نهفته و چیزهایی زیادی که برای عرضه داشت نشان دهد. اولین فیلم کره ای بزرگ در ژانر شکار قاتلین سریالی با نام Memories Of Murder که از یک پرونده قتل های سریالی حل نشده واقعی در اواخر دهه ۱۹۸۰ الهام گرفته شده بود مانند یک داستان جنایی تاریک و واقعی است.

و از بسیاری از جهات نیز فیلم بونگ جون هو چنین است اما مهارت کارگردان در ترکیب ژانرها فیلمی با کمدی تاریک و حتی لودگی را در برابر چشم بیننده قرار می دهد. سونگ کانگ هو، بازیگر همیشگی فیلم های بونگ جون هو، در کنار کیم روی ها نقش دو پلیس محلی در یک شهر کوچک را بازی می کنند که با یک پرونده جنایی بی سابقه و ترسناک مواجه می شوند و در ادامه برای پیدا کردن قاتل مرموز و سریالی دست به کارهایی می زنند که نشان از خامی و بی تجربگی آن ها دارد. همانند دیگر کارهای این کارگردان نابغه کره ای، کمدی موجود در داستان باعث می شود که فیلم بیش از پیش سبقه ای انسانی به خود بگیرد.

۶- Thirst

پارک چان ووک بعد از آشنا کردن ما با دیدگاه خاص خود نسبت به دنیای رباتیک با فیلم I’m A Cyborg, But I’m OK،  با یک تصویرسازی اورجینال از خون آشام ها بازگشت. در این فیلم، سونگ کانگ هو (بازیگر فیلم های Memories Of Murder و Parasite) نقش یک کشیش کاتولیک را بازی می کند که به یک ویروس مرگبار مبتلا می شود اما از طریق تزریق خون به شکلی باورنکردنی درمان می شود و بدین ترتیب یک معجزه گر در میان پیروانش شناخته می شود. از این به بعد، او مردی است با قدرت تازه که تنها در صورت نوشیدن خون تداوم دارد. Thirst بدون شک یک فیلم کره ای ترسناک است اما فیلمی زیبا و هیجان انگیز که بسیاری از مرزهای سینمای کره را زیر پا می گذارد. این فیلم ایده های جالبی در مورد همپوشانی بین نیازها و امیال عرفانی و جسمانی دارد اما تمام این ها در قالب یک ملودرام خونین شکل می گیرد.

۵- The Host

بعد از موفقیت با درام قاتل سریالی واقعی Memories Of Murder، بونگ جون هو با فیلمی در مودر یک هیولای غول پیکر که بخش مرکزی شهر سئول را در وحشت فرو می برد، بازگشت. فیلم کره ای The Host که هیچگاه آنجا که فکر می کنید نمی رود، یک فیلم ترسناک – کمدی است که در کسری از ثانیه برای ترساندن شما به شکلی واقعی تغییر مسیر می دهد. این بار نیز سونگ کانگ هو نقش یک دکه دار دست و پاچلفتی و بی عرضه را بازی می کند در حالی که بائه دو نا (یکی از دختران فیلم Take Care Of My Cat که در برخی از آثار خواهران واچوفسکی نیز بازی کرده است) نقش خواهر کماندار او را بر عهده دارد. اما ستاره واقعی این فیلم یک هیولای دوزیست و جلوه های ویژه ای است که توانسته با درصدی از بودجه یک بلاک باستر هالیوودی، یک موجود باستانی عجیب و غریب خلق کند. همانند دیگر فیلم های بونگ جون هو، عنصر دیدگاه و انتقاد اجتماعی قوی و خاصی در کمدی این فیلم وجود دارد که مخاطب را به تماشای بوروکراسی بی تفاوت دولت و ماتریالیسم آمریکایی می برد. همین موضوع باعث شد The Host بتواند هم در کره جنوبی مورد تمجید قرار گیرد و هم حکومت کره شمالی از آن استقبال نماید، اتفاقی که به ندرت رخ می دهد!

۴- Burning

اولین فیلم لی چانگ دونگ بعد از هشت سال دوری در سال ۲۰۱۸ منتشر شد که بهترین فیلم او و یکی از تحسین شده ترین فیلم های سینمای کره جنوبی درخارج از این کشور بود و به عنوان یکی از بهترین فیلم های یک دهه اخیر سینمای جهان از جانب منتقدان مورد تمجید قرار گرفت. فیلم کره ای Burning که بر اساس داستانی کوتاه از هاروکی موراکامی، نویسنده ژاپنی، ساخته شده یک داستان رازآلود روانشناختی در مورد یک پسر روستایی فقیر و حساس و دختری با علاقه به رمان نویسی است اما با ورود دوست جدید ثروتمند او همه چیز تغییر می کند زیرا دختر داستان به یکباره و بدون هیچ ردی مفقود می شود. Burning  فیلمی رازآلود و مبهم است که از یک طرف بررسی شخصیتی کاراکترها در مورد درماندگی، حسادت، مردانگی و تفاوت های اجتماعی است و از طرف دیگر یک فیلم رازآلود بسیار دقیق و خوش ساخت که تماشای چند باره آن نیز لذت بخش است. این فیلم رفته رفته مخاطب را درگیر می کند اما درامی بسیار زیبا و خوش ساخت است که در نهایت به یک پایان بندی شوکه کننده اما بجا و مناسب منتهی می شود.

۳- A Tale Of Two Sisters

داستان افسانه ای کره ای A Tale Of Two Sisters در مورد دو خواهر به نام های گل رُز و گل نیلوفر سرخ همواره یکی از موضوعات پرطرفدار برای اقتباس هایی سینمایی در این کشور بوده است. یک نسخه صامت اولین فیلم با اقتباس از این افسانه بود که توسط فیلمسازان و تهیه کنندگان کره ای ساخته شده و از آن زمان تاکنون ۴ نسخه سینمایی دیگر از این داستان فولکلور نیز ساخته شده است. اما هیچکدام از آن ها را نمی توان با ترسناکی و جذابیت این یکی مقایسه کرد. کیم جی وون که ساخت وسترن اسپاگتی عجیب و غریب The Good, The Bad, And The Weird و تریلر تاریک I Saw The Devil (که هر دو فیلم هایی با ارزش دیدن به شمار می آیند) را در کارنامه دارد، اولین بار با به تصویر کشیدن روح ترک برداشته دختری که به تازگی از تیمارستان مرخص شده به شهرت رسید.

همانند هر داستان افسانه ای گوتیک خوب دیگر، A Tale Of Two Sisters دارای عناصر برنده ای مانند رازهای خانوادگی، یک عمارت مجلل با اتاق های فراوان و یک نامادری شیطانی است که با زیبایی هر چه تمام تر نقش او را یوم جونگ آه بازی می کند. کارگردانی هنرمندانه کیم و فیلمبرداری بی نقص لی مو جائه این فیلم را به یکی از زیباترین فیلم های گوتیک ژانر وحشت سال های اخیر سینمای جهان تبدیل کرده است.

۲- Train To Busan

ژانر زامبی، به شکلی خنده دار، در دهه ۲۰۱۰ به یک ژانر عموماً بی مزه و اشتقاقی تبدیل شد که هیچ منطقی در آن دیده نمی شود، موضوعی که ناشی از اشباع شدن بازار سینما از فیلم های این ژانر است. اما ژانر زامبی با فیلم Train To Busan که در مورد گروهی کوچک از بازماندگان در یک قطار شهری است باعث زنده شدن ژانر خود شد. یئون سانگ هو، کارگردان فیلم، در دنیای انیمیشن برای خود نامی دست و پا کرده بود و ساخت فیلم بسیار خشن King Of Pigs را در کارنامه داشت. وی همچنین یک انیمه پیش درآمد بر فیلم Train To Busan با نام Seoul Station ساخت که بعد از دیدن این عنوان شما را به تماشای آن نیز دعوت می کنیم.

اما تغییر جهت کارگردان کره ای به سمت لایو اکشن با فیلم Train To Busan و به شکلی هنرمندانه رخ داد. فضای تنگ قطار باعث می شود که لوکیشن فیلم و روایت داستان بسیار محدود باشد اما تغییر دینامیک محیط و داستانی که سرعت بالا و مناسبی دارد بر جذابیت های فیلم می افزاید. شخصیت های فیلم شاید کلیشه ای باشند اما یئون اطمینان حاصل می کند که زمان را به کار گیرد تا مخاطب را نسبت به سرنوشت شخصیت ها حساس و دلواپس سازد. ترسناک، پر از صحنه های اکشن و به شدت راضی کننده، Train To Busan روحی تازه در کالبد در حال پوشیدن ژانر زامبی بود.

۱- The Handmaiden

پارک چان ووک که دیده بود فیلمی چون Oldboy در دستان کارگردانی مانند اسپایک لی نیز به یک تریلر هالیوودی ناخوشایند و ضعیف تبدیل می شود، به خوبی از تله های بازسازی یک فیلم در یک محیط و یک زبان آگاه بود. با این وجود، نسخه او از ملودرام دوره ویکتوریایی سارا واترز با نام Fingersmith و تغییر فضای آن به کره اشغال شده دهه ۱۹۳۰توسط ژاپنی ها، به شاهکار او تبدیل شد. فیلم The Handmaiden ساخته پارک به حال و هوای کلی رمان واترز وفادار می ماند جایی که یک زن جیب بر به ندیمه یک بانو تبدیل می شود در حالی که این موضوع بخشی از یک نقشه برای ترغیب وی به ازدواج با یک مرد خبیث و خلافکار است اما در نهایت نقشه آن ها مسیر دیگری را در پیش می گیرد.

بسیاری از پیچش ها، رازها و افشاگری هایی که کتاب واترز را به یک اثر جذاب و پرفروش تبدیل کرد، فیلم کره ای The Handmaiden را در طول دو ساعت و نیم طول خود همچنان جذاب نگه می دارد. اما فیلم پارک لایه ای به داستان اضافه می کند که در آن تم هایی از جایگاه اجتماعی و هویت وجود داشته و رابطه پیچیده بین کره و ژاپن را نیز وارد ماجرا می کند. باشکوه، پرتعلیق و پر از احساس، فیلم کره ای The Handmaiden ترکیبی از احساسات، سبک ملودرام خاص سینمای کره جنوبی و رابطه عاشقانه شاعرانه ای است که فکر نمی کردید بخواهید ببینید.

در پایان باید از فیلم Kim Ji-young, Born 1982 نام ببریم که هنوز در خارج از کره جنوبی به نمایش عمومی درنیامده است. این فیلم اقتباسی از رمانی نوشته شده در عصر جنبش #MeToo است که از آن با عنوان پدیده جدید سینمای کره یاد می شود. این فیلم به موضوع فضای مردسالارانه، محافظه کاری اجتماعی و نابرابری جنسیتی در کره جنوبی می پردازد، کشوری که از لحاظ اقتصادی و تکنولوژیکی بسیار پیشرفته اما یکی از بالاترین شکاف های دستمزدی و بدترین فرصت های کاری برای زنان را در کشورهای توسعه یافته به خود اختصاص داده است. بدین ترتین این فیلم کره ای به شدت مورد استقبال طرفداران حقوق زنان قرار گرفته است. این فیلم چنان خبرساز شده که مخالفان از رییس جمهور کره جنوبی خواسته اند مانع از انتشار آن شود زیرا گفته می شود هزاران زوج کره ای پس از تماشای آن از هم جدا شده اند.

خواندن مقالات زیر توسط مووی مگ پیشنهاد می شود :

به بهانه موفقیت های بین المللی « انگل » / جذاب ترین فیلمهای کره جنوبی که باید ببینید! + تصاویر

10 فیلم برتر سینمای مدرن کره جنوبی که حتما باید ببینید! + تصاویر

10 فیلم برتر سینمای کره جنوبی که هالیوود به آنها حسادت می کند! + تصاویر